Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemna lektura na lato, lekka, momentami zabawna, fajnie się czytało

Przyjemna lektura na lato, lekka, momentami zabawna, fajnie się czytało

Najczulsza i najpiękniej opowiedziana historia jaką do tej pory czytałam.

Najczulsza i najpiękniej opowiedziana historia jaką do tej pory czytałam.

Ta historia intryguje i niepokoi od pierwszej do ostatniej strony, a do tego jest znakomicie napisana. Warto przeczytać i zapamiętać nazwisko autorki.

Ta historia intryguje i niepokoi od pierwszej do ostatniej strony, a do tego jest znakomicie napisana. Warto przeczytać i zapamiętać nazwisko autorki.

Chyba nie lubię czytać o irytujących, mało lotnych bohaterach, którzy podejmują głupkowate decyzje. Żadna z postaci w tej książce nie wzbudziła mojej sympatii, nikomu nie chciało mi się kibicować. I jeszcze ten wątek romansowy a właściwie dwa... No jakoś nie, po prostu nie. Niestety mam poczucie straconego czasu i pieniędzy.

Chyba nie lubię czytać o irytujących, mało lotnych bohaterach, którzy podejmują głupkowate decyzje. Żadna z postaci w tej książce nie wzbudziła mojej sympatii, nikomu nie chciało mi się kibicować. I jeszcze ten wątek romansowy a właściwie dwa... No jakoś nie, po prostu nie. Niestety mam poczucie straconego czasu i pieniędzy.

Przeczytałam wiele książek w tematyce Zagłady, ta jest jedną z najbardziej wstrząsających. Tyle. Myślę, że więcej słów nie potrzeba.

Przeczytałam wiele książek w tematyce Zagłady, ta jest jedną z najbardziej wstrząsających. Tyle. Myślę, że więcej słów nie potrzeba.

Co prawda dosyć wcześnie domyśliłam się rozwiązania tej historii, ale przyjemność z czytania mimo wszystko była, także polecam.

Co prawda dosyć wcześnie domyśliłam się rozwiązania tej historii, ale przyjemność z czytania mimo wszystko była, także polecam.

Infantylna - to moje pierwsze skojarzenie i jedyne wspomnienie po tej książce.

Infantylna - to moje pierwsze skojarzenie i jedyne wspomnienie po tej książce.

Całkiem jakaś taka wydumana i nie trzymająca się kupy ta historia, zwroty akcji jakieś toporne i na siłę. A do tego jeszcze irytująca główna bohaterka. No nie wiem, nie pasuje mi tu nic i tylko czuję się poirytowana takimi słabymi czytadłami.

Całkiem jakaś taka wydumana i nie trzymająca się kupy ta historia, zwroty akcji jakieś toporne i na siłę. A do tego jeszcze irytująca główna bohaterka. No nie wiem, nie pasuje mi tu nic i tylko czuję się poirytowana takimi słabymi czytadłami.

Dno. Wielbicielkom Greya się spodoba. Wszystkim pozostałym serdecznie i z głębi serca nie polecam.

Dno. Wielbicielkom Greya się spodoba. Wszystkim pozostałym serdecznie i z głębi serca nie polecam.

Bajecznie bogaty, zabójczo przystojny i z torsem niczym Apollo - ON oraz niewinnie piękna, szlachetna i o szczerozłotym sercu, ale z niższych sfer - ONA. A dookoła sami cyniczni dranie bez klasy i honoru, którzy stają na drodze ich obezwładniającej miłości, bla, bla, bla... Takie sobie czytadełko. Trochę skrzyżowanie Mody na sukces z Dynastią. Na tegoroczną zimną majówkę ostatecznie może być.

Bajecznie bogaty, zabójczo przystojny i z torsem niczym Apollo - ON oraz niewinnie piękna, szlachetna i o szczerozłotym sercu, ale z niższych sfer - ONA. A dookoła sami cyniczni dranie bez klasy i honoru, którzy stają na drodze ich obezwładniającej miłości, bla, bla, bla... Takie sobie czytadełko. Trochę skrzyżowanie Mody na sukces z Dynastią. Na tegoroczną zimną majówkę...

Zadie Smith jest rewelacyjna. Uwielbiam jej poczucie humoru, inteligencję, podziwiam trafność i dojrzałość obserwacji, zwłaszcza jak na wczesny debiut. Bardzo polecam lekturę "Białych zębów".

Zadie Smith jest rewelacyjna. Uwielbiam jej poczucie humoru, inteligencję, podziwiam trafność i dojrzałość obserwacji, zwłaszcza jak na wczesny debiut. Bardzo polecam lekturę "Białych zębów".

Określiłabym "Małe życie" jako wnikliwe studium autodestrukcji spowodowanej traumą i cierpieniem tak głębokim, że nie sposób sobie z nim poradzić. Uważam jednak, że cała opowieść jest mocno wydumana a bohaterowie, ich ścieżki życiowe i wzajemne relacje bardzo mało autentyczne i nieprzekonujące.
Jak zło i okrucieństwo, to tak mroczne i brutalne, że chyba trudno sobie wyobrazić większe. Jak dobro, miłość, przyjaźń, to tak idealnie słodkie, posypane cukrem i jeszcze polukrowane, że aż trudne do przełknięcia. A w środku tego wszystkiego bohater niepotrafiący dać sobie pomóc, który konsekwentnie i z determinacją dąży do samounicestwienia.
Nie wiem, mam ambiwalentne odczucia po przeczytaniu tej książki. Z jednej strony wstrząsa i momentami szokuje, z drugiej - budzi irytację i znużenie. Na pewno nie jest to opowieść lekka w odbiorze i myślę, że trzeba czuć się gotowym, by chcieć ją poznać.

