Pupy ogonki i kuperki

Lubicie książki o zwierzakach? Jestem pewna, że tak, ale takiej książki jak dzisiaj Wam przedstawię to pewnie jeszcze nie widzieliście ;) Bo zwierzęta są przeróżne i każde ma dwa końce, prawda? Więc dzisiaj poświęcimy odrobinę czasu na ten koniec z ogonkiem ;) Pozwolę sobie przepisać jeden fragmencik zamieszczony przez autora na samym początku książki:

"Są na tym świecie pupy, o których nie śniło się filozofom! Bo któż mógłby wymyślić pancerny tyłek australijskiego wombata? Albo alchemiczną pracownię, którą ma w pupie żuk bombardier? Jeśli dodamy do tego jeszcze fantazyjne ogony, to okaże się, że przyroda w pupach zwierzątek ukryła wiele fascynujących zjawisk i tajemnic! Poznajmy więc zwierzaki od pupy strony!"

Zastanawiacie się pewnie o co chodzi? Jak to książka o pupach? Co takiego może się w niej znajdować? Ja się właśnie nad tym zastanawiałam i tak szczerze nie miałam pojęcia co też takiego mnie czeka. I powiem Wam, że się zdziwiłam, bo nawet nie przypuszczałam, że zadki zwierząt mogłyby być takie ciekawe ;)

Bo czy wiedzieliście na przykład, że hipopotam ma na pupie śmigiełko w postaci ogonka, którym rozrzuca dookoła swoje odchody, aby oznaczyć terytorium? Albo, że pingwiny mają w zadku armatkę? Aby nie brudzić własnego gniazda wystrzelają kupkę dookoła na odległość około pół metra. A na przykład owad o nazwie jętka posiada na odwłoku czyli swoim owadzim zadku skrzela dzięki, którym oddycha. Natomiast ogon kangura służy mu jako jego trzecia noga...

Nie będę opisywała Wam wszystkich pup o jakich tutaj przeczytamy, ale powiem Wam, że wszystkie są równie ciekawe. Jeśli jesteście więc ciekawi czym wyróżniają się tyłeczki między innymi śledzia, psa, kaczki, pawia, orki, osy, pająka, żaby, sarny, rysia, skunksa, pawiana czy świetlika lub jeszcze kilku innych ciekawych zwierzaków to jak najbardziej zachęcam do lektury ;)

Sztywna oprawa, duże litery, przejrzysty tekst, ilustracje poszczególnych zwierzaków. Wszystko to naprawdę fajnie się prezentuje i jest naprawdę interesujące ;) Tak, tak w pierwszym momencie także miałam wątpliwości, bo jak to tak książka o pupach? zadkach? tyłkach? O co tu chodzi? Ale po przeczytaniu okazało się, że to kawałek naprawdę ciekawej lektury i informacje w niej zawarte mogą nie tylko zainteresować dzieciaki, ale także przydać się im w przyszłości, na przykład do zadziwienia swoją wiedzą Pani od przyrody czy biologii ;) Także polecam Wam, zapoznajcie się ze zwierzakami od drugiego końca ;)

Znajoma zdradziła mi niedawno, że w dzieciństwie bała się książek o Kubusiu Puchatku.
Przerażał ją bowiem... odpadający ogon Kłapouchego.
Może gdyby wtedy istniała poniższa książka Mikołaja Golachowskiego,
dziecięcy lęk zamieniłby się w zaciekawienie?

