Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza rekomendacja: właśnie czytam ją mojemu siedmiolatkowi po raz czwarty. I bardzo dobrze mi się ją czyta. Jeśli chodzi o względy "techniczne": zdania są zgrabne a postacie na tyle różnorodne, że łatwo jest każdą czytać innym głosem.
Druga rekomendacja: książka bardzo na czasie, porusza wiele istotnych kwestii społecznych. Między innymi te, jak łatwo jest manipulować tłumem, jak skłócić i podzielić społeczeństwo, jak jeden troll może namieszać, jak łatwo "grać" lękiem przed zarażeniem się chorobą. A najważniejsze jest to, że pokazane są sposoby radzenia sobie: zaufaj swojemu osądowi, zweryfikuj posiadane informacje i współpracuj z innymi.

Mądra, dobrze napisana i pięknie zilustrowana książka.

Pierwsza rekomendacja: właśnie czytam ją mojemu siedmiolatkowi po raz czwarty. I bardzo dobrze mi się ją czyta. Jeśli chodzi o względy "techniczne": zdania są zgrabne a postacie na tyle różnorodne, że łatwo jest każdą czytać innym głosem.
Druga rekomendacja: książka bardzo na czasie, porusza wiele istotnych kwestii społecznych. Między innymi te, jak łatwo jest manipulować...

"Straty stanowią część życia- są powszechne, nieuniknione, nieubłagane. Są konieczne(...)."
Przez całe życie musimy sobie radzić z różnymi stratami. Ta książka jest ich drobiazgowym przeglądem. Jest to wartościowa, ale dość stara pozycja. Dałabym więcej gwiazdek, gdyby nie była tak strasznie zanurzona w psychoanalizie z lat osiemdziesiątych.

"Straty stanowią część życia- są powszechne, nieuniknione, nieubłagane. Są konieczne(...)."
Przez całe życie musimy sobie radzić z różnymi stratami. Ta książka jest ich drobiazgowym przeglądem. Jest to wartościowa, ale dość stara pozycja. Dałabym więcej gwiazdek, gdyby nie była tak strasznie zanurzona w psychoanalizie z lat osiemdziesiątych.

"Ale czy Ty czytujesz moje listy? Czy doczytujesz do końca? Czy je chowasz? Pamiętaj, że za parę (skreślone i poprawione) kilkadziesiąt lat Piotruś będzie je mógł sprzedać po dobrej cenie."
Iwaszkiewicz był pisarzem i nie wątpię w to, że te listy też były jakąś jego kreacją artystyczną. Takim trochę studium obsesji na punkcie swojego utrzymanka. Jakby jednocześnie dopuszczał do głosu emocje i rozum. W efekcie powstał dość ciekawy portret psychologiczny człowieka o dziwnej moralności "Ty masz taki talent, jesteś jak wampir, wysysasz z nas nasze siły życiowe i podporządkowujesz Twoich przyjaciół swoim zadaniom i celom. Gombrowicz to nazywa zdolnością zapupiania". Przy okazji Iwaszkiewicz rysuje swój autoportret "... mogę Ci tylko zazdrościć, bo całym nieszczęściem mojego życia jest to, że nie lubię kobiet, (...). " Ciekawie było wniknąć do jego świata. Nie mam wyrzutów sumienia, mam za to teraz dużo większą wiedzę o ówczesnych realiach.

"Ale czy Ty czytujesz moje listy? Czy doczytujesz do końca? Czy je chowasz? Pamiętaj, że za parę (skreślone i poprawione) kilkadziesiąt lat Piotruś będzie je mógł sprzedać po dobrej cenie."
Iwaszkiewicz był pisarzem i nie wątpię w to, że te listy też były jakąś jego kreacją artystyczną. Takim trochę studium obsesji na punkcie swojego utrzymanka. Jakby jednocześnie...

Bardzo ciekawy sposób na przekazanie dzieciom wiedzy o zwyczajach i budowie zwierząt. I nie tylko dzieciom. Warto.

Bardzo ciekawy sposób na przekazanie dzieciom wiedzy o zwyczajach i budowie zwierząt. I nie tylko dzieciom. Warto.

O rany! Ilość informacji zawartych w tej ksiażce potrafi przytłoczyć! Jest to naprawdę rzetelna pozycja i cenne źródło informacji na temat tych niepozornych owadów. Do tego książka jest pieknie wydana i pięknie zilustrowana. Minusem jest bardzo mała czcionka, która znacząco zmniejsza komfort czytania, zwłaszcza dziecku na dobranoc. Testowałam na sześciolatku- słuchał z uwagą.

O rany! Ilość informacji zawartych w tej ksiażce potrafi przytłoczyć! Jest to naprawdę rzetelna pozycja i cenne źródło informacji na temat tych niepozornych owadów. Do tego książka jest pieknie wydana i pięknie zilustrowana. Minusem jest bardzo mała czcionka, która znacząco zmniejsza komfort czytania, zwłaszcza dziecku na dobranoc. Testowałam na sześciolatku- słuchał z uwagą.

Portret trzech kobiet, które zgodziły się opowiedzieć o swoim pożądaniu. Autorka chciała dać kobietom prezent, jakim jest umiejętność zakwestionowania tego, kim jesteśmy we własnym życiu i znormalizować kobiecą seksualność (temat trochę jednak ciągle tabu).

Mam problem z umiejscowieniem tej książki w swojej głowie. Jeśli to jest reportaż, to po co aż tak szczegółowe sceny seksu? Po co dorabiać 50 twarzy tak w sumie potrzebnej książce? I szczerze mówiąc, nie są to jakoś szczególnie pogłębione portrety psychologiczne.

