Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mam pojęcia, jaki był cel powstania tej książki. Miała szokować? Nie zszokowała. Miała poruszać? Nie poruszyła. Miała odkryć nieznane tajemnice, zamknięte za murami tzw. elit... Nie zaskoczę, jesli powiem, że tego nie zrobiła. Autorka skupia się, na opisaniu relacji damsko- męskich w tzw. sferach wyższych Konstancina. Próbuje pokazać, że głowna bohaterka, nie pasuje do tego świata, by potem opisać, jak za drogą bransoletkę idzie do łóżka z przemocowym partnerem. Drogie prezenty w tym świecie odkupują wszystkie grzechy. Sporo tu takich nieścisłości. Poza tym ciągle wspomina (nobilitujący ją- chyba tak uważa) związek z przeciętnym, acz medialnym piłkarzem. Podkreśla, jak on do tej pory wybiera kobiety podobne do niej itd. Sporo tu nawiązań do Eks, którego nazywa Rzeźnikiem. Ciągle miałam wrazenie, że autorka, jako porzucona przez piłkarza kobieta, próbuje podbudować minioną relacją swoje wątłe ego i jakoś nie może pogodzić się, że związek należy do przeszłości. Książka niczego nie wniosła, nie zmieniła, nie wzbudziła współczucia, wszak każdy sam wybiera, czy woli szacunek do samego siebie czy drogie błyskotki. Ja nie polecam.

Nie mam pojęcia, jaki był cel powstania tej książki. Miała szokować? Nie zszokowała. Miała poruszać? Nie poruszyła. Miała odkryć nieznane tajemnice, zamknięte za murami tzw. elit... Nie zaskoczę, jesli powiem, że tego nie zrobiła. Autorka skupia się, na opisaniu relacji damsko- męskich w tzw. sferach wyższych Konstancina. Próbuje pokazać, że głowna bohaterka, nie pasuje do...

Mam zdecydowanie ambiwalentne odczucia a propos powyższej pozycji. Z jednej strony sam reportaż jest napisany bardzo przystępnym językiem i "sam się czyta". Z drugiej, temat chyba nie jest dla wszystkich. Książka odziera temat śmierci ze sfery sacrum i brutalnie przerzuca czytelnika do sfery profanum. Jest tu sporo dosadnych, dosłownych opisów, które chyba powinny pozostać "tajemnicą branżową". Nie wiem czy sięgnęłabym po nią drugi raz. Zdecydowanie nie polecam czytelnikom wysoko wrażliwym.

Mam zdecydowanie ambiwalentne odczucia a propos powyższej pozycji. Z jednej strony sam reportaż jest napisany bardzo przystępnym językiem i "sam się czyta". Z drugiej, temat chyba nie jest dla wszystkich. Książka odziera temat śmierci ze sfery sacrum i brutalnie przerzuca czytelnika do sfery profanum. Jest tu sporo dosadnych, dosłownych opisów, które chyba powinny pozostać...

Rewelacyjny reportaż, który krok po kroku, przeprowadza czytelnika przez wstrząsającą historię morderstwa ciężarnej Shannan i jej dwóch córeczek. Autor wykonał kawał świetnej reporterskiej roboty. Książkę pochłania się jednym tchem. Obowiązkowa pozycja dla fanów true crime.

Rewelacyjny reportaż, który krok po kroku, przeprowadza czytelnika przez wstrząsającą historię morderstwa ciężarnej Shannan i jej dwóch córeczek. Autor wykonał kawał świetnej reporterskiej roboty. Książkę pochłania się jednym tchem. Obowiązkowa pozycja dla fanów true crime.

