Półwysep Bałkański jest od XIX wieku miejscem licznych
konfliktów, a zróżnicowanie etnograficzno-kulturowe ludności zamieszkującej tę część Europy powoduje, że sytuacja geopolityczna nie została ustabilizowana do dnia dzisiejszego. Wojna w Bośni i Hercegowinie, w latach 1992–1995, ukazała, że stary kontynent po dwóch wojnach światowych nie jest miejscem wolnym od konfliktów, a okrucieństwa, jakich dopuszczali się żołnierze wszystkich stron uczestniczących w wojnie, wprawiły w zdumienie i przerażenie cały świat.

Ismet Prcić pochodzi z Tuzli. Wraz z bratem Mehmedem i rodzicami zamieszkiwał niewielkie mieszkanie w bloku. Od młodzieńczych lat interesował się aktorstwem. Po wielu burzliwych przeżyciach wylądował w końcu u wujka Irfana w Kalifornii, gdzie studiował teatrologię i pisarstwo w Los Angeles.

Powieść " Odłamki" to rodzaj zapisków, pamiętnika, który miał stanowić terapię dla samego autora. Miał być swego rodzaju podróżą w przeszłość, uzdrowieniem, a w rzeczywistości stał się jakby kłodą na drodze do uzdrowienia.
Odłamki, okruchy, wspomnienia. Mnóstwo rozsypanych życiowych faktów, które jak puzzle stanowią nie lada układankę, którą trzeba poskładać w całość, aby ujrzeć piękny, skrywany obraz.
Niestety życie autora składane powoli w całość bardziej przeraża i przygnębia niż ukazuje świetlany obrazek.

Dzieciństwo, liczne przygody, wojna, która spędzała sen z powiek, i sprawiała, że pot płynął po plecach, a przypływ adrenaliny był tak duży, że doprowadzał do omdlenia. Liczne burzliwe związki z kobietami. Misz masz dosłownie i w życiu autora i w powieści. Dla mnie chaos przez który ciężko przebrnąć. Aktor, który tak właściwie nie czuje się aktorem, chłopak, który chce stałego związku, ale nie potrafi w żadnym zapuścić korzeni, żołnierz, który nigdy nie był żołnierzem, mężczyzna, który tęskni za rodzinnym krajem, za matką a w rzeczywistości nie chce ich widzieć.

Bóle, żal wylewany przez autora na karty papieru, brak chronologii, przeskakiwanie w czasie i w miejscach wydarzeń doprowadzał mnie do szału. Dodatkowo nudne opowieści obejmujące fragmenty jego życia aktorskiego powodowały, że chciałam skończyć książkę jak najszybciej.

Rozumiem cierpienie autora, piętno jakie wojna pozostawiła w jego psychice, rozstanie z rodziną, choroba matki. To wszystko, ten ogrom emocji wypływa wręcz z powieści.
Niestety mnie specyficzny sposób przekazu i forma, bardziej przygniotły niż sprawiły, że powieść zapamiętam i będę innym polecała jako wspaniały kawałek literatury.

Półwysep Bałkański jest od XIX wieku miejscem licznych
konfliktów, a zróżnicowanie etnograficzno-kulturowe ludności zamieszkującej tę część Europy powoduje, że sytuacja geopolityczna nie została ustabilizowana do dnia dzisiejszego. Wojna w Bośni i Hercegowinie, w latach 1992–1995, ukazała, że stary kontynent po dwóch wojnach światowych nie jest miejscem wolnym od...

Wojna zostaje w człowieku na zawsze. W lutym poznałem, Merime, bośniacką dziennikarkę. Rozmowa w międzynarodowym, licznym towarzystwie, wśród nas Ukraińcy, Rosjanie. Czujemy, że coś wisi w powietrzu. Nagle Merima mówi o wojnie, o wojnie która zabrała jej kilka lat z dzieciństwa. Ta młoda kobieta przeżyła jako dziecko oblężenie Sarajewa. To spotkanie było dla mnie wstrząsem. Kilka dni później wybuchła wojna, kolejna wojna...

Wojna zostaje w człowieku na zawsze. W lutym poznałem, Merime, bośniacką dziennikarkę. Rozmowa w międzynarodowym, licznym towarzystwie, wśród nas Ukraińcy, Rosjanie. Czujemy, że coś wisi w powietrzu. Nagle Merima mówi o wojnie, o wojnie która zabrała jej kilka lat z dzieciństwa. Ta młoda kobieta przeżyła jako dziecko oblężenie Sarajewa. To spotkanie było dla mnie wstrząsem....

Nie oceniam, bo jej nie skończyłam. Zaczęłam i przeczytałam chyba do 40 strony bo zanudziła mnie niesamowicie. Po opisie wydawała się ciekawa, ale jest totalnie bez polotu. Nie wciąga i nie mogłam się w nią wczuć.

