Na początku myślałam, że mam do czynienia z komedią kryminalną i wątkiem romantycznym między dwójką starszych ludzi. Możliwe, że ta historia ma w sobie coś z tego, ale moim zdaniem nie to jest tu najważniejsze.
Cała fabuła dzieje się w ciągu kilku dni i jeśli mielibyśmy zebrać teraźniejszość, a pominąć wspomnienia, to zajęłaby mało stron. Właśnie przeszłość bohaterów wychodzi tu na pierwszy plan, a sprawa kryminalna jest tylko dodatkiem.
Poznajemy życiorysy kilku barwnych postaci. Są to ludzie lepsi bądź gorsi pod względem zachowania. Wszyscy przeszli bardzo dużo, niezależnie od tego ile mieli lat. Wszystko opasane jest brutalnym tłem historycznym. Najbardziej wstrząsnęła mną historia Evelyn.
Ta powieść to coś pomiędzy mrożącą krew w żyłach historią a ciepłym, otulającym romantycznym uczuciem.

Na początku myślałam, że mam do czynienia z komedią kryminalną i wątkiem romantycznym między dwójką starszych ludzi. Możliwe, że ta historia ma w sobie coś z tego, ale moim zdaniem nie to jest tu najważniejsze.
Cała fabuła dzieje się w ciągu kilku dni i jeśli mielibyśmy zebrać teraźniejszość, a pominąć wspomnienia, to zajęłaby mało stron. Właśnie przeszłość bohaterów...

Sięgnęłam po książkę, gdyż zaintrygował mnie tytuł. Sama historia przedstawiona przez autorkę w pewien sposób mnie urzekła.
Nie jest to taka lekka lektura, ponieważ autorka przemyca w tekście sporo niuansów historyczno-politycznych dotyczących obu Ameryk, a także porusza kwestię niełatwych relacji.

Sięgnęłam po książkę, gdyż zaintrygował mnie tytuł. Sama historia przedstawiona przez autorkę w pewien sposób mnie urzekła.
Nie jest to taka lekka lektura, ponieważ autorka przemyca w tekście sporo niuansów historyczno-politycznych dotyczących obu Ameryk, a także porusza kwestię niełatwych relacji.

O ile bardzo lubię powieści Isabel Allende, ta nie zafascynowała mnie tak ja poprzednie. Bardzo ciekawe były wątki dotyczące każdego z trójki bohaterów, natomiast trochę przeszkadzały mi w byciu na bieżąco z historią. Czasami myliło mi się, który z bohaterów ma korzenie np.chorwackie, a który afrykańskie. Nie było to jakieś istotne, ale nie mogłam sobie wyobrazić na tyle dobrze bohaterów, by zapadli mi w pamięć. Dodatkowo kryminalna intryga była bardzo mało kreatywna, bo od razu domyślałam się, kto jest winny śmierci Brown.

O ile bardzo lubię powieści Isabel Allende, ta nie zafascynowała mnie tak ja poprzednie. Bardzo ciekawe były wątki dotyczące każdego z trójki bohaterów, natomiast trochę przeszkadzały mi w byciu na bieżąco z historią. Czasami myliło mi się, który z bohaterów ma korzenie np.chorwackie, a który afrykańskie. Nie było to jakieś istotne, ale nie mogłam sobie wyobrazić na tyle...

Lubię Izabele Allende i chyba tak już zostanie. Magia "Domu Duchów" zagłębiła się w moim sercu, stąd kolejna pozycja za mną. Odnoszę wrażenie, że "posłowie" znajdujące się na tyłach książki oddaje charakter utworu. Niestety.
Jednak powieść jest ciekawa. Momentami reporterska. Momentami zbyt pobieżna, zbyt..naiwna.
Według mnie nie jest to czytadło. Za co bardzo dziękuję.