Bardzo dobry reportaż śledczy o jednej z najgłośniejszych afer ostatnich lat.
Zatoka Sztuki to miejsce w którym zderzały się dwa światy. Pierwszy świat blichtru, zabawy, pozornego prestiżu uświetniony obecnością rodzimych celebrytów. I ten drugi, świat zwykłych nastolatek, często z biednych domów, które o tym pierwszym mogły jedynie marzyć. Niestety nie jest to historia o Kopciuszku. Nastolatki zamiast spełniać swoją bajkę, trafiały w łapy bezwzględnych gwałcicieli i sutenerów.
Tytułowym "łowcą" był niejaki Krystek. Dla wielu z dziewcząt spotkanie z tym człowiekiem okazało się początkiem traumy na całe życie. W końcu tama pęka. Jedna z nastolatek nie wytrzymuje i popełnia samobójstwo. Dopiero wtedy rozpoczyna się ujawnianie prawdy, a ta jest zaskakująca. Krystek okazuję się być wierzchołkiem góry lodowej, której podstawy prowadzą do wysoko postawionych osób ze świecznika. Polecam.

Bardzo dobry reportaż śledczy o jednej z najgłośniejszych afer ostatnich lat.
Zatoka Sztuki to miejsce w którym zderzały się dwa światy. Pierwszy świat blichtru, zabawy, pozornego prestiżu uświetniony obecnością rodzimych celebrytów. I ten drugi, świat zwykłych nastolatek, często z biednych domów, które o tym pierwszym mogły jedynie marzyć. Niestety nie jest to historia o...

Klaus Kinski- Artysta przez duże A, prawdziwa ikona kina. Jego ekscentryzm i skrajny narcyzm były powszechnie znane i akceptowane w środowisku. W końcu geniuszom wybacza się więcej.
Książka Poli Kinski, pierworodnej córki aktora, odkrywa jego kolejne oblicze, tym razem pilnie strzeżone przed światem. Paskudną twarz psychopaty, pedofila i kazirodcy. Nie znając historii Poli można by pomyśleć, że "wygrała" piękne życie. Córka popularnego, bajecznie bogatego aktora, która podróżuje za ojcem po świecie, a ten wpatrzony w swoją "laleczkę" niczym w obrazek, spełnia jej wszystkie zachcianki. Niestety historia dzewczyny jest dramatyczna. Nieczuła matka nieświadomie wpycha ją w łapy potwora, który jako jedyny okazuje dziewczynie strzępki miłości.
Historia Poli jest wstrząsająca i kolejny raz pokazuje, że wielki artysta to niekoniecznie wielki człowiek.

Klaus Kinski- Artysta przez duże A, prawdziwa ikona kina. Jego ekscentryzm i skrajny narcyzm były powszechnie znane i akceptowane w środowisku. W końcu geniuszom wybacza się więcej.
Książka Poli Kinski, pierworodnej córki aktora, odkrywa jego kolejne oblicze, tym razem pilnie strzeżone przed światem. Paskudną twarz psychopaty, pedofila i kazirodcy. Nie znając historii...

Kasia to ofiara pedofila, co jest Jej życiową tragedią.
Tyle by wystarczyło, aby streścić fabułę książki. Jednak prawdziwym dramatem dziecka, staje się fakt, że jej oprawcą jest ksiądz. Przez to dziewczynkę kolejno zaczynają zawodzić ludzie i instytucje, które powinny ją chronić. Ludzie którzy WIEDZĄ odwracają oczy. Wygodniej jest nie widzieć. Kasia szukając pomocy za każdym razem obija się o zamknięte drzwi a jej błagania pozostają bez odpowiedzi. Niestety lista osób które ją zawiodły jest bardzo długa, dlatego tytuł książki "Sama" idealnie oddaje sytuację dziewczyny.
Po latach Kasia decyduje się na walkę o sprawiedliwość i doprowadza do bezprecedensowego wyroku.
Niestety kobieta do dziś musi zmagać się z obrzydliwymi atakami i szykanami, które uniemożliwiają jej powrót do normalnego życia i zmuszają ja do rozpoczynania kolejnych batalii sądowych we własnej obronie.
Książka przeplatana jest przejmującymi fragmentami bloga autorki, które podkreślają jak ciężko pozbierać się dziewczynie po przeżytej traumie. Polecam.

