Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałam to szczęście, że trafił do mnie egzemplarz recenzencki jeszcze zanim książka pojawił się w sprzedaży. I choć nie ma w naszym domy niemowlaka, przeczytałam książkę z zapartym tchem, bo problem płaczu dziecka, kolek i tego wszystkiego był mi bliski, gdy synek pojawił się się na świecie.
Gdy tylko przekręciłam ostatnią stronę, zaczęłam się zastanawiać, dlaczego...
Dlaczego dopiero teraz ta książka trafiła do mnie a nie ponad cztery lata tamu, gdy tak bardzo by nam się przydała?

Człowiek jednak uczy się całe życie, i kto wie, może jeszcze kiedyś wykorzystam zdobytą wiedzę ;P

Wielu rodziców, zwłaszcza tych, którzy zostają nimi po raz pierwszy, boryka się z problemem płaczących niemowląt. Czy to głód, czy to brudna pielucha a może kolka ? To ostatnie przeraża niemal wszystkich, bo jak mantrę powtarza się z ust do ust, że jedynym "skutecznym lekarstwem" na kolkę jest ją przeczekać. Pytania cistą się jedno za drugim a płacz łamie nasze serca, gdy nie wiemy jak maluszkowi pomóc. Każdy marzy wtedy o magicznym "wyłączniku płaczu dziecka".

I oto jest :)

W czym tkwi jego sekret?

Autor, ceniony pediatra i ekspert od rozwoju dzieci, dzieli się swoimi teoriami o płaczu niemowląt i prawdziwych przyczynach powstawania kolki. Czy wiecie czym jest "czwarty trymestr" i jaki ma on wpływ na dziecko? Ja dowiedziałam się dopiero z książki. Dowiedziałam się również na czym polega metoda 5"S" , czyli sztuka uruchomienia magicznego "wyłącznika płaczu". I choć nie mam w tej chwili niemowlaka pod ręką, by tą całą wiedzę sprawdzić w praktyce, to analizując moje wcześniejsze doświadczenia z Oliwierem, dochodzę do wniosku, że to faktycznie może działać :)

Wystarczy zrozumieć potrzeby tak maleńkiego dziecka, co z tą książką zapewne będzie łatwe a w dodatku przyjemne.
Sam sposób "podania" wiedzy jest bardzo sympatyczny, dowcipny i zapadający w pamięć. Wszystko wypunktowane, co najważniejsze wyróżnione, zakreślone i przedstawione w bardzo przejrzysty sposób. Towarzystwo zabawnych obrazków świetnie uzupełnia książkę.
Jeśli spodziewacie się dziecka albo maluch już jest na świecie a wy, tak jak ja cztery lata temu, zastanawiacie się co jeszcze możecie zrobić by mu pomóc, żeby wreszcie przestał płakać, wpiszcie książkę "Najszczęśliwsze niemowlę w okolicy na Waszą listę MUST HAVE.

źródło:http://www.urwiskowo.com.pl/2012/10/najszczesliwsze-niemowle-w-okolicy.html

Miałam to szczęście, że trafił do mnie egzemplarz recenzencki jeszcze zanim książka pojawił się w sprzedaży. I choć nie ma w naszym domy niemowlaka, przeczytałam książkę z zapartym tchem, bo problem płaczu dziecka, kolek i tego wszystkiego był mi bliski, gdy synek pojawił się się na świecie.
Gdy tylko przekręciłam ostatnią stronę, zaczęłam się zastanawiać, dlaczego... ...

Mieć dwóch dziadków i dwie babcie to prawdziwy skarb i niestety nie każde dziecko ma takie szczęście. Oliwier ma tylko jedną babunię i ani jednego dziadka, podobnie jak bohater książki Renaty Piątkowskiej "DZIADEK NA HUŚTAWCE". Jest to kolejna pozycja tej autorki, która zauroczyła zarówno mnie jak i synka.
Opowiada ona o dwóch przyjaciołach, Witku i Marcinku. Marcin ma dwóch dziadków a Witek niestety ani jednego. Dlatego nie miał komu podarować wspaniałego prezentu jaki robili w przedszkolu na Dzień Dziadka. Marcinek wpadł jednak na ciekawy pomysł, by jego kolega "zaadoptował" dziadka, pana Teofila, który mieszkał po sąsiedzku.
Jak się okazało, pan Teofil z wielką przyjemnością został "przyszywanym" dziadkiem a przyjaźń między chłopcem a starszym panem miała same korzyści dla obojga. Takiego dziadka jak Witek, nie miał nikt! Nawet kolega Marcin zaczynał mu trochę zazdrościć. Bo w końcu, który dziadek smaży melaśniki (nie naleśniki), ma karetę, nosi słomkowy kapelusz i śmieszne koszule a do tego huśta się na huśtawce i jest zegarmistrzem ?
Przezabawna historia niesamowicie wciąga a do tego uczy tolerancji oraz tego, że choć każdy jest inny, trzeba to szanować.
Pokazuje jak wielka może być przyjaźń kilkuletniego chłopca ze starszym panem, dziadkiem. Jak Ważne są dla kilkuletnich dzieci autorytety w postaci dziadków oraz jak sobie zaradzić, gdy tych prawdziwych, rodzonych zabraknie.
Książka świetnie nadaje się dla wszystkich dzieci, zarówno tych co mają dwóch dziadków i dwie babcie, jak również dla tych, którym brakuje tych osób.
Przepiękne ilustracje autorstwa Artura Nowickiego, świetnie uzupełniają książkę, nie odwracają uwagi od treści.

