Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem szczęśliwa, że ten temat został poruszony. Książka daje do myślenia i poszerza świadomość dotyczącą procesu piętnowania i przeżyć ofiary internetowego hejtu. Jestem pełna uznania dla autora, uważam, że musiał włożyć dużo pracy i zaangażował się emocjonalnie w temat, jednocześnie przechodząc przemianę podczas pracy nad książką.
Minusem dla mnie było to, że w pewnym momencie czytanie zaczęło mi się dłużyć i pod koniec odniosłam wrażenie, iż wystarczy przeczytać połowę książki aby wyciągnąć odpowiednie wnioski.

Jestem szczęśliwa, że ten temat został poruszony. Książka daje do myślenia i poszerza świadomość dotyczącą procesu piętnowania i przeżyć ofiary internetowego hejtu. Jestem pełna uznania dla autora, uważam, że musiał włożyć dużo pracy i zaangażował się emocjonalnie w temat, jednocześnie przechodząc przemianę podczas pracy nad książką.
Minusem dla mnie było to, że w pewnym...

Autorka napisała tę powieść w taki sposób, jakby cały czas zastanawiała się, w jaki sposób nas zmylić, jak opowiedzieć tą historię niejednoznacznie i jak nas trzymać w niepewności do samego końca.
Zabieg ten się udaje, pisarka wybrała odpowiedni sposób i wygrała.
Sam pomysł na powieść już był inny, interesujący, ale to w jaki przemyślany sposób został opowiedziany zasługuje na uznanie.

Narracja pierwszoosobowa ujawnia przed nami skrywane demony poszczególnych postaci, co wywołuje katharsis w czytelniku.

Warto sięgnąć po tą pozycję, jeśli szukasz zatracenia w lekturze.

Autorka napisała tę powieść w taki sposób, jakby cały czas zastanawiała się, w jaki sposób nas zmylić, jak opowiedzieć tą historię niejednoznacznie i jak nas trzymać w niepewności do samego końca.
Zabieg ten się udaje, pisarka wybrała odpowiedni sposób i wygrała.
Sam pomysł na powieść już był inny, interesujący, ale to w jaki przemyślany sposób został opowiedziany...

Wiele historii podnoszących na duchu- w tym o wyjątkowych, wspaniałych ludziach. Może my też się do nich zaliczamy? albo możemy się zaliczać...wystarczy kierować się w życiu tymi słowami "Nie jest ważne, co w życiu robimy, tylko ile wkładamy w to siebie".

Wiele historii podnoszących na duchu- w tym o wyjątkowych, wspaniałych ludziach. Może my też się do nich zaliczamy? albo możemy się zaliczać...wystarczy kierować się w życiu tymi słowami "Nie jest ważne, co w życiu robimy, tylko ile wkładamy w to siebie".

Książka, którą traktuję jak encyklopedię wiedzy o żywności. W razie wątpliwości bądź chęci pogłębienia swojej wiedzy postrzegam ją jako wyrocznię i ufam kompetencjom autorek. Bogata w wiedzę, ciekawostki i wskazówki, jak mądrze podchodzić do żywienia.

Książka, którą traktuję jak encyklopedię wiedzy o żywności. W razie wątpliwości bądź chęci pogłębienia swojej wiedzy postrzegam ją jako wyrocznię i ufam kompetencjom autorek. Bogata w wiedzę, ciekawostki i wskazówki, jak mądrze podchodzić do żywienia.

Na początek pochwała- dobry pomysł i wybór opisywanych postaci. Ale co z tego, skoro ciężko się czyta i nawet ciekawe historie nie zachęcają do pochłonięcia naraz całej książki. Poza tym- nie rozumiem czemu książka nie została wzbogacona w ilustracje przedstawiające bohaterki i sytuacje z ich życia. Bez tego wydaje się drętwa bardziej niż encyklopedia (w której zazwyczaj do notatki biograficznej jest załączone chociaż małe zdjęcie).
Ale zalecam sięgnąć po tą książkę- żeby spisać sobie nazwiska tych nieprzeciętnych pań i po prostu przeczytać o nich gdzieś indziej :)

Na początek pochwała- dobry pomysł i wybór opisywanych postaci. Ale co z tego, skoro ciężko się czyta i nawet ciekawe historie nie zachęcają do pochłonięcia naraz całej książki. Poza tym- nie rozumiem czemu książka nie została wzbogacona w ilustracje przedstawiające bohaterki i sytuacje z ich życia. Bez tego wydaje się drętwa bardziej niż encyklopedia (w której zazwyczaj do...

Mam mieszane odczucia względem tej książki. Jak zawsze możemy liczyć na przepiękne zdjęcia, które zachwycały mnie za każdym razem, gdy je oglądałam. Czasem są na nich miejsca wielokrotnie uwieczniane; innym razem możemy podziwiać takie, na które nie zwraca się zbytnio uwagi, a dają nam całościowy obraz na życie codzienne tubylców. Beata Pawlikowska zawsze stara się przytoczyć nam mentalność mieszkańców, ich kulturę i bieg historii.
Jest to kolejna przeczytana przeze mnie książka tej autorki, dlatego coraz bardziej zaczynają kłuć mnie w oczy zupełnie nic nie znaczące dialogi, które umieszcza, jej dziwna wiara w przeznaczenie i mistycyzm. Pani Beata zbyt często nawiązuje do swoich wyobrażeń. Czytelnik odnosi wrażenie, że pisarka stara się żyć w wyimaginowanym świecie i wszystkiemu nadawać niezwykły sens.
Wykluczając takie wstawki, uważam, że książka ma dużą wartość. Jednak trzeba zachować pewien dystans do opisów sytuacji jakie spotykają autorkę podczas podróży. Polecam zatem skupić się na niepodważalnych atutach książki- fotorelacji z podróży, przytaczaniu starych zapisków odnośnie odwiedzanego miejsca, wielu ciekawostek życia codziennego, kuchni, religii, zabytków i historii cywilizacji w "zaginionych światach".