Kasia to ofiara pedofila, co jest Jej życiową tragedią.
Tyle by wystarczyło, aby streścić fabułę książki. Jednak prawdziwym dramatem dziecka, staje się fakt, że jej oprawcą jest ksiądz. Przez to dziewczynkę kolejno zaczynają zawodzić ludzie i instytucje, które powinny ją chronić. Ludzie którzy WIEDZĄ odwracają oczy. Wygodniej jest nie widzieć. Kasia szukając pomocy za...

Opowieści oparte na faktach, to moja ulubiona literatura, dlatego po tę pozycję sięgnęłam z ogromną ciekawością, ale też z dużymi wymaganiami. Książka opowiada głośną historię Ariela Castro i ohydnych czynów, których dopuścił się na trzech porwanych i więzionych przez lata kobietach. Książkę napisano w formie pamiętnika. Nie jest to moja ulubiona forma narracji, jednak w tym przypadku się sprawdziła. Wspomnienia dziewcząt przeplatane są opisami ich poszukiwań i zmagań rodzin oraz śledczych, którzy pomimo mijającego czasu nie tracą nadziei na odnalezienie zaginionych. Wcześniej przeczytałam tę samą historię opowiedzianą przez inną uczestniczkę dramatycznych wydarzeń, Michelle Knight, która zdecydowała się samodzielnie opowiedzieć swoją historię. https://lubimyczytac.pl/ksiazka/229597/znajdz-mnie-opowiesc-o-niezlomnosci-...
Obie książki serdecznie polecam.

Opowieści oparte na faktach, to moja ulubiona literatura, dlatego po tę pozycję sięgnęłam z ogromną ciekawością, ale też z dużymi wymaganiami. Książka opowiada głośną historię Ariela Castro i ohydnych czynów, których dopuścił się na trzech porwanych i więzionych przez lata kobietach. Książkę napisano w formie pamiętnika. Nie jest to moja ulubiona forma narracji, jednak w...

"3096 dni" Natschy Kampusch od dawna było na mojej liście książek "do przeczytania". Przyznam, że trochę mnie odrzucał fakt, iż autorką jest sama Natascha. Dziwiło mnie, że tak mocna historia nie została spisana przez profesjonalistę. Jak się okazało, moje obawy były całkowicie bezpodstawne. Książka napisana jest "lekkim piórem", czytanie było dla mnie czystą przyjemnością. Natascha zdecydowanie "udźwignęła" temat. To co wydawało mi się problemem, stało się największym atutem książki. Przedstawiona historia to prawdziwy głos Nataschy, opowiedziana jest Jej słowami, co sprawia, że jest jeszcze bardziej dosadna. Brawa dla autorki, że nie sprzedaje taniej sensacji. Natascha najbardziej intymną część swojej historii pozostawia dla siebie.
Łatwo utożsamić mi się z dziewczyną, gdyż jest zaledwie kilka miesięcy młodsza ode mnie. Porażający był dla mnie fakt, że gdy ja zwyczajnie żyłam, przeżywając piękny czas dzieciństwa i młodości, Natascha w tym samym czasie, siedziała zamknięta w piwnicy psychopaty.
Na koniec, ogromny szacunek dla dziewczyny, za to, że nie dała się zaszufladkować w roli ofiary. Mam nadzieję, że dziś, wiele lat po ucieczce, odzyskała równowagę po traumie jaką przeszła i jest naprawdę wolna.

"3096 dni" Natschy Kampusch od dawna było na mojej liście książek "do przeczytania". Przyznam, że trochę mnie odrzucał fakt, iż autorką jest sama Natascha. Dziwiło mnie, że tak mocna historia nie została spisana przez profesjonalistę. Jak się okazało, moje obawy były całkowicie bezpodstawne. Książka napisana jest "lekkim piórem", czytanie było dla mnie czystą...

