Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem zachwycony. Właściwie kończę już czytać tę niezwykłą książkę. Bardzo mi się podoba i kompozycja, i połączenie różnych tekstów ("Ainulindalë" w tej wersji to dla mnie prawdziwe objawienie i wielkie odkrycie). Świetny jest też skład, a ilustracje Melinir czasem kojarzą mi się z grafiką secesyjną. Naprawdę dobry wybór. Bardzo piękna jest też mapa Siriellë, a quenejski tekst na jej obramowaniu to fajny dodatek do takiego wydania książki. Gratka dla miłośnika tengwaru i lingwistyki.

Znajduję czasem literówki (np. Drogannas Iaur to właściwie Dorgannas Iaur - dor-cannas 'krain-kształtu opis'; na str. 551 mamy Eōllos - zamiast tego powinno być Eðellos, a właściwie Edhellos), ale udało Wam się zrobić naprawdę dobrą korektę. W czasie lektury robię swoją listę ewentualnych literówek i podam ją we właściwym czasie w odpowiednim temacie na Forum.

To oczywiście kwestia dyskusyjna i warta dalszej dyskusji, ale ja sam skłaniałbym się też do ujednolicenia pisowni nazw w różnych językach Tolkiena zgodnie z konwencją zapisu, którą znamy z Władcy Pierścieni (z Dodatków):

w quenya wszystkie /k/ zapisałbym jako /c/ (czyli Melcor, Cementari itd.), a /-ë/ zachowałbym tylko na końcu nazw/imion (czyli Manwë, ale Manwego) itd.

w sindarinie wszystkie /ð/ zapisywałbym jako /dh/ itd.

Wiem, że to dużo pracy, ale dla mnie do doskonałości tego dzieła brakuje na marginaliach zaznaczenia (choćby skrótami), z jakiego tekstu wzięty jest dany akapit lub zdanie. Rozpoznaję niekiedy fragmenty znane tylko z VT (np. ten o Nerdaneli - chyba się nie mylę?) i cudownie by było odesłać czytelnika do źródła. Wydaje mi się bowiem, że uwagi na końcu tomu nie wyczerpują całej ciekawości.

Książka jest przykładem tego, jak pasja, miłość do literatury pewnego pisarza prowadzi pasjonatów i miłośników do studiów, do ciężkiej pracy edytorskiej. Taki SILMARILLION to prawdziwy skarb w biblioteczce tolkienisty.

Jestem zachwycony. Właściwie kończę już czytać tę niezwykłą książkę. Bardzo mi się podoba i kompozycja, i połączenie różnych tekstów ("Ainulindalë" w tej wersji to dla mnie prawdziwe objawienie i wielkie odkrycie). Świetny jest też skład, a ilustracje Melinir czasem kojarzą mi się z grafiką secesyjną. Naprawdę dobry wybór. Bardzo piękna jest też mapa Siriellë, a quenejski...

Jak zawsze książka Wilka to ważna i estetyczna lektura.

Jak zawsze książka Wilka to ważna i estetyczna lektura.

Ważna książka o Polsce i o Kościele w Polsce. Porażające informacje o homolobby w strukturach Kościoła.

Ważna książka o Polsce i o Kościele w Polsce. Porażające informacje o homolobby w strukturach Kościoła.

Świetna książka o różnicach w myśleniu między Zachodem i Wschodem. Oraz o tym, że katolicka Polska świetnie mieści się między tymi dwiema skrajnościami.

Świetna książka o różnicach w myśleniu między Zachodem i Wschodem. Oraz o tym, że katolicka Polska świetnie mieści się między tymi dwiema skrajnościami.

Wielowymiarowe dzieło mitopeiczne, rozbudowane od map po języki, a uczące o powadze Oczekiwania czyli Wiary i Nadziei.

Wielowymiarowe dzieło mitopeiczne, rozbudowane od map po języki, a uczące o powadze Oczekiwania czyli Wiary i Nadziei.

Wybitna książka o znaczeniu Liturgii chrześcijańskiej

Wybitna książka o znaczeniu Liturgii chrześcijańskiej