Oliwier pokochał książkę od pierwszego przeczytania. Od razu zaczął identyfikować się z Witkiem. W końcu obaj są w takiej samej sytuacji. Nawet pytał się mnie, czy on też może mieć takiego "przyszywanego" dziadka.

źródło: http://www.urwiskowo.com.pl/2013/01/dziadek-na-hustawce-renata-piatkowska.html

Mieć dwóch dziadków i dwie babcie to prawdziwy skarb i niestety nie każde dziecko ma takie szczęście. Oliwier ma tylko jedną babunię i ani jednego dziadka, podobnie jak bohater książki Renaty Piątkowskiej "DZIADEK NA HUŚTAWCE". Jest to kolejna pozycja tej autorki, która zauroczyła zarówno mnie jak i synka.
Opowiada ona o dwóch przyjaciołach, Witku i Marcinku. Marcin ma...

Nie ma to jak w jesienny dzień lub wieczór zasiąść przy dobrej książce z filiżanką ciepłej herbaty z sokiem malinowym. To właśnie jedna z rzeczy jakie w jesieni lubię najbardziej. Synek upodobania odziedziczył chyba po mnie, bo od dobrych dwóch tygodni "męczy" codziennie książkę Tomasza Szweda, "JESIEŃ W KLINICE MAŁYCH ZWIERZĄT W LEŚNEJ GÓRCE".

Obydwoje zakochaliśmy się w książce od pierwszego wejrzenia.
Swoją jesienną szatą, cudownymi ciepłymi kolorami, barwnymi i pogodnymi ilustracjami podbiła nasze serca. Tak bardzo pasowała do aury za oknem, że z wielkim zapałem przystąpiliśmy do czytania jeszcze tego samego wieczora.

Ale w końcu nie ocenia się książki po okładce ani po ilustracjach. Treść jest najważniejsza i na szczęście już od pierwszych słów przekonałam się, że piękna szata graficzne jest tylko uzupełnieniem bardzo mądrej zawartości.

W książce znajduje się dziesięć fascynujących opowiadań z życia małych, leśnych zwierząt.
Poznajemy doktora Kunę i doktor Łasiczkę, pielęgniarkę Wiewiórkę, sanitariusza Rysia, profesora Borsuka i pozostały personel Kliniki a także jej pacjentów. Wszyscy przygotowują się do zimy. Zbierają zapasy, dbają o futerko, mają przeróżne przygody i perypetie, których z wielką chęcią słucha mój synek. Z książki można się wiele dowiedzieć o zwyczajach małych futrzaków i ptaków, o tym co jedzą, gdzie śpią, co lubią a czego nie oraz czego się boją. Każde z opowiadań uczy i niesie mądre przesłanie. Zwierzęta wspierają siebie nawzajem, pomagają sobie i choć czasem są jakieś drobne nieporozumienia, to zawsze wszystko dobrze się kończy.
W książce przeczytacie między innymi o tym jak przebiegały badania snu zwierząt doktora Kuny, co może zastąpić zaręczynowy pierścionek, jak rozwiązał się problem nietoperza, który miał za małe uszy, jakie są zasady gry "Łap kolory" a także wiele, wiele więcej ciekawych przygód i ciekawostek.

Jak już wspomniałam, ilustracje Anety Krella-Moch idealnie uzupełniają treść i nadają jej dodatkowo jesiennych, nasyconych kolorów, typowych dla pięknej, złotej polskiej jesieni.
Olbrzymim atutem jest też jakość wykonania. Sztywna oprawa i grubszy papier sprawiają, że w przyjemnością sięga się po książkę. Dodatkowym plusem są dla mnie duże litery. Dla dziecka rozpoczynającego przygodę z samodzielnym czytaniem, lektura będzie łatwa i przyjemna.
Na tym jednak nie koniec przyjemności.
Do książki dołączona jest jeszcze płyta z sześcioma piosenkami Pana Psa.

Bardzo sympatyczne melodie, tekst i aranżacja idealnie pasują do jesiennego klimatu książki. Świetnie się ich słucha zarówno w dzień jak i wieczorem, przed zaśnięciem. Na stornie wydawnictwa, znalazłam link do jednej z piosenek :)

Książeczka jest kontynuacją "KLINIKI MAŁYCH ZWIERZĄT W LEŚNEJ GÓRCE", której jeszcze nie mieliśmy okazji przeczytać, jednak nadrobimy te braki przy najbliższej okazji. Nieznajomość pierwszej części nie wpłynęła w najmniejszym stopniu na odbiór drugiej.

Polecam serdecznie. Idealna książka na długie jesienne wieczory.

źródło:http://www.urwiskowo.com.pl/2012/10/jesien-w-klinice-maych-zwierzat-w.html

Nie ma to jak w jesienny dzień lub wieczór zasiąść przy dobrej książce z filiżanką ciepłej herbaty z sokiem malinowym. To właśnie jedna z rzeczy jakie w jesieni lubię najbardziej. Synek upodobania odziedziczył chyba po mnie, bo od dobrych dwóch tygodni "męczy" codziennie książkę Tomasza Szweda, "JESIEŃ W KLINICE MAŁYCH ZWIERZĄT W LEŚNEJ GÓRCE".

Obydwoje zakochaliśmy się w...