Po książkę Janusza Szostaka sięgnęłam zachęcona pozytywnymi opiniami na tym portalu oraz ciekawą, w moim mniemaniu tematyką. "Urwane ślady" poruszają temat najbardziej głośnych i medialnych zaginięć ostatnich lat. Autor to dziennikarz śledczy, który od lat kieruje fundacją "Na tropie", zajmującą się wyjaśnianiem zagadek kryminalnych. Tyle wiedziałam przystępując do lektury. Nie zagłębiałam się wcześniej w obszar działania fundacji, dlatego zaskoczyły mnie dość niekonwencjonalne metody poszukiwań zaginionych.
Czytając opinie o rzetelnym materiale i profesjonalnych śledztwach, spodziewałam się czegoś innego. Historie przedstawione w książce naszpikowane są opisami działań jasnowidzów, różdżkarzy i tym podobnych przedstawicieli branży ezoterycznej. Nie neguję tego typu działań, bo ciężko mi się postawić na miejscu rodzin ofiar. Możliwe, że mimo mego sceptycyzmu, też chwytałabym się każdej możliwości aby odnaleźć bliską osobę. Jednakże chwilami czytanie o wizjach, snach czy umiejętnościach przenoszenia się w czasie i wydarzeniach, sprawiały mi lekki dyskomfort.
Książka mimo wszystko ciekawa, jednak jeśli patrzysz na świat przez "szkiełko i oko" to lektura nie dla Ciebie.

Po książkę Janusza Szostaka sięgnęłam zachęcona pozytywnymi opiniami na tym portalu oraz ciekawą, w moim mniemaniu tematyką. "Urwane ślady" poruszają temat najbardziej głośnych i medialnych zaginięć ostatnich lat. Autor to dziennikarz śledczy, który od lat kieruje fundacją "Na tropie", zajmującą się wyjaśnianiem zagadek kryminalnych. Tyle wiedziałam przystępując do lektury....

"Łobuz kocha najbardziej" chyba tak, nie bez cienia ironii, można najtrafniej opisać historię Tiny Nash. "Oślepiona" to historia kobiety uwikłanej w toksyczny związek z brutalnym psychopatą, który po miesiącach znęcania się nad kobietą, doprowadza do jej ostatecznego okaleczenia. Książka to opis skrajnej patologii, gdzie po pobiciu, kobieta maszeruje ramię w ramię z oprawcą "po kilka piwek" na zgodę. Bezrobocie, alkoholizm i "wielka miłość" to ciekawe społeczne tło historii. Tina kłamie i oszukuje najbliższych oraz służby, bo "nie potrafi żyć" bez swojego kata. I szczerze mówiąc byłoby mi wszystko jedno, gdyby nie dzieci bohaterki. Tina wielokrotnie powtarza, że to dzieci są dla niej najważniejsze, jednak niestety nie widać tego w jej postępowaniu. Synowie bohaterki muszą oglądać pobitą i upokorzoną matkę, która wciąż na nowo odrzuca pomoc bliskich i instytucji, wybierając brutalnego "ukochanego". Niestety chłopcy są świadkami tych wszystkich wydarzeń, które na pewno na zawsze pozostaną dla nich traumą. Daleka jestem od tego, aby obwiniać ofiarę, winny zawsze jest oprawca. Jednak, w tym przypadku, to trochę tak, jakby z premedytacją włożyć rękę do wrzątku, a potem dziwić się, że się poparzyliśmy.
Książka nie dla wrażliwych, ze względu na drastyczne opisy, których Tina nam nie oszczędza.

"Łobuz kocha najbardziej" chyba tak, nie bez cienia ironii, można najtrafniej opisać historię Tiny Nash. "Oślepiona" to historia kobiety uwikłanej w toksyczny związek z brutalnym psychopatą, który po miesiącach znęcania się nad kobietą, doprowadza do jej ostatecznego okaleczenia. Książka to opis skrajnej patologii, gdzie po pobiciu, kobieta maszeruje ramię w ramię z...

