Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobało mi się nawet bardziej niż t. 1. Rysunki tych fantastycznych krain na długo zapadną mi w pamięci. Chyba, bo pamięć mam krótkawą ; )

Podobało mi się nawet bardziej niż t. 1. Rysunki tych fantastycznych krain na długo zapadną mi w pamięci. Chyba, bo pamięć mam krótkawą ; )

Fajnie zbudowany świat, sprawna narracja, super małpa!

Fajnie zbudowany świat, sprawna narracja, super małpa!

Ojej. Pomysł na historię jest spoko, ale egzekucja poniżej moich oczekiwań. Narracja - fatalna (taka sama - wysoka - intensywność niemal całej opowieści zabija zainteresowanie). Rysunki - może nawet gorsze niż narracja.
Ale pomysł fajny i tylko dla niego sięgnę po kolejny tom.

Ojej. Pomysł na historię jest spoko, ale egzekucja poniżej moich oczekiwań. Narracja - fatalna (taka sama - wysoka - intensywność niemal całej opowieści zabija zainteresowanie). Rysunki - może nawet gorsze niż narracja.
Ale pomysł fajny i tylko dla niego sięgnę po kolejny tom.

To moje pierwsze zetknięcie z Moebiusem, ale obawiam się, że ostatnie. Kilka sensownych fabuł, a większości nie rozumiem : ( Wizualnie bomba, ale dla mnie to za mało

To moje pierwsze zetknięcie z Moebiusem, ale obawiam się, że ostatnie. Kilka sensownych fabuł, a większości nie rozumiem : ( Wizualnie bomba, ale dla mnie to za mało

Wegańska propaganda. I chociaż taki punkt widzenia na sprawy nie jest mi bliski, szanuję ten komiks. Bo brakuje nam na rynku ciekawych i angażujących opowieści o jasnej, przyczynowo-skutkowej konstrukcji. Dobrze skrojonych bohaterów, zdolnych do nawiązania relacji z odbiorcą. Brakuje takich spójnych światów i prawdopodobnych dialogów.
Tylko końcówka jakaś taka. Bez pomysłu.

Gdy miałam 17 lat, pokochałam Ghost in the shell. Właśnie za ten ideologiczno-filozoficzny rys. Jakbym cofnęła się w czasie - myślę, że podobnie potraktowałabym "Eden". Teraz nie jestem już w grupie docelowej. Chlip.

Wegańska propaganda. I chociaż taki punkt widzenia na sprawy nie jest mi bliski, szanuję ten komiks. Bo brakuje nam na rynku ciekawych i angażujących opowieści o jasnej, przyczynowo-skutkowej konstrukcji. Dobrze skrojonych bohaterów, zdolnych do nawiązania relacji z odbiorcą. Brakuje takich spójnych światów i prawdopodobnych dialogów.
Tylko końcówka jakaś taka. Bez...

Opowieść o przetrwaniu, godności, miłości rodzicielskiej w pozbawionym uczuć, barbarzyńskim świecie. Brutalna i pełna przemocy. A mimo wszystko bije z tej historii optymizm i nadzieja.
Duży ładunek emocjonalny skonfrontowany z bardzo oszczędną formą. Pięknie podane, filmowe niemal kadry. Kadry z pustego, postapokaliptycznego świata.

Jakby to rzekł ktoś mądry: bardzo udany komiks!

Opowieść o przetrwaniu, godności, miłości rodzicielskiej w pozbawionym uczuć, barbarzyńskim świecie. Brutalna i pełna przemocy. A mimo wszystko bije z tej historii optymizm i nadzieja.
Duży ładunek emocjonalny skonfrontowany z bardzo oszczędną formą. Pięknie podane, filmowe niemal kadry. Kadry z pustego, postapokaliptycznego świata.

Jakby to rzekł ktoś mądry: bardzo udany...

Ale to zabawne! Rysunki może nie są w moim guście, ale fabuła wciągająca, że hoho. Ciekawe, czy po drugim tomie znudzi mi się jak powieści Lackberg.

Ale to zabawne! Rysunki może nie są w moim guście, ale fabuła wciągająca, że hoho. Ciekawe, czy po drugim tomie znudzi mi się jak powieści Lackberg.