Jak zapewne każdy wie, origami jest to japońska sztuka składania papieru. Jednak czy wiecie, że już przedszkolaki można z tą sztuką zapoznać. Idealnie nadaje się do tego origami płaskie z koła o czym ostatnio przekonaliśmy się z Oliwierem dzięki książeczce "ORIGAMI Z WIERSZYKAMI - Kaczuszka Omi na wycieczce"


Przyznam się, że na początku wydawało mi się, że nawet taki rodzaj origami będzie za trudny dla Oliwiera. Oj jak bardzo nie doceniłam synka :/

Najpierw poczytaliśmy sobie kilka razy o przygodach kaczuszko Omi.
Już samo opowiadanie jest wciągające i mądre. W bardzo ciekawy sposób przekazuje dziecku zasady ruchu drogowego.

Do tego w treść wplecione są zabawne wierszyki, które uzupełniają instrukcję wykonania danego modelu.Jak widać ilustracje to właśnie modele zrobione z origami z koła.
W książce znajduje się 10 opisanych wzorów , ale inne ilustracje mogą posłużyć za inspirację do poszukiwania własnych rozwiązań.


Do książki jest gotowy zestaw kółek, który pozwoli na wykonanie wszystkich modeli. My na początku, cały zestaw rozłożyliśmy sobie na kupki i pochowaliśmy do osobnych kopert, by w razie potrzeby od razy zacząć pracę twórczą a nie wybieranie kółek z całego kompletu.


Po kilkakrotnym przeczytaniu przygód kaczuszki, spytałam Oliwiera czy chce sobie taką zrobić. Odpowiedź oczywiście brzmiała "TAK".
Z wielkim zapałem zabrał się do pracy.

Z rozpędu zrobił dwie kaczuszki. Jedną podpisał Omi a drugą Ami :)
Widząc jak Oliwierowi idzie składanie i przyklejanie, nie wahałam się już by podsuwać mu kolejne modele. Synek sam wybierał na co ma ochotę. Zrobiliśmy zatem helikopter...
A także jeża i poziomkę.Model stokrotki wykorzystaliśmy do zrobienia laurki na Dzień Ojca.

Tak oto dzięki Kaczuszce Omi odkryliśmy nową pasję Oliwiera. Jestem pewna, że zrobimy jeszcze wiele kółeczkowych modeli origami, nie tylko z tej książki ale również innych, bo "Origami z wierszykami" to cała seria.
Książka idealnie nadaje się by naukę zamienić w zabawę. Dziecko nie wiadomo kiedy uczy się zasad, ćwiczy koordynację wzrokową, odwzorowywanie, usprawnia motorykę małą a przede wszystkim świetnie się bawi.

źródło: http://www.urwiskowo.com.pl/2012/06/origami-z-wierszykami-kaczuszka-omi-na.html

Jak zapewne każdy wie, origami jest to japońska sztuka składania papieru. Jednak czy wiecie, że już przedszkolaki można z tą sztuką zapoznać. Idealnie nadaje się do tego origami płaskie z koła o czym ostatnio przekonaliśmy się z Oliwierem dzięki książeczce "ORIGAMI Z WIERSZYKAMI - Kaczuszka Omi na wycieczce"


Przyznam się, że na początku wydawało mi się, że nawet taki...

Jednym z prezentów jakie synek w tym roku znalazł pod choinką, była książka MAPY autorstwa Aleksandry i Daniela Mizielińskich, którą to Mikołaj zostawił u chrzestnej Oliwiera.

Przyznam się, że wcześniej widziałam ją w sieci i pomyślałam sobie, że na pewno spodobałaby się Oliwierowi, bo żywo jest zainteresowany geografią. Nie sądziłam jednak, że książka aż tak podbije małe serce.


W sumie nic dziwnego, bo książka i nam rodzicom bardzo się spodobała.

Jest w niej wszystko co być powinno w atlasie dla dzieci.
Spis treści pokazuje gdzie i co można znaleźć.

A na kolejnych stronach... aż 51 przedstawiających 42 kraje na 6 kontynentach. Nie ma zbędnych słów. Na każdej mapie znajdują się informacje najważniejsze dla danego państwa i najbardziej charakterystyczne obiekty i miejsca i symbole.
Bardzo skondensowana wiedza, zawierająca to co każdy powinien wiedzieć o różnych krajach. Idealna dla dzieci, które wzrokowo mogą chłoną wiedzę.

Na koniec znajdziemy jeszcze zbiór flag.
Wszystko podane w bardzo ciekawej grafice, nienachalnych barwach utrzymujących kolorystykę starych map z dawnych atlasów oraz z minimum tekstu. Jednym słowem, MUST HAVE!

Polecam!

źródło: http://www.urwiskowo.com.pl/2012/12/mapy-aleksandra-i-daniel-mizielinscy.html

Jednym z prezentów jakie synek w tym roku znalazł pod choinką, była książka MAPY autorstwa Aleksandry i Daniela Mizielińskich, którą to Mikołaj zostawił u chrzestnej Oliwiera.

Przyznam się, że wcześniej widziałam ją w sieci i pomyślałam sobie, że na pewno spodobałaby się Oliwierowi, bo żywo jest zainteresowany geografią. Nie sądziłam jednak, że książka aż tak podbije małe...

To, że dzieci uwielbiają zagadki, dobrze wszyscy wiemy.
Wie to również Kapitan Nauka i dlatego sprawia, że matematyka wcale nie jest nudna czy trudna ale zamienia się w ciekawą zabawę.

Sama forma zagadek jest taka sama jak w przypadku Kart Obrazkowych do nauki angielskiego, które już pokazywałam. Karty, spięte w jednym rogu, rozkładają się w wachlarzyk. Na jednej stronie (niebieskiej) są pytania, zagadki i zadania do rozwiązania a na odwrocie (stronie pomarańczowej) są odpowiedzi.