Książka Somaly Mam, to przerażająca podróż do brutalnego świata kambodżańskich burdeli. Jest to brudny i okrutny świat, gdzie nawet kilkuletnie dziewczynki, zostają jedynie towarem, rzeczą do zaspokajania chorych fantazji pedofili i innych zwyrodnialców. Somaly pokazuje nam świat, w którym człowiek nie posiada żadnej godności, gdzie rodzice za kilka dolarów, sprzedają własne córki, aby te swoim ciałem sponsorowały życie całych rodzin. To świat w którym nawet decydenci na szczytach władzy wierzą, że sex z dziewicą leczy AIDS, a nikogo nie obchodzi los gwałconych i upodlonych dzieci. Co znamienne to wykorzystywane ofiary są wyrzutkami wykluczonymi ze społeczeństwa.
Somaly sama przeszła tę trudną drogę i dzięki swojej sile i determinacji dziś pomaga krzywdzonym dziewczętom. Dla mnie to prawdziwa bohaterka.
Straszne, że takie historie wciąż mają miejsce.

Książka Somaly Mam, to przerażająca podróż do brutalnego świata kambodżańskich burdeli. Jest to brudny i okrutny świat, gdzie nawet kilkuletnie dziewczynki, zostają jedynie towarem, rzeczą do zaspokajania chorych fantazji pedofili i innych zwyrodnialców. Somaly pokazuje nam świat, w którym człowiek nie posiada żadnej godności, gdzie rodzice za kilka dolarów, sprzedają...

Książka " W łożu z Tudorami" Amy Licence, to fascynująca wyprawa za niedostępne, grube kotary królewskiej alkowy. Zawiedzie się jednak ten, kto, bazując na tytule, spodziewa się pikantnych szczególików z intymnego pożycia władców epoki Tudorów. Autorka pokazuje losy dynastii poprzez kolejne ciąże i połogi królewskich małżonek. A jest o czym opowiadać. Historia kolejnych ciąż i porodów, poprzeplatana jest wątkami ówczesnych zabobonów i pseudomedycznych metod towarzyszących temu wyjątkowemu stanowi. Naprawdę serdecznie się uśmiałam czytając o niektórych zaleceniach medyków, wiele z nich natomiast dosłownie zmroziło mi krew w żyłach. Po lekturze książki, naprawdę przestałam się dziwić, że śmiertelność matek i noworodków w dawnych czasach, była tak wielka, ba... zakrawa dla mnie na cud, że ktokolwiek dożywał dorosłości.
Lektura wciągnęła mnie od pierwszych stron, pewnie dlatego, że jest to dla mnie temat "na czasie", gdyż za kilka tygodni sama zostanę mamą.
Książkę polecam wszystkim, którzy interesują się tematem popularnej dynastii, gdyż jest tam poruszonych wiele wątków społecznych. Szczególnie jednak, polecam ją wszystkim mamom. Jestem pewna, że po lekturze, każda z nas będzie wdzięczna losowi, za to, że przyszło nam przechodzić ten "błogosławiony" stan we współczesnych czasach.

Książka " W łożu z Tudorami" Amy Licence, to fascynująca wyprawa za niedostępne, grube kotary królewskiej alkowy. Zawiedzie się jednak ten, kto, bazując na tytule, spodziewa się pikantnych szczególików z intymnego pożycia władców epoki Tudorów. Autorka pokazuje losy dynastii poprzez kolejne ciąże i połogi królewskich małżonek. A jest o czym opowiadać. Historia kolejnych...

Jestem ogromną fanką całej serii z cyklu "Dziewczyny..." Anny Herbich. Kolejna pozycja nie zawiodła. Książka to zapis siedmiu historii żydówek ocalałych z Holocaustu. Każda relacja to opis niesamowitej tragedii jednostki na tle całych rodzin i pokoleń. Tytułowe "Dziewczyny..." miały ogromne szczęście, niejednokrotnie o ich "być albo nie być" decydowały sekundy, niuanse, a nawet kaprysy osób trzecich. Książka to też wspaniały przekrój postaci drugoplanowych, od szmalcowników po bohaterów, narażających życie własnych rodzin, po to by pomóc drugiemu człowiekowi.
Ciężka to lektura, ale niesamowicie ważna, dlatego warto poświęcić na nią czas. Smutne, że są to już ostatnie głosy powoli gasnącego pokolenia.

