Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardziej przegadana niż pierwszy tom no i robi się nudnawa. Brakuje akcji, deptania po piętach, nie czyje się żadnego zagrożenia.
I znowu poglądy autora są żenujące: unia europejska jako utrata suwerenności? czy te dot. LGBT...

Bardziej przegadana niż pierwszy tom no i robi się nudnawa. Brakuje akcji, deptania po piętach, nie czyje się żadnego zagrożenia.
I znowu poglądy autora są żenujące: unia europejska jako utrata suwerenności? czy te dot. LGBT...

Koncepcja ok, ale poglądy autora na sprawy społeczne czy gospodarcze powiedziałbym, że naiwne np: jakby był wolny rynek to byłoby super.
Szybko się czyta.

Koncepcja ok, ale poglądy autora na sprawy społeczne czy gospodarcze powiedziałbym, że naiwne np: jakby był wolny rynek to byłoby super.
Szybko się czyta.

Świetna. Fabuła, fabuła fabuła... To co lubię u Nessera to opowieść z różnych punktów widzenia. Mnóstwo wątków i dużo znaków zapytania. I to co najciekawsze, że pomimo iż to jest kryminał to policja pojawia się tak na serio dopiero pod koniec książki.

Świetna. Fabuła, fabuła fabuła... To co lubię u Nessera to opowieść z różnych punktów widzenia. Mnóstwo wątków i dużo znaków zapytania. I to co najciekawsze, że pomimo iż to jest kryminał to policja pojawia się tak na serio dopiero pod koniec książki.

To lubię u Nessera.. Leniwie rozwijająca się akcja. Dużo pobocznych wątków, świetne dialogi.. życie się toczy i atmosfera powoli robi się gęściejsza. Dużo fabuły a mniej spraw kryminalnych. To lubię!

To lubię u Nessera.. Leniwie rozwijająca się akcja. Dużo pobocznych wątków, świetne dialogi.. życie się toczy i atmosfera powoli robi się gęściejsza. Dużo fabuły a mniej spraw kryminalnych. To lubię!

Genialna. Zaczyna się niewinnie i powoli robi się coraz mroczniej. To niesamowity kryminał, do połowy książki jest w zasadzie obyczaj.

Genialna. Zaczyna się niewinnie i powoli robi się coraz mroczniej. To niesamowity kryminał, do połowy książki jest w zasadzie obyczaj.

Świetna. Potwornie długa. Musiałem zrobić sobie jedną przerwę i ponownie wróciłem do niej. Lubię taki styl pisania. Dużo tam przemyśleń bohaterów, ich refleksji, to wszystko pomieszane z dialogami, niektóre zdarzenia pojawiają się nagle z przeszłości jakby w głowach samych bohaterów. Czasami pisze w drugiej osobie - to ciekawy zabieg. Bardzo dobrze zarysowany neoliberalny świat; wielkiego miasta i prowincji.

Świetna. Potwornie długa. Musiałem zrobić sobie jedną przerwę i ponownie wróciłem do niej. Lubię taki styl pisania. Dużo tam przemyśleń bohaterów, ich refleksji, to wszystko pomieszane z dialogami, niektóre zdarzenia pojawiają się nagle z przeszłości jakby w głowach samych bohaterów. Czasami pisze w drugiej osobie - to ciekawy zabieg. Bardzo dobrze zarysowany neoliberalny...

świetna.. szybko się wciągnąłem. Sympatyczny styl pisania. Polecam.

świetna.. szybko się wciągnąłem. Sympatyczny styl pisania. Polecam.

Genialna. Lekki styl, przyjemnie się czyta. Sporo humoru. Ma talent Iwona Menzel. Czego więcej?

Genialna. Lekki styl, przyjemnie się czyta. Sporo humoru. Ma talent Iwona Menzel. Czego więcej?

świetna.. książka właściwie o ludziach słabszych, wrażliwych, którzy muszą się godzić na życie w świecie rządzonym przez tych, którzy nie liczą się z nikim i niczym, tych bezwzględnych.