Lubię Izabele Allende i chyba tak już zostanie. Magia "Domu Duchów" zagłębiła się w moim sercu, stąd kolejna pozycja za mną. Odnoszę wrażenie, że "posłowie" znajdujące się na tyłach książki oddaje charakter utworu. Niestety.
Jednak powieść jest ciekawa. Momentami reporterska. Momentami zbyt pobieżna, zbyt..naiwna.
Według mnie nie jest to czytadło. Za co bardzo...

Kiedyś już czytałam dzieło tej autorki.
Dobra lektura, bo trochę nudnych fragmentów.

Kiedyś już czytałam dzieło tej autorki.
Dobra lektura, bo trochę nudnych fragmentów.

Czy dajecie książkom więcej niż jedną szansę? Do książki “W samym środku zimy” Isabel Allande podchodziłam dwa razy. Jakoś ciężko było mi się zanurzyć w tej historii, z czym nie miałam problemu czytając “Długi płatek morza”, aż w końcu udało mi się ją przeczytać do końca. Czy warto?

“Dopiero w samym środku zimy odkryłem w sobie nieżwyciężone lato.”
Powrót do Tipasy, Albert Camus

Głównym wątkiem fabuły jest niewinna stłuczka w samym środku największej w historii śnieżycy, jaka ni stąd, ni zowąd nawiedziła Brooklyn, trzy tygodnie po upalnym Bożym Narodzeniu 2015 roku, związująca ze sobą troje praktycznie różniących się wszystkim ludzi: parę znających się seniorów Lucíę Maraz i Richarda Bowmastera oraz młodą dziewczynę, nielegalną emigrantkę Evelyn Ortegę. Skutki wypadku staną się sposobnością do poznania ich życiowej drogi oraz kawałka historii Ameryki Południowej. To właśnie retrospekcje ich dramatycznych przeżyć, które pozostawiły po sobie emocjonalne blizny i zamroziły ich serca, a także przegląd historyczno - społeczno - kulturowych zagadnień są w tej powieści najbardziej pociągające: ubóstwo, korupcja, przemoc, rasizm, nierówność, migracja, czy rodzina będąca motywatorem do zmiany życia. Allende dowodzi, iż życie po traumie to trudna walka z demonami przeszłości i bólem, a mierzenie się z trudnościami pozwala gromadzić cenne doświadczenia, ponadto stres kojarzący się przede wszystkim z niepokojem i dyskomfortem, może mieć też pozytywne oblicze. Jej bohaterów przenika mnóstwo emocji m.in. nienawiść, zdrada, ból po stracie, aż po miłość, którą mimo wszystko można znaleźć nawet w środku najmroźniejszej zimy. Ta książka uczy dzielenia się cierpieniem z innymi, dostrzegać że ludzkie losy są do siebie podobne mimo dzielących nas różnic, a uczucia identyczne. Mimo przeciętnego atku kryminalnego i banalnego zakończenia, którego można się domyślić, opowiada o szukaniu swojego miejsca na ziemi, o tym, co to znaczy szanować kogoś, chronić i kochać. Odpowieadając na pytanie czy warto? - odpowiadam warto, choć podobała mi się mniej niż wspomniana przeze mnie książka “Długi płatek morza”.

Czy dajecie książkom więcej niż jedną szansę? Do książki “W samym środku zimy” Isabel Allande podchodziłam dwa razy. Jakoś ciężko było mi się zanurzyć w tej historii, z czym nie miałam problemu czytając “Długi płatek morza”, aż w końcu udało mi się ją przeczytać do końca. Czy warto?

“Dopiero w samym środku zimy odkryłem w sobie nieżwyciężone lato.”
Powrót do Tipasy,...

Dostałam kompletnie co innego, niż się spodziewałam, chociażby po opisie. Bardzo dużo retrospekcji i głównych bohaterach i ok, rozumiem, dlaczego tak jest, ale ja chciałam czytać o tym, co się dzieje teraz, bo to było ciekawsze. W większości ta książka była po prostu nudna. Mam nadzieję, że inne książki autorki będą lepsze.

