Źle się czyta. Powierzchowność relacji odejmuje jej wiarygodności. Całość jakby pisana na kolanie, niedopracowana.

Źle się czyta. Powierzchowność relacji odejmuje jej wiarygodności. Całość jakby pisana na kolanie, niedopracowana.

Spodziewałem się więcej po tej książce. Czegoś mi w niej brakowało. Moim zdaniem historia głównej bohaterki troszkę naciągana. No, ale...

Spodziewałem się więcej po tej książce. Czegoś mi w niej brakowało. Moim zdaniem historia głównej bohaterki troszkę naciągana. No, ale...

Poruszająca opowieść oparta na wspomnieniach kobiet uprowadzonych jako młodziutkie dziewczynki z rodzinnych miejscowości na polecenie dyktatora. Wstrząsająca scena wizyty Camerona (i wielu innych europejskich przywódców),którzy uwierzyli w bajki o "amazonkach", żeńskich bojówkach Kaddafiego, stanowiących jego straż przyboczną. Te umundurowane kobiety, które towarzyszyły mu podczas publicznych wystąpień, nie były wcale mistrzyniami sztuk walki ani komandoskami. Były po prostu jego kochankami lub ofiarami jego gwałtów. Ubierano je w idiotyczne uniformy i wsadzono do samolotu, aby towarzyszyły dyktatorowi w podróżach zagranicznych. Świat się na to znakomicie nabierał - zapewne szczególnie męscy przywódcy fantazjujący o podobnych "amazonkach".
Jak zwykle powraca pytanie o to, czy świat demokratyczny ma prawo/obowiązek podejmować interwencję w przypadku jawnego łamania praw człowieka? Czy różnice kulturowe mogą być usprawiedliwieniem bierności i obojętności? Jeśli wyjść poza wąski przypadek nałożnic Kaddafiego i zastanowić się nad sytuacja Ujgurów w Chinach - czy to wpłynie na odpowiedź? Kiedy można wtrącać się w wewnętrzne sprawy innych państw i kultur, a kiedy założyć, że to tylko godna szacunku odmienność? Czy pozbawianie polskich kobiet prawa do samostanowienia to wewnętrzna sprawa Polski, w której nie powinna zabierać głosu UE, czy przejaw demoralizacji władzy, równie haniebny, jak organizowanie pogromów albo wywalanie studentów z uczelni za nieprawomyślność?

Poruszająca opowieść oparta na wspomnieniach kobiet uprowadzonych jako młodziutkie dziewczynki z rodzinnych miejscowości na polecenie dyktatora. Wstrząsająca scena wizyty Camerona (i wielu innych europejskich przywódców),którzy uwierzyli w bajki o "amazonkach", żeńskich bojówkach Kaddafiego, stanowiących jego straż przyboczną. Te umundurowane kobiety, które towarzyszyły mu...

"Kobiety Kaddafiego" to wstrząsająca opowieść o upodleniu i odczłowieczeniu. Historia, która nigdy nie powinna mieć miejsca, a jednak wydarzyła się naprawdę i to praktycznie na oczach całego świata. Autorka prowadzi nas przez najbrudniejsze zakamarki świata polityki, wielkich pieniędzy i brutalnej władzy totalitarnej, która może wszystko i dla której człowiek staje się niczym. Annick Cojean opowiada nam historię Sorayi, która jako nastolatka została wybrana na kolejną "zabawkę" dyktatora. Dziewczynka przeżyła w tym czasie prawdziwy koszmar. Soraya jest tylko jedną z licznych kobiet, którym złamano w ten sposób życie.
Książka mówi o bezsilności, o tym, co dzieje się gdy ktoś odbiera nam prawo do decydowania o samym sobie. Dobitnie pokazuje do czego prowadzi fanatyzm i dyktatura. Kolejna historia o uprzedmiotowieniu i odebraniu podstawowych praw człowieka kobietom, dość znamienne w kontekście aktualnych decyzji politycznych.

"Kobiety Kaddafiego" to wstrząsająca opowieść o upodleniu i odczłowieczeniu. Historia, która nigdy nie powinna mieć miejsca, a jednak wydarzyła się naprawdę i to praktycznie na oczach całego świata. Autorka prowadzi nas przez najbrudniejsze zakamarki świata polityki, wielkich pieniędzy i brutalnej władzy totalitarnej, która może wszystko i dla której człowiek staje się...