Wszystko zapakowane w tekturowe pudełko, które łatwo zmieści się do plecaka czy torby i wyruszy z nami na wycieczkę, na spacer czy do lekarza.
Poziom zadań jest różny i rośnie wraz z numerem zagadek, których jest łącznie 112.
Na początek są to zadania z kształtami, szeregami i prostym liczeniem.
Dalej przechodzimy stopniowo przez dodawanie, odejmowanie aż do mnożenia i dzielenia.

Jednak to nie wszystko. Trzeba również wskazywać gdzie jest więcej gdzie mniej, na której drodze zbierze się więcej rzeczy, co jest bliżej a co dalej, co pasuje a co nie oraz wiele innych, równie ciekawych zadań do rozwiązania.
Treść pytań jest skonstruowana w prosty i przejrzysty sposób. Dziecko nie musi się domyślać o co chodzi. W dodatku są one zabawne i dobrze zilustrowane. Ulubionym pytaniem Oliwiera jest:
"Tyranozaur jest głodny i zamierza zjeść 2 triceratopsy Ile dinozaurów zostanie?".

Z zadaniami na początku świetnie sobie sam radzi. Prostemu dodawaniu i odejmowaniu również dał radę. Kolejne służą mu do nauki i wyjaśnienia jak "działa" matematyka.

Matematyka w zagadkach jest co prawda przeznaczona dla dzieci od 6 roku życia, ale jeśli maluch już wcześniej umie sprawnie liczyć to i wcześniej może zacząć swoją przygodę z "wyższą" matematyką :)

Oprócz matematyki, karty uczą również logicznego myślenia. Przekazują również wiedzę z innych dziedzin oraz rozwijają spostrzegawczość i umiejętność rozwiązywania problemów.
Dodatkowo są świetnym sposobem na spędzenie czasu z dzieckiem. Wprowadzając malucha w świat matematyki możemy się razem wspaniale bawić.

Gorąco polecam!

źródło:http://www.urwiskowo.com.pl/

To, że dzieci uwielbiają zagadki, dobrze wszyscy wiemy.
Wie to również Kapitan Nauka i dlatego sprawia, że matematyka wcale nie jest nudna czy trudna ale zamienia się w ciekawą zabawę.

Sama forma zagadek jest taka sama jak w przypadku Kart Obrazkowych do nauki angielskiego, które już pokazywałam. Karty, spięte w jednym rogu, rozkładają się w wachlarzyk. Na jednej stronie...

"NIEZAPOMINAJEK" zauroczył synka od pierwszego wejrzenia. Jeszcze zanim ja przeczytaliśmy, przykuła naszą uwagę ślicznymi ilustracjami.
Po kilkakrotnym przejrzeniu przystąpiliśmy do lektury i chociaż nie ocenia się książki po okładce czy ilustracjach, treść również nas nie zawiodła.
Niedługie opowiadanie ale jakże piękne i mądre.
Mama przekazała swojemu synkowi dwie bardzo ważne rzeczy, o których powinien pamiętać. Jednak Monty, jak to maluch, łatwo się rozproszył, gdy zobaczył niebieskie wiaderko i zapomniał.
Wędrował samotnie próbując sobie przypomnieć "to coś" ważnego. Spotykał inne zwierzęta, które pomogły mu przypomnieć, że to "... z mamą zawsze był BEZPIECZNY. Mama się nim OPIEKOWAŁA. Przy mamie zawsze był W DOMU."
Po tej przygodzie Monty zawsze będzie wiedział o czym niezapominajki pomagają pamiętać.


Jako mama, również chciałabym przekazać synkowi, by pamiętał, nawet gdy będzie już dorosłym mężczyzną, że w naszym domu zawsze znajdzie wsparcie i bezpieczeństwo.

Dodatkowym plusem jest duża czcionka. Dzieci, które potrafią czytać, mogą robić to same.
Wspaniała literatura dla dzieci, nie tylko do poduszki.

źródło: http://www.urwiskowo.com.pl/2012/06/niezapominajek-michael-broad.html

"NIEZAPOMINAJEK" zauroczył synka od pierwszego wejrzenia. Jeszcze zanim ja przeczytaliśmy, przykuła naszą uwagę ślicznymi ilustracjami.
Po kilkakrotnym przejrzeniu przystąpiliśmy do lektury i chociaż nie ocenia się książki po okładce czy ilustracjach, treść również nas nie zawiodła.
Niedługie opowiadanie ale jakże piękne i mądre.
Mama przekazała swojemu synkowi dwie...