"Pupy, ogonki i kuperki" to lektura dla dzieci*.
Wypożyczyłam ją po przeczytaniu recenzji na blogu Kreatywnym Okiem.
Autorka bloga - Ilona napisała ją półtora roku temu, ale ja trafiłam na nią (na recenzję, nie na Ilonę)
dopiero niedawno. I zapragnęłam zobaczyć, przeczytać, poznać!
Wypożyczyłam dla córki - nastolatki, żywo zainteresowanej światem fauny i flory.
Ale wiedziałam, że sama też do niej zajrzę (do książki, nie do córki ;-p

Kloaka nie jest wdzięcznym tematem.
Tak to chyba oceniają dorośli**; ale dzieci nie mają takich oporów ;-)
Czy im kto starszy, tym bardziej ulega opinii?
Interpretuje wszystko przez pryzmat ludzkich zachowań?
Według stereotypów kupa stanowi tabu, a kultura wymaga zasłaniania pupy i załatwiania się w miejscu ustronnym.

Zwierzęta komunikują się na różne sposoby, m.in. swoimi odchodami.
A wygląd ich pup, kuperków, odwłoków w ich świecie ma czasem wielkie znaczenie.
Niektóre z nich wabią, drugie służą do obrony, a jeszcze inne...
Przeczytajcie sami, to naprawdę ciekawe ;-)
Przy okazji dowiecie się co nieco o różnych zwierzęcych ogonkach, które pełnią rozmaite funkcje ;-)

Autor jest przyrodnikiem i podróżnikiem, więc zna się na rzeczy.
Ze względu na dziecięcego odbiorcę książkę napisał prosto i dość lakonicznie,
ale może któregoś starszego czytelnika temat zainteresuje tak bardzo, że będzie chciał zgłębić temat
w encyklopediach przyrodniczych. Zachęcamy! :-)



Jeśli komuś nasza rekomendacja nie wystarczy, to niechaj zajrzy na stronę wydawnictwa Babaryba,
gdzie znajdzie fragmenty różnych recenzji (m.in. Adama Wajraka i Michała Rusinka)
oraz 3 rozdziały do posłuchania (o śledziu, żuku bombardierze i pantofelku).


* Wiek adresata szacuję na 5-10 lat (dzieci) oraz 20-99 lat (rodzice i dziadkowie).
Choć nastolatkom raczej co innego w głowie, moja córka o książce powiedziała: "Może być" ;-)




https://bajdocja.blogspot.com/2016/06/ksiazka-o-tym-co-z-tyu.html

Jeśli jesteś rodzicem przedszkolaka, być może już przechodziłeś fascynację twojego dziecka własną i cudzą sferą intymną, podczas której w jego słowniku dominują słowa pokroju „pupa” i „kupa”. I choć bywa to czasem kłopotliwe i pojawia się w najmniej spodziewanych (odpowiednich) momentach, jest całkowicie naturalne. Jeśli zabronisz tego dzieciom, będą szeptać pokątnie, ciesząc się z posiadanych „tajemnic”.

Zamiast więc porywać się na walkę z wiatrakami (tudzież dziecięcą naturą), proponuję tę fascynację i wrodzoną ciekawość wykorzystać w celach edukacyjnych. Doskonałym do tego narzędziem będzie słuchowisko „Pupy, ogonki i kuperki” Mikołaja Golachowskiego (czyta Wiktor Zborowski).

Jest to zbiór 31 opowiadań o tylnych częściach ciała rozmaitych zwierząt i owadów. Pupy, kupry, ogonki – wszystkie podane w sposób humorystyczny, ciekawy, opatrzony mnóstwem dodatkowych informacji z życia przedstawicieli świata fauny.

Słuchowisko obfituje w wiadomości, które nie są oczywiste nawet dla dorosłych, więc oni także wyniosą ze wspólnej zabawy coś dla siebie. Moim faworytem stał się wombat i jego najtwardsza pupa świata. Dlaczego jest taka twarda? Tego i wiele innych rzeczy dowiecie się, słuchając propozycji wydawnictwa Babaryba ze swoimi pociechami.

To doskonały przykład na to, jak dostosować temat tabu do celów poznawczych. Mnóstwo śmiechu, zaskoczenia i dobrej zabawy. Polecam – zwłaszcza w wersji słuchowiska.

Moja ocena: 9,5/10

zaczytana.com.pl