Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, którą dobrze się czyta, zwłaszcza na początku. Ma wciągającą intrygę, napisana jest dobrą polszczyzną. Tyle, że w miarę zagłębiania się w treść robi się coraz mniej prawdopodobna. I to zarówno w sferze teraźniejszości, jak i przeszłości, jest niespójna. Na przykład jedną z postaci występujących w utworze jest Viratio. To mężczyzna wychowany przez mnichów z piątego wieku naszej ery, mówiących po łacinie oraz żyjącego w siedemnastym wieku kapitana statku. Nie przeszkadza mu to świetnie się komunikować z obecnie żyjącymi Hiszpanami. Tego typu sprzeczności jest wiele. Pseudonaukowy projekt skonstruowania wehikułu czasu czy też otwierające się wraz z nadciągającą burzą wrota czasu umożliwiające podróżowanie pomiędzy epokami. Pomysł podróży w czasie pojawia się w tylu różnych książkach, a nawet antologiach, że trudno napisać coś rozsądnego i zarazem odkrywczego. Jednym słowem przyjemna rozrywka, jeżeli nie traktuje się serio treści. Moim zdaniem powinna być wydana jako fantastyka, wtedy nie budziłaby zastrzeżeń.