4/2020

4/2020

Książka pisana w formie trochę owywiady, trochę reportażu na temat bardzo ciężki i niezmiernie przykry- gwałtu. To opowieść o barbarzyńcy, który nie miał w sobie krzty człowieczeństwa. O potworze, ćpunie i psychicznie chorym zboczeńcu.
Niewiarygodne co się działo w tym kraju, niewiarygodne że stręczycielstwem zajmowały się kobiety, to wszystko jest niewiarygodne.
Zamykam oczy i widzę te twarze, które nie mogą liczyć na czyjąś pomoc.
Nie mogę uwierzyć, że nawet rodziny wiedząc co przeszły ich żony, matki, córki odsuwały się i brzydziły tych kobiet. Straszne.
Co do książki, no właśnie. Pierwsza część,czyli zwierzenia Sorayi czyta się dobrze, ciekawie. Reszta to wciąż i wciąż powtarzające się fakty, jedne a te same. Ledwo dobrnęłam do końca.

Książka pisana w formie trochę owywiady, trochę reportażu na temat bardzo ciężki i niezmiernie przykry- gwałtu. To opowieść o barbarzyńcy, który nie miał w sobie krzty człowieczeństwa. O potworze, ćpunie i psychicznie chorym zboczeńcu.
Niewiarygodne co się działo w tym kraju, niewiarygodne że stręczycielstwem zajmowały się kobiety, to wszystko jest niewiarygodne.
Zamykam...

Trudny i smutny temat. Ale Książkę bardzo źle się czytało... mimo wielkiej tragedii kobiet, czułam znużenie... cześć pierwsza znośna natomiast reszta- ciągłe powtarzenie tego samego. Meczyłam książkę pół roku.

Trudny i smutny temat. Ale Książkę bardzo źle się czytało... mimo wielkiej tragedii kobiet, czułam znużenie... cześć pierwsza znośna natomiast reszta- ciągłe powtarzenie tego samego. Meczyłam książkę pół roku.

Przeczytajcie o tragedii kobiet, ich rodzin, najbliższych. Przeczytajcie o przyzwoleniu świata na zło. Będzie smutno, będą łzy, będzie niedowierzanie, złość, współczucie, ból... będzie mnóstwo różnych emocji i ta najgorsza: bezradność!

Przeczytajcie o tragedii kobiet, ich rodzin, najbliższych. Przeczytajcie o przyzwoleniu świata na zło. Będzie smutno, będą łzy, będzie niedowierzanie, złość, współczucie, ból... będzie mnóstwo różnych emocji i ta najgorsza: bezradność!

Kaddafi – władca, którego jedni kochali, inni nienawidzili. Tak wokół niego samego, jak i wokół jego śmierci, narosło wiele opowieści i często trudno jest zweryfikować, gdzie kończy się prawda, a zaczyna fikcja.

Jedno jest pewne – Kaddafi wykorzystywał swoją pozycję względem kobiet. Dwukrotnie żonaty, otoczony gromadką dzieci. W cieniu oficjalnego życia libijskiego pułkownika skrywała się pilnie strzeżona tajemnica – harem. Nastolatki i młode kobiety wybierane osobiście przez Kaddafiego, których rodziny nie mogły wyrazić sprzeciwu wobec tego, co miało czekać ich córki.

Kobiety Kaddafiego to opowieść o tych, którym głos odebrano już na wstępie – o dziewczynach wykorzystywanych seksualnie przez wpływowego polityka. Warto przeczytać, by zobaczyć, że za słynną armią kobiet, która otaczała pułkownika, stały w rzeczywistości realizowane w chory sposób fantazje seksualne.

Kaddafi – władca, którego jedni kochali, inni nienawidzili. Tak wokół niego samego, jak i wokół jego śmierci, narosło wiele opowieści i często trudno jest zweryfikować, gdzie kończy się prawda, a zaczyna fikcja.

Jedno jest pewne – Kaddafi wykorzystywał swoją pozycję względem kobiet. Dwukrotnie żonaty, otoczony gromadką dzieci. W cieniu oficjalnego życia libijskiego...

Po przeczytaniu tej książki zaczęłam się zastanawiać czy te wszystkie okropności mogły faktycznie mieć miejsce. Niedowierzanie!

Po przeczytaniu tej książki zaczęłam się zastanawiać czy te wszystkie okropności mogły faktycznie mieć miejsce. Niedowierzanie!