„Opowiadania dla przedszkolaków”, autorstwa Renaty Piątkowskiej, to zbiór dwudziestu opowiadań, których bohaterem jest przedszkolak Tomek.
Bardzo pogodny chłopiec, z głową pełną szalonych, zaskakujących pomysłów, które nie zawsze ucieszą rodziców, opowiada małym czytelnikom swoje poczynania. Każdy dzień to fantastyczna przygoda pełna zaskakujących zwrotów akcji i spostrzeżeń dziecka. Ale tak właśnie wygląda każdy dzień z życia przedszkolaka. Tylko maluchy potrafią wpaść na pomysł, by płaszcz dla rycerza zrobić z zasłonki albo by kolega został mężem myszy, by ta miała dzieci dla każdego z przedszkolaków. Któż wpadłby na takie rozwiązanie jak Tomek, by pod choinką zmieścił się więcej prezentów, usunął dolne gałęzie. Wyobraźnia dzieci nie ma granic i dlatego Tomek opowiada również o czarnym lwie, który odwiedza go podczas leżakowania, rurowych smokach i Starzydłach-Straszydłach, a na urodziny marzy o księżycu z nieba.
Każde z opowiadań zaczyna się od słów „Jak ja lubię…” lub „Jak ja nie lubię…”. W ten sposób autorka podkreśla, jak emocjonalnie do wszystkiego podchodzą przedszkolaki. To, co w jednej chwili jest nie lubiane, za chwilkę może stać się ulubioną rzeczą.
Równie często Tomek stwierdza, że rodzice nic nie rozumieją, jednak dzięki opowiadaniom łatwiej jest zrozumieć, skąd w głowie przedszkolaka biorą się tak zwariowane pomysły.
Książka w świetny sposób wprowadza czytelników w świat przedszkolaków, opowiadając o leżakowaniu, miłych paniach, które potrafią rozwiązać każdy problem i wszystko wytłumaczyć, o tym, jakich fajnych kolegów można mieć w przedszkolu i jak świetnie spędzać czas, bawiąc się, ucząc i poznając świat.
Warto również wspomnieć o ilustracjach autorstwa Iwony Cała. W bardzo sympatyczny sposób dopełniają interesującą treść i nie odwracają uwagi od czytanego tekstu.

Wspaniała podróż w świat przedszkolaka zarówno dla dzieci, jak i rodziców. Z takim kolegą jak Tomek, każdy przedszkolak nie będzie się mógł doczekać września.

żródło:http://www.urwiskowo.com.pl/2012/08/opowiadania-dla-przedszkolakow.html

„Opowiadania dla przedszkolaków”, autorstwa Renaty Piątkowskiej, to zbiór dwudziestu opowiadań, których bohaterem jest przedszkolak Tomek.
Bardzo pogodny chłopiec, z głową pełną szalonych, zaskakujących pomysłów, które nie zawsze ucieszą rodziców, opowiada małym czytelnikom swoje poczynania. Każdy dzień to fantastyczna przygoda pełna zaskakujących zwrotów akcji i...

Obydwoje z synkiem, bardzo lubimy książki Renaty Piątkowskiej. Potwierdza to kolejna fascynacja Oliwiera czyli książką "PALUSZKI czyli o dziesięciu takich co nigdy się nie nudzą".

Od kilku dni nie czytamy nic innego. Oliwier w czasie lektury pokazuje co robią paluszki Marcinka z opowiadania i w ten sposób czytanie zamienia się w zabawę.

Bardzo pogodne opowiadanie, idealne jest dla dzieci w wieku przedszkolnym. Na stronach książki towarzyszymy paluszkom Marcinka przez cały dzień. Najpierw zaspane powoli wygrzebują się spod kołdry, potem jedzą śniadanko, następnie idą do przedszkola i tam świetnie się bawią, by w końcu wieczorem złapać smoka za ogon. Paluszki są strasznie zapracowane. Cały czas coś ciekawego robią.

Po lekturze zawsze pytam się Oliwiera, co robiły jego paluszki w przedszkolu i w domu. Synek chętnie opowiada i pokazuj.

Na pewno wielkim plusem, za który Oliwier polubił tę książkę, są duże litery. Może ją sobie czytać sam, gdy mama z sił już opada :)

Ilustracje Joli Richter-Magnuszewskiej świetnie uzupełniają treść.

Na końcu jest też miejsce na paluszki dziecka. Można je odbić lub obrysować i w ten sposób spersonalizować książkę.

Książka urzekła nie tylko synka, ale i mnie.
Zdecydowanie polecam.

żródło: http://www.urwiskowo.com.pl/2012/05/paluszki-czyli-o-dziesieciu-takich-co.html

Obydwoje z synkiem, bardzo lubimy książki Renaty Piątkowskiej. Potwierdza to kolejna fascynacja Oliwiera czyli książką "PALUSZKI czyli o dziesięciu takich co nigdy się nie nudzą".

Od kilku dni nie czytamy nic innego. Oliwier w czasie lektury pokazuje co robią paluszki Marcinka z opowiadania i w ten sposób czytanie zamienia się w zabawę.

Bardzo pogodne opowiadanie,...

Wiele razy wspominałam, że synek nie jest fanem rysowania i kolorowania. Imam się jednak wszelkich sposobów by rękę malucha rozruszać w sposób przyjemny i zachęcający do dalszych ćwiczeń. A ponieważ synek lubi wszelkiego rodzaju wiersze, po raz kolejny przyszła nam z pomocą publikacja Oficyny Wydawniczej IMPULS "RYSOWANE WIERSZYKI".

Opowiem ci bajeczkę
o kółku i kreseczce,
gdy na kartce się spotkają,
wielkie cuda wyczyniają.
Wytęż mocno wzroki i słuch,
bo już kredki idą w ruch!
Tymi słowami wita książka wszystkich i sprawia, że cała rodzina chwyta nie tylko za kredki ale i inne sprzęty do rysowania, malowania i kreślenia.

Jak sam tytuł książki głosi jest to zbiór wierszyków, które są instrukcją jak narysować obrazek.
Na jednej stronie znajduje się wierszyk z rysunkami kolejnych etapów tworzenia a na drugiej kropkowany obrazek do ćwiczenia. Podobne kropkowane rysunki Oliwier znał z "GRAFIKI DLA SMYKA", dlatego z zapałem przystąpił do rysownia, gdy po raz pierwszy podsunęłam mu nową książkę.