Nie oceniam, bo jej nie skończyłam. Zaczęłam i przeczytałam chyba do 40 strony bo zanudziła mnie niesamowicie. Po opisie wydawała się ciekawa, ale jest totalnie bez polotu. Nie wciąga i nie mogłam się w nią wczuć.

Dobra, ale trudna książka. Momentami chaos przejmuje władzę i ciężko się zorientować w historii, jednocześnie jest to udany opis rozbicia i załamania psychicznego. Autor pokazuje, że wojna niszczy nie tylko kraj, ale też psychikę jej uczestników, że o pewnych rzeczach nie da się zapomnieć. Warto przeczytać.

Dobra, ale trudna książka. Momentami chaos przejmuje władzę i ciężko się zorientować w historii, jednocześnie jest to udany opis rozbicia i załamania psychicznego. Autor pokazuje, że wojna niszczy nie tylko kraj, ale też psychikę jej uczestników, że o pewnych rzeczach nie da się zapomnieć. Warto przeczytać.

Nie będę oceniać tej książki ze względu na styl pisania autora, całkowicie do Mnie nie przemawia. Porzuciłam po kilkudziesięciu stronach.

Nie będę oceniać tej książki ze względu na styl pisania autora, całkowicie do Mnie nie przemawia. Porzuciłam po kilkudziesięciu stronach.

Ciekawa. Dzieje się w Bośni przed wojną gdzie jest spokojnie i miło a nastoletni Ismet gra w teatrze pod okiem osobliwego Asmira. Później nastaje wojna. Opisy są świetne - bez fantazji, bez czarowania. Ta wojna dzieję się. Po prostu jest wojną i okrucieństwem i raz rozpoczęta cały czas trwa, nawet jak główny bohater w dwóch osobach (Ismet/Mohamed) jest już bardzo daleko od tej wojny odległością i w czasie. Książka jest o Ismecie, który wyjechał z Bośni i też o Mohamedzie, który został i walczył i nie potrafię tego do końca sobie wytłumaczyć, ale niektóre ich wspomnienia są wspólne. Wojna potrafi zabijać i ranić na zawsze. Następnie jedziemy do Szkocji na pokazy teatralne. Prawie wracamy do Bośni bo przylatujemy do Zagrzebia a następnie lecimy do wujka w słonecznej Kalifornii. Ale wojna przeplatana trudnym życiem jest już z nami. Nastoletnie przygody, miłości, ciężkie decyzje które muszą zostać podjęte, czarny pies, trudne relacje rodzinne, powiew dobrobytu na zachodzie Europy i w USA, samotność nielegalnego emigranta w Zagrzebiu, samotność legalnego imigranta w USA, staczanie się w pustkę i zatracanie się w życiu, w którym czegoś brakuje, a może czegoś jest zbyt wiele, i to, że ma się wspomnienia i przeżycia z dwóch żyć powoduje, że gdy się staczamy nic/nikt nie jest w stanie nam pomóc.

Polecam tą niekonwencjonalną powieść.

Ciekawa. Dzieje się w Bośni przed wojną gdzie jest spokojnie i miło a nastoletni Ismet gra w teatrze pod okiem osobliwego Asmira. Później nastaje wojna. Opisy są świetne - bez fantazji, bez czarowania. Ta wojna dzieję się. Po prostu jest wojną i okrucieństwem i raz rozpoczęta cały czas trwa, nawet jak główny bohater w dwóch osobach (Ismet/Mohamed) jest już bardzo daleko od...

Ciężka, smutna książka. To, co mnie zaskoczyło to dobitność - liczne przekleństwa czy opisy czegoś, czego zazwyczaj nie ma w książkach. Nie będę mówić wprost, przekonajcie się sami :)

Czy polecam? Tak, mimo że gdzieś za połową się zgubiłam w narracji. Nie uważam tej lektury za złą. Nawet jednoznaczne opisy krwi, zabijania itp. mnie nie zraziły.

Fakt, że w międzyczasie przeczytałam z 10 innych książek to tylko dowód, że potrzebowałam odmóżdżenia.

Moim zdaniem, jak na debiut autorski, pozycja jest bardzo dobra. Trzeba tylko się przekonać i nie zrażać do języka :)

Ciężka, smutna książka. To, co mnie zaskoczyło to dobitność - liczne przekleństwa czy opisy czegoś, czego zazwyczaj nie ma w książkach. Nie będę mówić wprost, przekonajcie się sami :)

Czy polecam? Tak, mimo że gdzieś za połową się zgubiłam w narracji. Nie uważam tej lektury za złą. Nawet jednoznaczne opisy krwi, zabijania itp. mnie nie zraziły.

Fakt, że w międzyczasie...