Colors brought me here. Czyli chciałam mieć ten komiks po pierwszym przekartkowaniu. Kolory konsekwentnie budują nastrój, jaskrawością i kontrastem pointując bardziej emocjonalne momenty. Podoba mi się dynamiczna kreska, nieco upraszczana w szerokich planach. Lubię taką kontrolowaną niedbałość (np. oczy rysowane na włosach).
Bardzo szybka akcja, zaskakujące zwroty, interesujące portfolio postaci (pod względem designu, bo już charakterologicznie - może być problem z rozróżnieniem).
Tym razem jednak - chyba trochę za szybko i odrobinę za intensywnie.
Tak czy inaczej - pożądam kolejnej części, a chyba o to chodziło?

Colors brought me here. Czyli chciałam mieć ten komiks po pierwszym przekartkowaniu. Kolory konsekwentnie budują nastrój, jaskrawością i kontrastem pointując bardziej emocjonalne momenty. Podoba mi się dynamiczna kreska, nieco upraszczana w szerokich planach. Lubię taką kontrolowaną niedbałość (np. oczy rysowane na włosach).
Bardzo szybka akcja, zaskakujące zwroty,...

Że stare musi odejść, zostawiając miejsce nowemu.
Character idea roku - pchłociaki <3

8/10 w kategorii "kupowałabym dzieciom, więc kupuję sobie!"

Że stare musi odejść, zostawiając miejsce nowemu.
Character idea roku - pchłociaki <3

8/10 w kategorii "kupowałabym dzieciom, więc kupuję sobie!"

Dorosła ja wolałaby mieć w rękach przygodówkę (jest awanturniczy potencjał). Wczesna ja lubiła gdzie-jest-wallić, ale to było szmat czasu temu.

Piękne postaci - Tartakovsky czy Trondheim nie powstydziliby się takich potworów. A za potwory zawsze punkt więcej.
W części komiksowej panele są tak naciukane wszystkim, że trudno to czytać.

Dorosła ja wolałaby mieć w rękach przygodówkę (jest awanturniczy potencjał). Wczesna ja lubiła gdzie-jest-wallić, ale to było szmat czasu temu.

Piękne postaci - Tartakovsky czy Trondheim nie powstydziliby się takich potworów. A za potwory zawsze punkt więcej.
W części komiksowej panele są tak naciukane wszystkim, że trudno to czytać.

Sfaryzm jest klawy. Gatunek: detektiwistiko-fantastiko-mediko. Zaśmiałam się NA GŁOS kilka razy, a kilka razy chociaż szeptem!
Zakochałabym się w Profesorze "Be11u", który ze stoickim spokojem i "bondowskim" opanowaniem podejmuje walkę z siłami zła.
Wizja podstarzałego szatana, wielbiciela herbatki i bibliofila podciągnęła ocenę o jeden.
Jestem ucontenta 8)

Sfaryzm jest klawy. Gatunek: detektiwistiko-fantastiko-mediko. Zaśmiałam się NA GŁOS kilka razy, a kilka razy chociaż szeptem!
Zakochałabym się w Profesorze "Be11u", który ze stoickim spokojem i "bondowskim" opanowaniem podejmuje walkę z siłami zła.
Wizja podstarzałego szatana, wielbiciela herbatki i bibliofila podciągnęła ocenę o jeden.
Jestem ucontenta...

Trzyma klimat serialu, choć zawsze będzie blade obok cudownego pierwowzoru (ZIEMNIAKI I MELASA!!!!). Nie wszystkie historie udane, ale kocham te bardziej zwierzęco-krypne (zwłaszcza drugą o beztwarzych dziewczynkach i trzecią o prawdomównym koniu - ta, jasne). Dobrze, że książka nie spoiluje TV.
A, i wolałam subtelną kreskę z animacji, wprowadzającą retro-estetykę. Taki gruby obrys to już jednak nie to samo.

Trzyma klimat serialu, choć zawsze będzie blade obok cudownego pierwowzoru (ZIEMNIAKI I MELASA!!!!). Nie wszystkie historie udane, ale kocham te bardziej zwierzęco-krypne (zwłaszcza drugą o beztwarzych dziewczynkach i trzecią o prawdomównym koniu - ta, jasne). Dobrze, że książka nie spoiluje TV.
A, i wolałam subtelną kreskę z animacji, wprowadzającą retro-estetykę. Taki...

Pierwsza połowa na 7, druga na 9!

Niepokojąco rozedrgana kreska, kolory rodem z bagiennych strachów, kilka pełnych napięcia sekwencji kadrów, których nie powstydził by się sam Hitchcock - wszystko to buduje ponure tło opowieści.

