Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Hej, Kizuki, zdobyłeś Naoko. Nie ma rady, zawsze należała do ciebie. Pewnie jest tam, gdzie powinna być. Ale na tym świecie, na tym niedoskonałym świecie żywych zrobiłem dla niej co mogłem. Starałem się stworzyć dla nas obojga nowe życie. No, dobrze, oddaję ci ją. Przecież wybrała ciebie. Powiesiła się w głębi lasu, ciemnego jak jej serce. Wiesz, Kizuki, dawno temu zabrałeś cząstkę mnie ze sobą do świata zmarłych. A teraz Naoko zabrała kolejną cząstkę. Czasami zdaje mi się, że zostałem woźnym w muzeum. Pustym muzeum, którego nikt nie odwiedza i którego pilnuję tylko sam dla siebie.

Hej, Kizuki, zdobyłeś Naoko. Nie ma rady, zawsze należała do ciebie. Pewnie jest tam, gdzie powinna być. Ale na tym świecie, na tym niedosko...

Przez następne trzy dni byłem w dziwnym stanie, jakbym chodził po dnie morza. (...) Czułem się zupełnie, jakby otoczyła mnie ciasno jakaś powłoka i przez to nie mogłem dotknąć zewnętrznego świata. Lecz oni też nie mogli mnie dotknąć. Byłem bezsilny, ale tak długo, jak pozostawałem w tym stanie, oni także pozostawali w stosunku do mnie bezsilni

Przez następne trzy dni byłem w dziwnym stanie, jakbym chodził po dnie morza. (...) Czułem się zupełnie, jakby otoczyła mnie ciasno jakaś po...

Kiedy byłam młodsza, rozmawiali ze mną przeróżni ludzie. (...) Mówili mi rozmaite rzeczy. Opowiadali fascynujące historie, piękne, dziwne historie. Ale w pewnym momencie przestali ze mną rozmawiać. Nikt już się do mnie nie odzywał: ani mąż, ani moje dziecko, ani przyjaciele...nikt. (...) Czasami mam wrażenie, że moje ciało staje się przezroczyste i że widać mnie na wskroś.

Kiedy byłam młodsza, rozmawiali ze mną przeróżni ludzie. (...) Mówili mi rozmaite rzeczy. Opowiadali fascynujące historie, piękne, dziwne hi...

...historia rodziny jest mechanizmem nieuchronnych powtórzeń, kołem, które obracałoby się w nieskończoność, gdyby nie postępujące i nieodwracalne zniszczenie osi.

...historia rodziny jest mechanizmem nieuchronnych powtórzeń, kołem, które obracałoby się w nieskończoność, gdyby nie postępujące i nieodwra...

To aż dziwne ,ile osób potrafi przeżyć całe życie, bez najmniejszych komentarzy,sprzeciwów, uwag. Nie żeby te komentarze, sprzeciwy i uwagi powinny być do kogoś skierowane albo żeby miały jakikolwiek sens, ale w ostatecznym rozrachunku wydaje mi się, że lepiej je wyrazić.

To aż dziwne ,ile osób potrafi przeżyć całe życie, bez najmniejszych komentarzy,sprzeciwów, uwag. Nie żeby te komentarze, sprzeciwy i uwagi ...

Dziwne wspomnienie, jak na nerwową noc w Las Vegas. Mineło pięć lat? Sześć? Zdaje się, jakby od tamtego czasy upłynęło całe życie lub przynajmniej przemineła jego najważniejsza część – szczyt, który już nigdy się nie powtórzy. San Francisko w połowie lat sześćdziesiątych to było bardzo specyficzne miejsce i czas dla każdego, kto się tam znalazł. Może czaił się w tym ukryty sens? A może nie, przynajmniej na dłuższą metę… Ale żadne wyjaśnienie, żadne połączenie słów, muzyki i wspomnień nie podważyw pewności, że było się w tym zakątku czasu i przestrzeni. Cokolwiek by to znaczyło… (...)Wspaniałe wszechogarniające uczucie, że cokolwiek robimy, jest dobre; że to my wygrywamy. Myślę, że to co jest najważniejsze – wrażenie nieuchronnego zwycięstwa nad siłami wszystkiego, co stare i złe. Nie w militarnym sensie; nie o to nam chodziło. Nasza energia po prostu dominuje. Nie widzimy powodu, by walczyć – po waszej ani po ich stronie. To my napędzamy świat; unosimy się na grzbiecie rosnącej, cudownej fali. A teraz, niecałe pięć lat później gdyby wspiąć się na strome wzgórze w Las Vegas i spojrzeć na zachód, to – jeśli ktoś wie, jak patrzeć – może niemal zauważyć ślad w miejscu, w którym ta fala załamała się i cofnęła.

Dziwne wspomnienie, jak na nerwową noc w Las Vegas. Mineło pięć lat? Sześć? Zdaje się, jakby od tamtego czasy upłynęło całe życie lub przyna...

Na drohobyckim dworcu smutne babuszki sprzedawały, co się dało. (...) Nikt nie kupował, bo ich życia były nikomu niepotrzebne. Każdy miał wystarczająco własnych problemów ze znalezieniem uzasadnienia dla własnego.

Na drohobyckim dworcu smutne babuszki sprzedawały, co się dało. (...) Nikt nie kupował, bo ich życia były nikomu niepotrzebne. Każdy miał wy...

Nie trzeba sądzić, że istoty ludzkie są unikalne,to nieprawda, że noszą w sobie niezastąpioną wyjątkowość (...) W ogromnej liczbie przypadków na próżno męczymy się, chcąc rozróżniać indywidualne losy, jednostkowe charaktery. W sumie idea wyjątkowości jednostki ludzkiej to czysty absurd. Pamiętamy nasze życie, pisze gdzieś Schopenhauer, zaledwie trochę lepiej niż przeczytaną kiedyś powieść. Tak, tak właśnie jest: zaledwie trochę lepiej.

Nie trzeba sądzić, że istoty ludzkie są unikalne,to nieprawda, że noszą w sobie niezastąpioną wyjątkowość (...) W ogromnej liczbie przypadkó...

...nie każdy może zostać artystą, ale zato każdy ,komu przyjdzie ochota, może dorysować sobie to, co zobaczy wśród plam.

...nie każdy może zostać artystą, ale zato każdy ,komu przyjdzie ochota, może dorysować sobie to, co zobaczy wśród plam.