Określiłabym "Małe życie" jako wnikliwe studium autodestrukcji spowodowanej traumą i cierpieniem tak głębokim, że nie sposób sobie z nim poradzić. Uważam jednak, że cała opowieść jest mocno wydumana a bohaterowie, ich ścieżki życiowe i wzajemne relacje bardzo mało autentyczne i nieprzekonujące.
Jak zło i okrucieństwo, to tak mroczne i brutalne, że chyba trudno sobie...

Wspaniała historia znakomicie opisana. Do tego jeszcze to przepiękne wydanie. Miałam wysokie oczekiwania po "Miniaturzystce" i ani trochę się nie zawiodłam. Po lekturze "Muzy" zaliczam Jessie Burton w poczet moich ulubionych autorów i czekam na kolejne jej książki.

Wspaniała historia znakomicie opisana. Do tego jeszcze to przepiękne wydanie. Miałam wysokie oczekiwania po "Miniaturzystce" i ani trochę się nie zawiodłam. Po lekturze "Muzy" zaliczam Jessie Burton w poczet moich ulubionych autorów i czekam na kolejne jej książki.

Mroczna, bardzo przygnębiająca, znakomicie napisana - te określenia w pierwszej kolejności nasuwają mi się po lekturze Innej duszy. Warto przeczytać.

Mroczna, bardzo przygnębiająca, znakomicie napisana - te określenia w pierwszej kolejności nasuwają mi się po lekturze Innej duszy. Warto przeczytać.

Moim zdaniem Autorka wykonała kawał solidnej roboty zarówno w warstwie fabularnej, jak i narracyjnej książki. Podoba mi się tutaj wszystko, począwszy od świetnie skonstruowanych i niesztampowych sylwetek bohaterów, poprzez sam zamysł fabularny i sposób prowadzenia narracji, a skończywszy na rzetelnym i wiarygodnym oddaniu obrazu amerykańskiego miasta lat siedzemdziesiątych. To było moje pierwsze spotkanie z Karin Slaughter, ale pozostawiła po sobie tak dobre wrażenie, że na pewno chętnie za jakiś czas sięgnę po kolejną jej książkę.

Moim zdaniem Autorka wykonała kawał solidnej roboty zarówno w warstwie fabularnej, jak i narracyjnej książki. Podoba mi się tutaj wszystko, począwszy od świetnie skonstruowanych i niesztampowych sylwetek bohaterów, poprzez sam zamysł fabularny i sposób prowadzenia narracji, a skończywszy na rzetelnym i wiarygodnym oddaniu obrazu amerykańskiego miasta lat siedzemdziesiątych....

Jest w tej książce wszystko, czego najbardziej nie lubię w powieści kryminalnej, czyli mocno naciągane, mało prawdopodobne sceny, momentami przesadne epatowanie okrucieństwem, nagromadzenie zagmatwanych wątków i totalnie płaski, jakiś taki jednowymiarowy główny bohater, który jest, bo jest, ale równie dobrze mogłoby go nie być i niczego by to nie zmieniło. Debiutancką książkę Ahnhema zaliczam do udanych, ale przy Dziewiątym grobie odnoszę wrażenie, że autor na skrzydłach niespodziewanego sukcesu swojej pierwszej powieści poszybował daleko za daleko. Ja tego niestety nie kupuję.

Jest w tej książce wszystko, czego najbardziej nie lubię w powieści kryminalnej, czyli mocno naciągane, mało prawdopodobne sceny, momentami przesadne epatowanie okrucieństwem, nagromadzenie zagmatwanych wątków i totalnie płaski, jakiś taki jednowymiarowy główny bohater, który jest, bo jest, ale równie dobrze mogłoby go nie być i niczego by to nie zmieniło. Debiutancką...

Za bardzo rozbudowany wątek obyczajowo-rodzinno-dziecięcy jak na mój gust. Wolałabym, żeby to jednak ten kryminalny wysuwał się na plan pierwszy, jak to w kryminałach...

Za bardzo rozbudowany wątek obyczajowo-rodzinno-dziecięcy jak na mój gust. Wolałabym, żeby to jednak ten kryminalny wysuwał się na plan pierwszy, jak to w kryminałach...

Wstrząsająca, wżera się w mózg i długo nie odpuszcza, ale polecam przeczytać lub posłuchać tak jak ja, bo Krystyna Czubówna czyta jak zawsze znakomicie.

Wstrząsająca, wżera się w mózg i długo nie odpuszcza, ale polecam przeczytać lub posłuchać tak jak ja, bo Krystyna Czubówna czyta jak zawsze znakomicie.

Mam trochę niedosyt, jeżeli chodzi o stronę graficzną książki. Miejscami aż się prosiło, żeby opisom, skądinąd bardzo ciekawym, odwiedzanych miejsc towarzyszyło więcej zdjęć. Te, które zostały wybrane do książki, nie do końca spełniły moje oczekiwania i nie zaspokoiły ciekawości, ale ogólnie książka warta polecenia.

Mam trochę niedosyt, jeżeli chodzi o stronę graficzną książki. Miejscami aż się prosiło, żeby opisom, skądinąd bardzo ciekawym, odwiedzanych miejsc towarzyszyło więcej zdjęć. Te, które zostały wybrane do książki, nie do końca spełniły moje oczekiwania i nie zaspokoiły ciekawości, ale ogólnie książka warta polecenia.

Ocenianie tej książki na równi a nawet wyżej niż "Igrzyska śmierci" to jakieś totalne nieporozumienie...

Ocenianie tej książki na równi a nawet wyżej niż "Igrzyska śmierci" to jakieś totalne nieporozumienie...