Jestem ogromną fanką całej serii z cyklu "Dziewczyny..." Anny Herbich. Kolejna pozycja nie zawiodła. Książka to zapis siedmiu historii żydówek ocalałych z Holocaustu. Każda relacja to opis niesamowitej tragedii jednostki na tle całych rodzin i pokoleń. Tytułowe "Dziewczyny..." miały ogromne szczęście, niejednokrotnie o ich "być albo nie być" decydowały sekundy, niuanse, a...

Książka „Żona nazisty. Jak pewna Żydówka przeżyła Zagładę” - to historia Edith Hahn, kobiety, która opisuje swoje wojenne losy i ucieczkę przed niechybnym wyrokiem śmierci, na jaki skazuje ją, jej pochodzenie. Zawiłe losy Edith prowadzą od głodu przymusowych obozów pracy, aż po rolę szanowanej żony przykładnego nazisty.
Niełatwa codzienność kobiety weryfikuje wiele przyjaźni, a także pokazuje, że czasem przysłowiowa "jaskinia lwa" okazuje się najlepszą kryjówką.
Co do samej historii, nie dziwię się skrajnie różnym opiniom, jednak nie byłabym w nich aż tak surowa. Podoba mi się, że autorka nie kreuje się na bohaterkę bez skazy, nie tłumaczy swoich decyzji. Po prostu opisuje rzeczywistość taką , jaka była.
Z pozycji czytelnika, łatwo nam oceniać moralne wybory autorki, jednak zakładam, że nikt z nas nie wie, czym jest prawdziwy głód, czy codzienny strach o życie. Nikt też nie wie jakie decyzje by podjął walcząc o przetrwanie. Doskonale sprawdza się tu powiedzenie: "tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono". Obyśmy nigdy nie musieli się o tym przekonywać na własnej skórze.
Książkę polecam, choć, faktycznie, nie jest to wybitne literacko dzieło, a czytelnicy literatury obozowej, mają do wyboru wiele innych, bardziej wstrząsających relacji.

Książka „Żona nazisty. Jak pewna Żydówka przeżyła Zagładę” - to historia Edith Hahn, kobiety, która opisuje swoje wojenne losy i ucieczkę przed niechybnym wyrokiem śmierci, na jaki skazuje ją, jej pochodzenie. Zawiłe losy Edith prowadzą od głodu przymusowych obozów pracy, aż po rolę szanowanej żony przykładnego nazisty.
Niełatwa codzienność kobiety weryfikuje wiele...

"Mój mąż potwór" to historia zaledwie osiemnastoletniej Ingrid, która wikła się w związek z psychopatą w skórze przystojnego, ciemnoskórego amanta. M pochodzi z innego kontynentu i wyznaje islam, co również ma znaczenie dla fabuły, gdyż od początku wszystkie wyskoki tłumaczy zakazami i nakazami swojej religii. M od początku znajomości zaczyna podporządkowywać sobie dziewczynę, co kompletnie nie przeszkadza naszej bohaterce, w brnięciu w tę relację. Niestety ciężko polubić mi Ingrid, dziewczyna brnie we wszystko niczym bezwolna owca prowadzona na rzeź. Najpierw rzuca wymarzone studia, wyjeżdża za "miłością" do Afryki, wychodzi za mąż za swego oprawcę, a po powrocie do domu pozwala się odseparować od swojej rodziny.Książka to tak naprawdę brutalny opis tresury, poniżania, bicia, gwałtów, przeplatany chwilami miodowych miesięcy i czułych słówek. Jedynym pozytywnym akcentem historii, jest dla mnie ogromna wola walki rodziców Ingrid o swoje dziecko. Rozumiem, że łatwo wypowiadać się z pozycji obserwatora, a problem jest dużo bardziej skomplikowany, lecz mimo szczerych chęci nie potrafię zrozumieć wyborów bohaterki.
Książkę serdecznie polecam, gdyż dobitnie pokazuje mechanizmy zachowań psychopaty i działanie tzw. "syndromu sztokholmskiego".