Na poziomie treści - ciekawa dekonstrukcja archetypu superbohatera. I choć nad interpretacją wisi widmo niedoścignionego Watchmen, Black Hammer broni się nawet w zestawieniu z geniuszem Alana Moore'a. Postaci ciekawie rozwijają się w ciągu zaledwie 6 zeszytów, a całość zwieńczona została zakończeniem, po którym zwyczajnie chce się więcej!

Tyle peanów, a ocena "niska"? Cóż, niestety pierwsza połowa kuleje od strony narracji. Nieciekawy sposób wprowadzenia postaci w pierwszym zeszycie (model: ustawmy wszystkich w jednym kadrze i niech przedstawią się z imienia). Czasem dialogi są zbyt deskryptywne - bez nich nie byłoby jasne, co właściwie zobaczyliśmy w panelach. W kilku miejscach odniosłam wrażenie, jakby opowieść była tworzona na bieżąco (naiwna narracja dziecka, które na poczekaniu dokłada kolejne elementy łańcucha, swobodnie dopisując skutki do wypowiedzianych już przyczyn).

Ale to szczegóły :) Polecam!

Pierwsza połowa na 7, druga na 9!

Niepokojąco rozedrgana kreska, kolory rodem z bagiennych strachów, kilka pełnych napięcia sekwencji kadrów, których nie powstydził by się sam Hitchcock - wszystko to buduje ponure tło opowieści.

Na poziomie treści - ciekawa dekonstrukcja archetypu superbohatera. I choć nad interpretacją wisi widmo niedoścignionego Watchmen, Black Hammer...

Dodatkowy punkt w ocenie za przepiękną oprawę graficzną - kreska, kolor... nie mogłam oderwać wzroku.

Za to w warstwie fabularnej - niemoc. Urocze postaci i wzbudzające uśmiech dialogi to jednak za mało, żebym zapamiętała cokolwiek z tej historii.
Uważam, że Marcin przemyślał konstrukcję świata przedstawionego. Jednak koncentrując się na pisaniu "dla dzieci", zbytnio wystudził i spłaszczył dramaturgię. I tak urodziła się miałkość.

Dodatkowy punkt w ocenie za przepiękną oprawę graficzną - kreska, kolor... nie mogłam oderwać wzroku.

Za to w warstwie fabularnej - niemoc. Urocze postaci i wzbudzające uśmiech dialogi to jednak za mało, żebym zapamiętała cokolwiek z tej historii.
Uważam, że Marcin przemyślał konstrukcję świata przedstawionego. Jednak koncentrując się na pisaniu "dla dzieci", zbytnio...

Apokaliptyczna wizja z bardzo dobrymi dialogami. Wciąga jak Vaughan. Oh, wait...

Apokaliptyczna wizja z bardzo dobrymi dialogami. Wciąga jak Vaughan. Oh, wait...

miałam większe oczekiwania, stagnacja.

miałam większe oczekiwania, stagnacja.

Gdyby tła były lepsze, dałabym nawet 7!

Fajnie zarysowane postaci (charakterologicznie i graficznie), ciekawa intryga, przyjemny humor. Ale nie mogę patrzeć na te rozmazane przestrzenie. Okładka sztos (Fiona Staples rządzi!)

Gdyby tła były lepsze, dałabym nawet 7!

Fajnie zarysowane postaci (charakterologicznie i graficznie), ciekawa intryga, przyjemny humor. Ale nie mogę patrzeć na te rozmazane przestrzenie. Okładka sztos (Fiona Staples rządzi!)

Przepięknie narysowane i pokolorowane. Przemyślany rozkład kadrów (wyważenie: między klasycznymi układami a pomysłowo zaprojektowanymi stronicami w "boskich"/podniosłych momentach).
Sam koncept na historię jest świetny (Gaiman byłby dumny). Gorzej z prowadzeniem opowieści. Bo główny zarzut dotyczy narracji. Czytało się to dość topornie, stąd zaledwie 6 w ocenie.

Przepięknie narysowane i pokolorowane. Przemyślany rozkład kadrów (wyważenie: między klasycznymi układami a pomysłowo zaprojektowanymi stronicami w "boskich"/podniosłych momentach).
Sam koncept na historię jest świetny (Gaiman byłby dumny). Gorzej z prowadzeniem opowieści. Bo główny zarzut dotyczy narracji. Czytało się to dość topornie, stąd zaledwie 6 w ocenie.