Książkę przeczytałam po powrocie z podróży po Bałkanach w 2015 roku. W Sarajewie spędziliśmy niestety tylko kilka godzin ale i tak miasto to odcisnęło we mnie niezapomniane wrażenia. Piękny widok na porozrzucane na wzgórzach domy i … białe połacia cmentarzy. Nowoczesne wieżowce i zrujnowane wojną kamienice w centrum miasta. Wszędzie ślady wojny, choć minęło już 20 lat. Sarajewskie róże – kto widział, ten rozumie. Nie można zwiedzać miasta w oderwaniu od jego mrocznej historii. Idąc uliczkami zastanawiałam się, jak żyli tu mieszkańcy w czasie okupacji miasta, co czuli, jakimi problemami żyli? I nagle po powrocie odkryłam biograficzną powieść „Odłamki”, która dała mi odpowiedź na wszystkie nurtujące mnie pytania.
Ismet Prcić jest nastolatkiem, kiedy wybucha wojna w Bośni. Jego dotychczasowe życie – szkoła, przyjaźń, pierwsza miłość - zostaje skonfrontowane z obliczem lęku, przemocy i śmierci. Powieść w formie pamiętnika miała być dla autora rodzajem psychoterapii po traumatycznych przeżyciach.
Cała powieść utrzymana jest w niesamowicie emocjonalnym klimacie. W pamięci najbardziej utkwiły mi dwa momenty. Pierwszy z nich to opis bombardowania Sarajewa, gdzie niemal namacalnie przeżywałam lęk rodziców i dzieci biegnących do schronów w środku nocy. Drugi - to pokaz fajerwerków, już po ucieczce Ismeta do Anglii. Podczas, gdy Anglicy cieszą się i podziwiają sztuczne ognie, młodzi Bośniacy z lękiem kryją się pod samochodami, chcąc uniknąć „śmierci”.
Ismet jest moim rówieśnikiem, urodzonym w 1977. Być może dlatego tak bardzo osobiście podeszłam do tej powieści. W czasach, gdy ja spokojnie żyłam w swoim poukładanym świecie, ci młodzi ludzie, wcale nie tak daleko ode mnie, nie na końcu świata, tylko tu w Europie, zmagali się ze śmiercią najbliższych, przyjaciół. Stratą wszystkiego, co młodemu człowiekowi potrzebne do prawidłowego emocjonalnego rozwoju. A dla mnie wówczas wojna w Bośni była tylko jakąś wzmianką w „Wiadomościach”.

Książkę przeczytałam po powrocie z podróży po Bałkanach w 2015 roku. W Sarajewie spędziliśmy niestety tylko kilka godzin ale i tak miasto to odcisnęło we mnie niezapomniane wrażenia. Piękny widok na porozrzucane na wzgórzach domy i … białe połacia cmentarzy. Nowoczesne wieżowce i zrujnowane wojną kamienice w centrum miasta. Wszędzie ślady wojny, choć minęło już 20 lat....

Ja nie wiem. Książka bardzo specyficzna, porusza arcyważny temat wojny w Bośni , niby czyta się łatwo, niby momentami jest nawet humorystyczna... jednak w pewnym momencie przerasta, może mnie przerosła.... ? Nie umiałam sobie do samego końca wytłumaczyć, czy bohater cierpiał na jakąś chorobę psychiczną , zespół stresu pourazowego... w mojej głowie pojawił się w pewnym momencie taki chaos, że nie umiałam go ogarnąć, tak po ludzku... Jeżeli autorowi właśnie o to chodziło, i w ten sposób ukazał problem - to książka jest doskonała !! Jeśli mowa tutaj o zaburzeniach, czy chorobie, to wychwalany SZKLANY KLOSZ niech zniknie przy tej powieści! Jednak ja nie wiem, trochę jak dziecko we mgle, skończyłam książkę wczoraj - przerażona, czy ja ją odpowiednio zrozumiałam...dziwne uczucie, i smutne... trochę przerażające...

Ja nie wiem. Książka bardzo specyficzna, porusza arcyważny temat wojny w Bośni , niby czyta się łatwo, niby momentami jest nawet humorystyczna... jednak w pewnym momencie przerasta, może mnie przerosła.... ? Nie umiałam sobie do samego końca wytłumaczyć, czy bohater cierpiał na jakąś chorobę psychiczną , zespół stresu pourazowego... w mojej głowie pojawił się w pewnym...

Książki, które poznałem, o których pisałem, które również w ten lub inny sposób promowałem. Projekt w aplikacji Instagram odnajduje swoje odbicie również w tym miejscu. W kolejności niezobowiązującej, wśród tekstów pisanych i napisanych na przestrzeni dwóch dekad, a czasem znacznie dalej.
https://internetowacela.blogspot.com/p/1001-ksiazek-ktore-musisz-przeczytac.html

Książki, które poznałem, o których pisałem, które również w ten lub inny sposób promowałem. Projekt w aplikacji Instagram odnajduje swoje odbicie również w tym miejscu. W kolejności niezobowiązującej, wśród tekstów pisanych i napisanych na przestrzeni dwóch dekad, a czasem znacznie dalej.
https://internetowacela.blogspot.com/p/1001-ksiazek-ktore-musisz-przeczytac.html