"Mój mąż potwór" to historia zaledwie osiemnastoletniej Ingrid, która wikła się w związek z psychopatą w skórze przystojnego, ciemnoskórego amanta. M pochodzi z innego kontynentu i wyznaje islam, co również ma znaczenie dla fabuły, gdyż od początku wszystkie wyskoki tłumaczy zakazami i nakazami swojej religii. M od początku znajomości zaczyna podporządkowywać sobie...

"Mężczyzna w białych butach" to oparta na autentycznych wydarzeniach historia grasującego na przełomie lat 80 i 90 pedofila i mordercy Tadeusza Kwaśnika. Historia wciąga już od pierwszej strony. Bardzo odpowiada mi forma książki, gdyż jest to moim zdaniem reportaż pozujący na powieść. Dzięki temu książkę czyta się niczym dobry kryminał, a jednocześnie wszystkie zdarzenia przedstawione są z kronikarską dokładnością i nie traci ona nic na swej rzetelności.
Dla mnie jest to jedna z ciekawszych powieści z cyklu "true crime" , na pewno poleciłabym wszystkim fanom gatunku.

"Mężczyzna w białych butach" to oparta na autentycznych wydarzeniach historia grasującego na przełomie lat 80 i 90 pedofila i mordercy Tadeusza Kwaśnika. Historia wciąga już od pierwszej strony. Bardzo odpowiada mi forma książki, gdyż jest to moim zdaniem reportaż pozujący na powieść. Dzięki temu książkę czyta się niczym dobry kryminał, a jednocześnie wszystkie zdarzenia...

"Kobiety Kaddafiego" to wstrząsająca opowieść o upodleniu i odczłowieczeniu. Historia, która nigdy nie powinna mieć miejsca, a jednak wydarzyła się naprawdę i to praktycznie na oczach całego świata. Autorka prowadzi nas przez najbrudniejsze zakamarki świata polityki, wielkich pieniędzy i brutalnej władzy totalitarnej, która może wszystko i dla której człowiek staje się niczym. Annick Cojean opowiada nam historię Sorayi, która jako nastolatka została wybrana na kolejną "zabawkę" dyktatora. Dziewczynka przeżyła w tym czasie prawdziwy koszmar. Soraya jest tylko jedną z licznych kobiet, którym złamano w ten sposób życie.
Książka mówi o bezsilności, o tym, co dzieje się gdy ktoś odbiera nam prawo do decydowania o samym sobie. Dobitnie pokazuje do czego prowadzi fanatyzm i dyktatura. Kolejna historia o uprzedmiotowieniu i odebraniu podstawowych praw człowieka kobietom, dość znamienne w kontekście aktualnych decyzji politycznych.

"Kobiety Kaddafiego" to wstrząsająca opowieść o upodleniu i odczłowieczeniu. Historia, która nigdy nie powinna mieć miejsca, a jednak wydarzyła się naprawdę i to praktycznie na oczach całego świata. Autorka prowadzi nas przez najbrudniejsze zakamarki świata polityki, wielkich pieniędzy i brutalnej władzy totalitarnej, która może wszystko i dla której człowiek staje się...

"Brunatna kołysanka" to książka z którą i ja mam pewien problem. Jest nieco trudna w odbiorze, chaotyczna, jednak myślę, że to nie o "ucztę literacką" chodziło autorce.
Książka jest zbiorem opowieści "skradzionych" w czasie II WŚ dzieci i ich powojennych, zawiłych losów. Przeraża mnie to, jak obie strony uprzedmiotowiły te bezbronne istoty, najpierw niemal dosłownie wyrywając je z rąk matek, a potem w drugą stronę- zabierając je z powrotem i traktując jak zrabowane dobro narodowe, a nie człowieka. Ciężko się dziwić , że większość powojennych losów tych ludzi, to złamane życiorysy, wewnętrzne konflikty i ciągłe poszukiwanie swojego miejsca na świecie.
Warto przeczytać.