Dostałam kompletnie co innego, niż się spodziewałam, chociażby po opisie. Bardzo dużo retrospekcji i głównych bohaterach i ok, rozumiem, dlaczego tak jest, ale ja chciałam czytać o tym, co się dzieje teraz, bo to było ciekawsze. W większości ta książka była po prostu nudna. Mam nadzieję, że inne książki autorki będą lepsze.

Bardzo ciekawa powieść obyczajowa z mocno zakręconym wątkiem około-kryminalnym. Napisana w lekkim, bezpretensjonalnym stylu, ale podejmująca trudne tematy. Wstrząsająca opisami nędzy, okrucieństwa, podłości, a jednocześnie pełna humoru i uroku. Momentami brutalna, momentami nostalgiczna, a niekiedy komiczna. Nazwę ją powieścią drogi bo długa i z wielu względów bardzo ryzykowna podróż w którą rusza trójka bohaterów jest fundamentem i kanwą całej fabuły. To ona staje się kamieniem milowym na drodze ich życia, zmienia je diametralnie. Niezależnie od jej finału żadne z nich nie pozostanie takie samo jak było. Podczas tej mozolnej wędrówki przez zasypany śniegiem świat powoli poznajemy owych niecodziennych podróżników, ich przeszłość i teraźniejszość, bolesne doświadczenia, lęki i nadzieje. Każde z nich dźwiga ciężki bagaż niezawinionych i zawinionych traum. Każde potrzebuje osobistego wyzwolenia, a przede wszystkim miłości, tej esencji życia każdego z nas. I każde w tej podróży tę miłość znajduje. W powieści Isabel Allende jest wiele ciepła, nostalgii, ale nie ma ckliwego sentymentalizmu. Czyta się szybko i z dużą przyjemnością. Wciąga po same uszy. Jedyne czego nie byłam w stanie zrozumieć to dlaczego Lucia, kobieta, której oboje rodzice wyemigrowali do Chile z ówczesnej Jugosławii z miejsca i na pierwszy rzut oka rozpoznawana jest przez wszystkich jako Latynoska????

Bardzo ciekawa powieść obyczajowa z mocno zakręconym wątkiem około-kryminalnym. Napisana w lekkim, bezpretensjonalnym stylu, ale podejmująca trudne tematy. Wstrząsająca opisami nędzy, okrucieństwa, podłości, a jednocześnie pełna humoru i uroku. Momentami brutalna, momentami nostalgiczna, a niekiedy komiczna. Nazwę ją powieścią drogi bo długa i z wielu względów bardzo...

Fajna książka. Pozytywna opowieść o tym, że życie się nie kończy, że pomimo starszego wieku czy dramatycznych przeżyć może spotkać nas jeszcze szczęście, miłość, spokój. Niepozorna opowieść, która ma wielką moc.

Fajna książka. Pozytywna opowieść o tym, że życie się nie kończy, że pomimo starszego wieku czy dramatycznych przeżyć może spotkać nas jeszcze szczęście, miłość, spokój. Niepozorna opowieść, która ma wielką moc.

Ta książka to opowieść o nagłej miłości dwojga dojrzałych ludzi, ale i o bólu, strachu, walce o byt.
O sile wiary i rytuałów.
O poszukiwaniu lepszego jutra.
O bestialstwie wściekłych ludzi i bezwzględności fanatyków.
O tym, że miłość jest odpowiedzią i sensem życia.
Fajna rzecz.

Ta książka to opowieść o nagłej miłości dwojga dojrzałych ludzi, ale i o bólu, strachu, walce o byt.
O sile wiary i rytuałów.
O poszukiwaniu lepszego jutra.
O bestialstwie wściekłych ludzi i bezwzględności fanatyków.
O tym, że miłość jest odpowiedzią i sensem życia.
Fajna rzecz.