Portret trzech kobiet, które zgodziły się opowiedzieć o swoim pożądaniu. Autorka chciała dać kobietom prezent, jakim jest umiejętność zakwestionowania tego, kim jesteśmy we własnym życiu i znormalizować kobiecą seksualność (temat trochę jednak ciągle tabu).

Mam problem z umiejscowieniem tej książki w swojej głowie. Jeśli to jest reportaż, to po co aż tak szczegółowe sceny...

Warto było kupić dla radości w oczach młodego ;).
Co do treści... hmm :"To dziwne połączenie kurczaka i zombie dziecka jest bardzo szybkie. Stanowi jednak bardziej utrapienie niż prawdziwe niebezpieczeństwo", ale rozumiem, że ktoś, kto gra w grę może skorzystać ;).

Warto było kupić dla radości w oczach młodego ;).
Co do treści... hmm :"To dziwne połączenie kurczaka i zombie dziecka jest bardzo szybkie. Stanowi jednak bardziej utrapienie niż prawdziwe niebezpieczeństwo", ale rozumiem, że ktoś, kto gra w grę może skorzystać ;).

Najlepszą rekomendacją książki dla dzieci jest fakt, że dziecko domaga się czytania jej wielokrotnie. Ja dałam radę 4 razy, od kolejnych ocalił mnie Wiktor Zborowski (audiobook). Świetny sposób na przemycenie sporej dawki wiedzy o zwyczajach zwierząt. Książka napisana lekko i z humorem.
Mój siedmiolatek:
"Jest to jest książka, która daje dużo informacji o pupach natury. "

Najlepszą rekomendacją książki dla dzieci jest fakt, że dziecko domaga się czytania jej wielokrotnie. Ja dałam radę 4 razy, od kolejnych ocalił mnie Wiktor Zborowski (audiobook). Świetny sposób na przemycenie sporej dawki wiedzy o zwyczajach zwierząt. Książka napisana lekko i z humorem.
Mój siedmiolatek:
"Jest to jest książka, która daje dużo informacji o pupach natury....

Nie wiedziałam, że nieświszczuk, to inna nazwa dla pieska preriowego. Lubię dowiadywać się nowych rzeczy z książek dla dzieci. Pięknie wydana i zilustrowana.
Mój siedmiolatek:
"Fajna, żeby wiedzieć, których kawałków natury nie niszczyć i żeby obserwować domy zwierząt ."

Nie wiedziałam, że nieświszczuk, to inna nazwa dla pieska preriowego. Lubię dowiadywać się nowych rzeczy z książek dla dzieci. Pięknie wydana i zilustrowana.
Mój siedmiolatek:
"Fajna, żeby wiedzieć, których kawałków natury nie niszczyć i żeby obserwować domy zwierząt ."

Książka bardziej dla nastolatków i młodych dorosłych. Bardzo długo rozkręca się akcja i jakoś trudno jest się wczuć w klimat. Mniej więcej w połowie zaczyna wciągać. W zasadzie pod koniec czyta się już całkiem gładko. Chyba nie sięgnę po kolejne tomy. Zdecydowanie bardziej wciągneła mnie "Nibynoc".

Książka bardziej dla nastolatków i młodych dorosłych. Bardzo długo rozkręca się akcja i jakoś trudno jest się wczuć w klimat. Mniej więcej w połowie zaczyna wciągać. W zasadzie pod koniec czyta się już całkiem gładko. Chyba nie sięgnę po kolejne tomy. Zdecydowanie bardziej wciągneła mnie "Nibynoc".

Nie było tej dzikiej mocy, której spodziewałam się po Allende. Jednocześnie książka nie jest banalna i porusza wiele, wciąż istotnych, problemów społecznych. No może jednak troszkę ociera się o banał... na końcu...

Nie było tej dzikiej mocy, której spodziewałam się po Allende. Jednocześnie książka nie jest banalna i porusza wiele, wciąż istotnych, problemów społecznych. No może jednak troszkę ociera się o banał... na końcu...

Żyjemy w czasach, w których rodzice bardzo starają się wspierać zainteresowania swoich dzieci. I kiedy nadchodzi ten etap w rozwoju (chyba każdego?) chłopca, że dziecko zaczyna interesować się kupą, to co robią rodzice?

Trochę interesujące (dla mnie również), ale też trochę przekombinowane.

Ulubione zdanie młodego z książki to: "Siadaj na tronie i ciśnij!".

Żyjemy w czasach, w których rodzice bardzo starają się wspierać zainteresowania swoich dzieci. I kiedy nadchodzi ten etap w rozwoju (chyba każdego?) chłopca, że dziecko zaczyna interesować się kupą, to co robią rodzice?

Trochę interesujące (dla mnie również), ale też trochę przekombinowane.

Ulubione zdanie młodego z książki to: "Siadaj na tronie i ciśnij!".

To jest sztuka, żeby wyjaśnić trudne rzeczy w tak przystępny sposób. Czytałam małemu a sama miałam wewnętrzne wielkie WOW (Ja też to wreszcie rozumiem!). Oni nawet poruszyli kwestie etyczne i "trzy prawa robotyki" Isaaca Asimova! A to wszystko w formie komiksu zrozumiałego dla siedmiolatka.

To jest sztuka, żeby wyjaśnić trudne rzeczy w tak przystępny sposób. Czytałam małemu a sama miałam wewnętrzne wielkie WOW (Ja też to wreszcie rozumiem!). Oni nawet poruszyli kwestie etyczne i "trzy prawa robotyki" Isaaca Asimova! A to wszystko w formie komiksu zrozumiałego dla siedmiolatka.

Podobała mi się ta zabawa z czytelnikiem w kotka i Eklipsę ;)

Podobała mi się ta zabawa z czytelnikiem w kotka i Eklipsę ;)