Poziom obrazków jest różny, Od prostych zwierzątek, domków aż o całe scenki jak na przykład staw z kaczuszkami czy zoo. Dzięki temu można dostosować stopień trudności do umiejętności dziecka. Do wyboru mamy aż 69 wierszyków. My oczywiście zaczęliśmy od tych najłatwiejszych ale zapewne jeszcze wiele razy będziemy wracać do książki by podnosić umiejętności grafomotoryczne.

Wierszyki są proste, melodyjne i łatwe do zapamiętania nawet dla najmłodszych. Oliwier zna już kilka z nich na pamięć i nawet kiedyś go "przyłapałam" jak sam w pokoju sobie wziął kartkę i zaczął rysować kurczaczki powtarzając na głos wierszyk. Rysowaliśmy sobie także na piasku. Świetna zabawa.

Świetna książka nie tylko dla rodziców ale i dla nauczycieli oraz osób pracujących z dziećmi. W prosty sposób pomaga wkroczyć w świat dziecięcej sztuki.

Jeśli chcecie wesprzeć dzieci w rozwijaniu umiejętności grafomotorycznych w bardzo sympatyczny sposób, a także rozwijać słownictwo i ćwiczyć pamięć, książka "Rysowane wierszyki" na pewno spełni wszystkie te wymagania.

źródło:http://www.urwiskowo.com.pl/2012/08/rysowane-wierszyki.html

Wiele razy wspominałam, że synek nie jest fanem rysowania i kolorowania. Imam się jednak wszelkich sposobów by rękę malucha rozruszać w sposób przyjemny i zachęcający do dalszych ćwiczeń. A ponieważ synek lubi wszelkiego rodzaju wiersze, po raz kolejny przyszła nam z pomocą publikacja Oficyny Wydawniczej IMPULS "RYSOWANE WIERSZYKI".

Opowiem ci bajeczkę
o kółku i...

Odkąd sięgnęłam po tą książkę, stała się ona nieodzownym towarzyszem naszych codziennych zabaw.
Książka podzielona jest na cztery rozdziały, a każdy z nich poświęcony jest innym obszarom.
Pierwsza, krótka część, zawiera wierszyki, które opowiadają kim jesteśmy. Druga, również zawierająca kilka wierszyków, nauczy rozpoznawać własne ciało.
Trzecia część, najbardziej rozbudowana, pomaga maluchom uczyć się otaczającego je świata.
Wierszyki są przeróżne. Niektóre z nich to instruktarz, jak narysować obrazek. Inne z kolei są poleceniem a zarazem instrukcją jakiegoś zadania do wykonania, na przykład przejścia przez labirynt lub dopasowania obrazków. Każdy z nich jest również kolorowanką.
Czwarta część, tę synek najbardziej lubi, to zagadki.
Jest ich całe mnóstwo.
Wszystko napisane jest prostym, pogodnym i zrozumiałym dla dzieci językiem. Wciąga dziecko do aktywnego uczestnictwa w lekturze.
Książki nie trzeba czytać od deski do deski. Czasem można sięgnąć po nią w zabawach. Tak my robimy najczęściej. Nadaje się ona również jako książka przed snem. Pogodny klimat pozwala wyciszyć się dziecku i myśleć o miłych sprawach zanim zamknie oczka.
Przyznam się, że trochę szkoda mi książki by Oliwier bezpośrednie w niej kolorował, ale kseruje mu strony pasujące do naszych aktualnych zabaw i synek wykonuje zadania na kserówkach. Książkę mam zamiar jeszcze wykorzystywać w przyszłości :D
Dla mnie wielkim plusem jest również duża czcionka. Dzięki temu zachęca dzieci do samodzielnego czytania.
Jest to jedna z ciekawszych książek wspierających rozwój dziecka w zabawie, jaka wpadła mi w ręce, dlatego też z wielką przyjemnością Wam ją polecam.
źródło:http://www.urwiskowo.com.pl/2012/09/rysowane-wierszyki-i-zagadki-elzbieta.html

Odkąd sięgnęłam po tą książkę, stała się ona nieodzownym towarzyszem naszych codziennych zabaw.

Książka podzielona jest na cztery rozdziały, a każdy z nich poświęcony jest innym obszarom.

Pierwsza, krótka część, zawiera wierszyki, które opowiadają kim jesteśmy. Druga, również zawierająca kilka wierszyków, nauczy rozpoznawać własne ciało.

Trzecia część, najbardziej...

Gdy synek był maleńki i okazało się, że ma wzmożone napięcie mięśniowe, masaż stał się jednym z elementów naszego codziennego życia. Na początku było mi trudno. Nie wiedziałam jak się do tego zabrać. On był taki malutki a moje ręce takie duże. Szybko jednak przekonałam się, jaki cudowny wpływ ma dotyk. Jak synek się wycisza i jak taki masaż buduje relacje między nami.

Całkiem niedawno odkryłam, że to co robiłam to był MASAŻ SHANTALA - tradycyjna metoda masażu. Dowiedziałam się tego z książki wydawnictwa MAMANIA.

Nie jest to masaż rehabilitacyjny, ale przez czuły dotyk i bliskość, wycisza i rozluźnia dziecko.

Gdy sięgnęłam po książkę, przeczytałam ją jednym tchem. W doskonały sposób opisuje, co czyje niemowlę i jakie ma potrzeby, oraz jak masaż może część z nich zaspokoić.

Napisana jest pięknym, niemal poetyckim językiem. Czyta się ją jednak bardzo łatwo. W piękny sposób przechodzimy od konkretów, czyli do masażu. Instrukcje są bardzo czytelne i proste a w dodatku zilustrowane czarno-białymi fotografiami.

