Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak wielu innych, sięgnąłem po książkę po obejrzeniu filmu. Absolutnie świetna. Podczas pierwszych kilkudziesięciu stron miałem wątpliwości czy podołam - w biografiach zawsze mam trudność z przebrnięciem przez opis okresu dzieciństwa, pochodzenia rodziców i dziadków, a także przedstawianiu osób drugo- czy trzecio-planowych. Po dotarciu do okresu młodości i studiów Oppenheimer'a robi się coraz ciekawiej, a im dalej, tym bardziej wciąga; czytając któregoś wieczoru rozdziały z okresu wojny i prac w Los Alamos nie oderwałem się od lektury przez prawie 4 godziny. Od kilkunastu lat interesuję się tematyką II WŚ, ale dopiero ta pozycja uświadomiła mi w pełni kwestię "wyścigu" w temacie prac nad bombą, kontrowersji jej użycia wobec praktycznie pokonanej Japonii a także znaczenia dla Zimnej wojny i dalszej historii świata. Opis okresu powojennego daje świetny wgląd w klimat Ameryki lat 50 i 60. i panującego wówczas "polowania na czarownice". Przez książkę przebija uczucie smutku nad losem Oppenheimer'a i tym, jak potraktowała go powojenna administracja; niby wiemy jak to wszystko się skończy, ale jakiś smutek pozostaje. To jedna z tych książek, wobec których trudno przejść obojętnie.

Jak wielu innych, sięgnąłem po książkę po obejrzeniu filmu. Absolutnie świetna. Podczas pierwszych kilkudziesięciu stron miałem wątpliwości czy podołam - w biografiach zawsze mam trudność z przebrnięciem przez opis okresu dzieciństwa, pochodzenia rodziców i dziadków, a także przedstawianiu osób drugo- czy trzecio-planowych. Po dotarciu do okresu młodości i studiów...

Trochę krótka, ale bardzo dobra i dość szokująca. Warto.

Trochę krótka, ale bardzo dobra i dość szokująca. Warto.

Ciekawe rozmowy, dobrze się czyta, ale jeśli ktoś w miarę na bieżąco śledził publicystykę obu panów, to niczego zaskakującego i świeżego tu nie znajdzie (i może odjąć jedno oczko od oceny). Alfabet Bartosiaka na końcu książki dodany trochę na siłę

Ciekawe rozmowy, dobrze się czyta, ale jeśli ktoś w miarę na bieżąco śledził publicystykę obu panów, to niczego zaskakującego i świeżego tu nie znajdzie (i może odjąć jedno oczko od oceny). Alfabet Bartosiaka na końcu książki dodany trochę na siłę