świetna.. książka właściwie o ludziach słabszych, wrażliwych, którzy muszą się godzić na życie w świecie rządzonym przez tych, którzy nie liczą się z nikim i niczym, tych bezwzględnych.

książka mojego życia. Co tu dużo pisać. Jak się ma 15-18 lat idealna książka. Czytałem ją milion razy i do dzisiaj tkwi mi gdzieś w głowie.

książka mojego życia. Co tu dużo pisać. Jak się ma 15-18 lat idealna książka. Czytałem ją milion razy i do dzisiaj tkwi mi gdzieś w głowie.

gorsza niż dwie pierwsze.. za dużo się dzieje, czasem nie wiadomo o co chodzi, za dużo nazwisk, wątków dziwnie urwanych, można się pogubić. A do tego dziwnie dużo zbiegów okoliczności.

gorsza niż dwie pierwsze.. za dużo się dzieje, czasem nie wiadomo o co chodzi, za dużo nazwisk, wątków dziwnie urwanych, można się pogubić. A do tego dziwnie dużo zbiegów okoliczności.

jeśli jesteś ofiarą w jaki sposób przesłałbyś wiadomość dla policji? Wykorzystaj runy staronordyckie! :)
Ale pomimo tego zgrzytu, książka jest wciągająca i czyta się przyjemnie.

jeśli jesteś ofiarą w jaki sposób przesłałbyś wiadomość dla policji? Wykorzystaj runy staronordyckie! :)
Ale pomimo tego zgrzytu, książka jest wciągająca i czyta się przyjemnie.

Mam nieodparte wrażenie jakby książki Maryniny były komiksem. Trochę infantylne, wyraziste charaktery postaci i fabuła komiksowa. Ale pomimo tego całkiem nieźle się czyta.

Mam nieodparte wrażenie jakby książki Maryniny były komiksem. Trochę infantylne, wyraziste charaktery postaci i fabuła komiksowa. Ale pomimo tego całkiem nieźle się czyta.

Niezłe, ale czasem trochę naiwna. Czuć, że autorka jest kobietą. Mam wrażenie jakbym oglądał filmy z lat 60-tych, 70-tych. Ale mimo tego bardzo polecam.

Niezłe, ale czasem trochę naiwna. Czuć, że autorka jest kobietą. Mam wrażenie jakbym oglądał filmy z lat 60-tych, 70-tych. Ale mimo tego bardzo polecam.

Dobra. Do ostatniej chwili nie wiadomo kto jest mordercą. Aczkolwiek nie wszysko jest jasne, dlaczego tak się stało. Brakuje mi właśnie zakończenia, w którym wszystko było by wytłumaczone.

Dobra. Do ostatniej chwili nie wiadomo kto jest mordercą. Aczkolwiek nie wszysko jest jasne, dlaczego tak się stało. Brakuje mi właśnie zakończenia, w którym wszystko było by wytłumaczone.

Bardzo dobry kryminał. Do końca nie wiadomo, kto jest mordercą. Policyjne dochodzenie jest raczej w tle i nie wiele tu detektywistycznych realiów. Karty powoli odkrywa Annika -
dziennikarka, która węszy i niucha. :)

Bardzo dobry kryminał. Do końca nie wiadomo, kto jest mordercą. Policyjne dochodzenie jest raczej w tle i nie wiele tu detektywistycznych realiów. Karty powoli odkrywa Annika -
dziennikarka, która węszy i niucha. :)

Dużo nazwisk, ciężko się czasem połapać, dużo politycznego gadania. Słabe.

Dużo nazwisk, ciężko się czasem połapać, dużo politycznego gadania. Słabe.

Motyw z super-księżmi, którzy są tacy super i graja na nosie KGB oraz piękna cycata zakonnica... trochę jednak infantylne. Ale fakt.. czyta się szybko.

Motyw z super-księżmi, którzy są tacy super i graja na nosie KGB oraz piękna cycata zakonnica... trochę jednak infantylne. Ale fakt.. czyta się szybko.

Jedno co mnie w tutaj denerwuje to imiona bohaterów. Są jakieś takie "od czapy". Zupełnie nie są osadzone w realiach. Imiona powinny być związane np z regionem albo kulturą. Powinny tworzyć klimat w książce. A jak zrozumieć pomysł autora, żeby kobietę nazwać "Krystyna"? Imię pochodzi od "Christos", "Iesus Christos". Brawo!

Jedno co mnie w tutaj denerwuje to imiona bohaterów. Są jakieś takie "od czapy". Zupełnie nie są osadzone w realiach. Imiona powinny być związane np z regionem albo kulturą. Powinny tworzyć klimat w książce. A jak zrozumieć pomysł autora, żeby kobietę nazwać "Krystyna"? Imię pochodzi od "Christos", "Iesus Christos". Brawo!

Niezła, choć ta akcja na lotnisku jakaś taka fajtłapowata.. tak jakby nie można było użyć kamer..
Końcówka dosyć nieoczekiwana, dużo znaków zapytania...
Z chęcią sięgnę po następna książkę Arne Dahla.

Niezła, choć ta akcja na lotnisku jakaś taka fajtłapowata.. tak jakby nie można było użyć kamer..
Końcówka dosyć nieoczekiwana, dużo znaków zapytania...
Z chęcią sięgnę po następna książkę Arne Dahla.