Taki masaż niesie ze sobą same dobrze rzeczy. Oprócz wspomnianej już bliskości, rozluźnienia i wyciszania, pomaga również w uregulowaniu snu, poprawia naturalną odporność poprzez pobudzenie układu limfatycznego a także polepsza trawinie i zmniejsza dolegliwości kolki.

Wspaniałe jest również to, że masować można nie tylko niemowlęta.
Oliwier nadal to lubi, choć już nie robimy tego codziennie po kąpieli, jak kiedyś.

Jeśli chcielibyście zapoznać się z tą techniką masażu i poczuć bliskość jaką ze sobą niesie, sięgnijcie po tę książkę. Dzięki czytelnym instrukcją i zdjęciom, będziecie mogli to robić sami bez kosztownych kursów.

Polecam serdecznie!

źródło: http://www.urwiskowo.com.pl/2012/09/masaz-shantala-tradycyjna-sztuka-masazu.html

Gdy synek był maleńki i okazało się, że ma wzmożone napięcie mięśniowe, masaż stał się jednym z elementów naszego codziennego życia. Na początku było mi trudno. Nie wiedziałam jak się do tego zabrać. On był taki malutki a moje ręce takie duże. Szybko jednak przekonałam się, jaki cudowny wpływ ma dotyk. Jak synek się wycisza i jak taki masaż buduje relacje między nami....

Jakiś czas temu, gdy w naszym domu pojawiła się pierwsza niesamowita książka Herve'a Tullet,a "Naciśnij mnie" zapanowało istne szaleństwo. Synek zafascynowany niezwykłą książką nie chciał się z nią rozstawać.
Jak wiadomo, historia lubi się powtarzać i prawie po roku, z tym samym autorem choć nowym tytułem "TURLUTUTU. A KUKU TO JA!", Oliwier przeżywa następne fascynacje.
Jest to zdecydowanie książka inna niż wszystkie, choć w klasycznej formie wydana. Podobnie jak poprzedni bestseler Harve'a Tullet,a ukazuje się nam jako książeczka interaktywna, która wymaga od czytelników działania.


Tym razem przeżywamy przygody z przesympatycznym kosmitą Turlututu. Możemy między innymi polecieć jego statkiem, razem z nim czarować, śpiewać w jego języku, malować, bawić się w chowanego.
Świetna zabawa zarówno dla czytającego jak i dla dziecka.
Oliwier zauroczony od pierwszego momentu dał się ponieść książce. Potrząsał, pstryka wydając przy tym własne dźwięki, puka a także włączał światło i krzyczał a nawet dał się namówić do zaśpiewania piosenki co,wierzcie mi, wcale nie jest takie proste.
Książka podzielona jest na 8 niedługich rozdziałów. Każdy z nich można czytać osobno lub, jak to lubi najbardziej Oliwier, od deski do deski po kilka razy pod rząd :) Na filmiku poniżej przeczytany tylko jeden rozdział.

Po co ipod, po co komputer lub tablet albo nawet konsola do gier skoro można mieć interaktywną książkę w standardowej formie papierowej. Zdecydowanie pozycję tą trzeba wpisać na listę MUST HAVE.

źródło:http://www.urwiskowo.com.pl/2012/12/turlututu-kuku-to-ja-herve-tullet.html

Jakiś czas temu, gdy w naszym domu pojawiła się pierwsza niesamowita książka Herve'a Tullet,a "Naciśnij mnie" zapanowało istne szaleństwo. Synek zafascynowany niezwykłą książką nie chciał się z nią rozstawać.
Jak wiadomo, historia lubi się powtarzać i prawie po roku, z tym samym autorem choć nowym tytułem "TURLUTUTU. A KUKU TO JA!", Oliwier przeżywa następne...

Dziś kolejna bardzo ciekawa książka dla dzieci w wieku przedszkolnym czyli "TWARDY ORZECH DO ZGRYZIENIA" Renaty Piątkowskiej.

Autorka jest już nam znana i lubiana zarówno przeze mnie jak i mojego małego molika książkowego, dlatego bardzo chętnie sięgnęliśmy po tę książkę.
Znajduje się w niej dziesięć opowiadań. Bohaterami są dzieci w wieku przedszkolnym a historyjki opowiadają o rzeczach bliskim przedszkolakom. Dzięki przygodzie Amelki, Oliwier dowiedział się co należy zrobić i do kogo się zwrócić, gdyby się zgubił. Wie też już, że szczepionka wcale nie jest taka straszna jam się może wydawać. Malwinka i Mateusz, podsuwają świetny pomysł na nudę gdy nie ma prądu i nie da się oglądać bajki na dobranoc a Remigiusz uczy się, że każde imię ma swoje znaczenie. Jest też opowiadanie o małym Adasiu, który został wielkim bohaterem i o Julce, której sztuka pomaga wyładować złość a także inne mądre opowiadania, które mój przedszkolak bardzo polubił.

Zabawne i mądre opowiadania napisane są prostym i zrozumiałym dla przedszkolaków językiem. Wzbogacone ilustracjami Artura Nowickiego stanową pięknie wydaną książkę.

Jako mam,a najbardziej doceniam przesłania, jakie płyną z opowiadań. Lubię czytać synkowi mądre książki, a ta zapewne do takich należy i za to daję tak wysoką ocenę.

