Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy się kogoś utraciło, człowiek tęskni za dziwnymi rzeczami. Małymi rzeczami. Uśmiechami. Sposobem, w jaki obracała się we śnie na drugi bok. Przemalowy- waniem dla niej pokoju.

Kiedy się kogoś utraciło, człowiek tęskni za dziwnymi rzeczami. Małymi rzeczami. Uśmiechami. Sposobem, w jaki obracała się we śnie na drugi ...

Mamy sztukę, żeby nie zabiła nas prawda.

Mamy sztukę, żeby nie zabiła nas prawda.

Oto po raz kolejny musiała spojrzeć w oczy kobiecie, która ją biła i jej groziła; która kupiła ją jeden raz, by potem wielokrotnie sprzedawać.

Oto po raz kolejny musiała spojrzeć w oczy kobiecie, która ją biła i jej groziła; która kupiła ją jeden raz, by potem wielokrotnie sprzedawa...

Łatwo mieć twarda skorupę w dzień, ale w nocy to zupełnie co innego.

Łatwo mieć twarda skorupę w dzień, ale w nocy to zupełnie co innego.

Żadnych żałobników, żadnych pogrzebów. Inny sposób na to, by powiedzieć „Powodzenia" - ale nie tylko. Także przejaw wisielczego humoru: dla takich jak oni nie będzie drogiego pochówku, marmurowych pomników z wyrytym nazwiskiem, wieńców z mirtu i róż.

Żadnych żałobników, żadnych pogrzebów. Inny sposób na to, by powiedzieć „Powodzenia" - ale nie tylko. Także przejaw wisielczego humoru: dla ...

Po prostu niektórzy już tacy są... tak bardzo martwią się tym, co ich czeka w zaświatach, że nie mają czasu nauczyć się żyć na tym świecie.

Po prostu niektórzy już tacy są... tak bardzo martwią się tym, co ich czeka w zaświatach, że nie mają czasu nauczyć się żyć na tym świecie.

Inej spojrzała na palce wbijające się w jej ciało i przez ułamek sekundy poczuła, jak wracają wspomnienia dawnych koszmarów; naprawdę stała się zjawą, duchem chcącym uciec od ciała, które przynosi tylko ból.

Inej spojrzała na palce wbijające się w jej ciało i przez ułamek sekundy poczuła, jak wracają wspomnienia dawnych koszmarów; naprawdę stała ...

Część mnie była nieruchoma, ogłuszona rozpaczą, jak laboratoryjny szczur, który traci wszelką nadzieję podczas eksperymen- tów i kładzie się w labiryncie, by umrzeć z głodu.

Część mnie była nieruchoma, ogłuszona rozpaczą, jak laboratoryjny szczur, który traci wszelką nadzieję podczas eksperymen- tów i kładzie się...

Choć jego głosu bała się bardziej niż milczenia, nadal nie miała wyboru...

Choć jego głosu bała się bardziej niż milczenia, nadal nie miała wyboru...