Mam mieszane odczucia względem tej książki. Jak zawsze możemy liczyć na przepiękne zdjęcia, które zachwycały mnie za każdym razem, gdy je oglądałam. Czasem są na nich miejsca wielokrotnie uwieczniane; innym razem możemy podziwiać takie, na które nie zwraca się zbytnio uwagi, a dają nam całościowy obraz na życie codzienne tubylców. Beata Pawlikowska zawsze stara się...

Po drugiej książce Becketta mam przeświadczenie, że początki jego książek mogą zniechęcić, gdyż dopiero po kilkudziesięciu stronach czytelnik wciąga się w historię. W innych okolicznościach porzuciłabym tą powieść wcześniej i leżałaby zapomniana na półce, jednak po pierwszej części wiedziałam, że muszę dać jej szansę. I rzeczywiście, w pewnym momencie historia wciąga na tyle, że reszta książek czy też obowiązków jest spychana na dalszy plan.
Na co jeszcze zwróciłam uwagę? Po raz kolejny zbrodniarzem jest osoba z bliskiego kręgu znajomych Dr Huntera- przez całą książkę zastanawiałam się nad Brodym i tym razem miałam rację. Strachan także wydawał się podejrzanym od pierwszych chwil, jednak tutaj sprawa nie była taka prosta. Ponadto zirytował mnie ostatni moment z Grace, kiedy okazuje się, że jednak przeżyła i udało się jej uciec niepostrzeżenie z wyspy oraz bezosobowość relacji Jenny i Davida, jego zapominanie o ukochanej i częstsze myśli o jego zmarłej rodzinie, które są niepokojące dla ich związku.
Przyjaciółka powiedziała mi, że jest to najsłabsza część z całej serii. Jeśli tak rzeczywiście jest to bardzo mnie to cieszy, gdyż nie rozczarowała mnie na tyle, żebym nie mogła doczekać się przeczytania kolejnych części!

Po drugiej książce Becketta mam przeświadczenie, że początki jego książek mogą zniechęcić, gdyż dopiero po kilkudziesięciu stronach czytelnik wciąga się w historię. W innych okolicznościach porzuciłabym tą powieść wcześniej i leżałaby zapomniana na półce, jednak po pierwszej części wiedziałam, że muszę dać jej szansę. I rzeczywiście, w pewnym momencie historia wciąga na...

Minus za:
- przystojnego głównego bohatera
- moje własne podwójne spudłowanie w próbie odgadnięcia "kto zabił"
- odciągnięcie od nauki do zaliczenia
- pustkę i efekt odstawienia po zakończeniu czytania

Ale wciąż- genialna. :)

Minus za:
- przystojnego głównego bohatera
- moje własne podwójne spudłowanie w próbie odgadnięcia "kto zabił"
- odciągnięcie od nauki do zaliczenia
- pustkę i efekt odstawienia po zakończeniu czytania

Ale wciąż- genialna. :)

Jedna z książek dzieciństwa, które miały wielki wpływ na kształtowanie się mojego charakteru, stosunku do relacji międzyludzkich i światopoglądu. Książka- przeurocza, bohaterka- autorytet, o sercu przepełnionym krystalicznym dobrem. Zdecydowanie polecam dla najmłodszych, początkujących czytelniczek :)

Jedna z książek dzieciństwa, które miały wielki wpływ na kształtowanie się mojego charakteru, stosunku do relacji międzyludzkich i światopoglądu. Książka- przeurocza, bohaterka- autorytet, o sercu przepełnionym krystalicznym dobrem. Zdecydowanie polecam dla najmłodszych, początkujących czytelniczek :)

Przed przeczytaniem książki miałam nadzieję, że będzie zawierać więcej korespondencji miedzy parą małżonków, jednak muszę przyznać, że taka ilość pozwoliła zachować realizm w sytuacji gdy nadawcą był wycieńczony chorobą mężczyzna. To te listy najbardziej przykuwają uwagę, gdyż zawierają w sobie pewien mistycyzm. Pozwalają na utrzymanie połączenia między dwoma rozłącznymi światami żywych i umarłych, na chwilowe opuszczenie przez bohaterkę teraźniejszości by mogła czerpać siłę do walki z rzeczywistością z ostatnich słów kierowanych do niej przez ukochanego. Każdego czytelnika wprawia to w głębokie wzruszenie i uważam to za największy atut tej powieści.

Przed przeczytaniem książki miałam nadzieję, że będzie zawierać więcej korespondencji miedzy parą małżonków, jednak muszę przyznać, że taka ilość pozwoliła zachować realizm w sytuacji gdy nadawcą był wycieńczony chorobą mężczyzna. To te listy najbardziej przykuwają uwagę, gdyż zawierają w sobie pewien mistycyzm. Pozwalają na utrzymanie połączenia między dwoma rozłącznymi...