"Brunatna kołysanka" to książka z którą i ja mam pewien problem. Jest nieco trudna w odbiorze, chaotyczna, jednak myślę, że to nie o "ucztę literacką" chodziło autorce.
Książka jest zbiorem opowieści "skradzionych" w czasie II WŚ dzieci i ich powojennych, zawiłych losów. Przeraża mnie to, jak obie strony uprzedmiotowiły te bezbronne istoty, najpierw niemal dosłownie...

Po książkę Małgorzaty Halber sięgnęłam po obejrzeniu dość popularnego ostatnio wywiadu, którego udzieliła Markowi Sekielskiemu. Przyznam, że postać autorki niewiele mi mówiła, ale rozmowa, którą miałam przyjemność obejrzeć, skłoniła mnie do pogłębienia tematu.
Nie rozczarowałam się. Książka nie należy do lekkich i przyjemnych. Fakt, że jest trochę chaotyczna, ale wydaje mi się, że to celowy zabieg. Bo czymże jest nałóg, jeśli nie ciągłym chaosem w życiu człowieka? Nie dziwią mnie też skrajnie różne opinie na temat tej pozycji, mam wrażenie, że działa to w myśl zasady: "syty głodnego nie zrozumie". Każdy ma inny stopień wrażliwości i inne doświadczenia za sobą. Dlatego książkę poleciłabym wszystkim, którzy cierpią na pewien rodzaj pustki, spowodowany różnymi "deficytami" w życiu, gdyż są one najprostszą drogą prowadzącą w objęcia nałogu. Warto ją przeczytać, choćby po to, by przekonać jak łatwo jedno piwo "na odstresowanie" może zamienić się w zgubną rutynę.

Po książkę Małgorzaty Halber sięgnęłam po obejrzeniu dość popularnego ostatnio wywiadu, którego udzieliła Markowi Sekielskiemu. Przyznam, że postać autorki niewiele mi mówiła, ale rozmowa, którą miałam przyjemność obejrzeć, skłoniła mnie do pogłębienia tematu.
Nie rozczarowałam się. Książka nie należy do lekkich i przyjemnych. Fakt, że jest trochę chaotyczna, ale wydaje mi...

Książka Antoni Fraser, to fascynująca podróż w realia XVI w, do pałacowych komnat i alkowy bodaj najsłynniejszego brytyjskiego monarchy Henryka VIII. Książka bardzo wciągająca, o co chyba nietrudno, biorąc pod uwagę zawiłość losów monarchy i jego sześciu żon. Jak sam tytuł wskazuje, historia skupia się głównie, na postaciach kobiet, które stały u boku tyrana w trakcie jego długiego panowania. Jest to ogromnym plusem tej pozycji. Kobiety przedstawiane są w porządku chronologicznym, co pomaga umiejscowić wydarzenia w czasie, a także, pokazuje, jak wraz z wiekiem zmieniał się skomplikowany charakter porywczego monarchy. Kolejny raz przekonujemy się, że życie kobiet -ba samych królowych! - niezależnie od bogatych rodowodów, było całkowicie uzależnione od kaprysów "Pana" .
Książka ciekawa, pochłania się ją jednym tchem. Dla wszystkich fanów dynastii Tudorów.

Książka Antoni Fraser, to fascynująca podróż w realia XVI w, do pałacowych komnat i alkowy bodaj najsłynniejszego brytyjskiego monarchy Henryka VIII. Książka bardzo wciągająca, o co chyba nietrudno, biorąc pod uwagę zawiłość losów monarchy i jego sześciu żon. Jak sam tytuł wskazuje, historia skupia się głównie, na postaciach kobiet, które stały u boku tyrana w trakcie jego...