Polecam serdecznie

źródło:http://www.urwiskowo.com.pl/2012/05/twardy-orzech-do-zgryzienia-renata.html

Dziś kolejna bardzo ciekawa książka dla dzieci w wieku przedszkolnym czyli "TWARDY ORZECH DO ZGRYZIENIA" Renaty Piątkowskiej.

Autorka jest już nam znana i lubiana zarówno przeze mnie jak i mojego małego molika książkowego, dlatego bardzo chętnie sięgnęliśmy po tę książkę.
Znajduje się w niej dziesięć opowiadań. Bohaterami są dzieci w wieku przedszkolnym a historyjki...

Czy wydaje się Wam czasami, że Wasze dziecko to mały "terrorysta", który wie dokładnie gdzie "nacisnąć" by osiągnąć to co chce? Borykacie się w ciągłym wymuszaniem, zaniedbywaniem obowiązków lub kompletnym brakiem chęci do współpracy? Zastanawiacie się dlaczego metody wychowawcze, które stosujecie, nie działają choć Wy dwoicie się i troicie? Jeśli choć na jedno z tych pytań odpowiedzieliście sobie TAK, powinniście sięgnąć po książkę "UPARTE DZIECI. Od konfliktu do współpracy" autorstwa Roberta j. MacKenzie.

Autor bestselerowego poradnika "Kiedy pozwolić? Kiedy zabronić?", który to również miałam okazję przeczytać, stworzył bardzo praktyczny, niedługi przewodnik kierowany przede wszystkim do rodziców dzieci o mocnym charakterze.

Już w pierwszym rozdziale mamy szansę zrozumieć dziecko o silnym charakterze. Dowiemy się kim są, co je charakteryzuje, dlaczego tak trudno jest się z nimi dogadać, dlaczego wywołują skrajne reakcje otoczenia, jak się uczą i jakie metody wychowawcze na nie działają a jakie nie.
Będziemy mieli szansę odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego moje dziecko zachowuje się w ten sposób.
Poznamy również cechy charakteru upartych dzieci o silnym charakterze i przede wszystkim dowiemy się,że trudny charakter to zbiór cech wrodzonych a nie skutek złego wychowania.

To jednak dopiero początek. W kolejnych rozdziałach znajdziecie mnóstwo przykładów analizujących zachowania dzieci i rodziców, które prowadzą do nie pożądanych zachować i wybuchów i w efekcie nie odnoszą skutków. Analizując je, autor pokazuje dokładnie, dlaczego te metody wychowawcze nie działają. Podaje również przykłady, jak powinno się dane rozmowy przeprowadzić by osiągnąć sukces.

Gdy już dowiemy się dlaczego do tej pory nasze metody wychowawcze zawodziły oraz poznamy odpowiednie sposoby zastępcze, dowiemy się również jak skutecznie przeciwdziałać powstaniu próby sił pomiędzy nami a dziećmi.

Bardzo ciekawy jest również rozdział o motywowani dzieci o mocnym charakterze. Kto miał do czynienia z takim uparciuszkiem wie, że to czasem nie lada sztuka, gdy dziecko ma zawsze inną koncepcję wykonania zadania. Po co grozić, po co karać, po co samemu się denerwować i dążyć do konfliktu, gdy da się skutecznie zmotywować.

Przyznam się, że sama już od jakiegoś czasu stosuję opisane w książce metody. Działają bezbłędnie. Kto zna Oliwiera ten wie, że łatwego charakterku to on nie ma a swoim uporem obdzielił by piątkę dzieci. I choć wiem, że w różnych miejscach, na różnych osobach zawsze testuje, na ile może sobie pozwolić, w domu udało nam się opanować sytuację dzięki sposobom opisanym przez Roberta J. MacKenzie. Idealnie udaje mi się go zmotywować do wykonywania zadań nawet tych, za którymi nie przepada, jak kolorowanie czy rysowanie.
W domu, w sklepie, czy u znajomych zachowuje się tak jak od niego oczekujemy lub nawet lepiej :)
Dlatego też zachęcam wszystkich rodziców do sięgnięcia po tą pozycję.

Namawiam do lektury również nauczycieli, wychowawców przedszkolnych i osoby pracujące z dziećmi, bo oni mają przeważnie w grupie dzieci jakiegoś uparciucha i nie zawsze wiedzą jak z nim pracować i jak motywować, by współpraca była przyjemna dla obu stron. Dzięki prostym metodom wychowawczym uda się uniknąć konfliktów a każdą przepychankę słowną zamieni się w miłą współpracę w przyjemnej atmosferze.

źródło:http://www.urwiskowo.com.pl/2013/01/uparte-dzieci-od-konfliktu-do-wspopracy.html

Czy wydaje się Wam czasami, że Wasze dziecko to mały "terrorysta", który wie dokładnie gdzie "nacisnąć" by osiągnąć to co chce? Borykacie się w ciągłym wymuszaniem, zaniedbywaniem obowiązków lub kompletnym brakiem chęci do współpracy? Zastanawiacie się dlaczego metody wychowawcze, które stosujecie, nie działają choć Wy dwoicie się i troicie? Jeśli choć na jedno z tych...

Jak przekonać dzieci do codziennej higieny? Jak wytłumaczyć, że po skorzystaniu z toalety trzeba za każdym razem umyć ręce, choć wydają się czyste? No i jak te okropne zarazki i mikroby powodują w ludziach choroby? Na te oraz inne pytania świetnie odpowiada książka "ZARAZKI" autorstwa Martina Howarda i Colina Stimpsona, Wydawnictwa Debit.

W bardzo przystępny sposób wtajemnicza dziecko w problematykę higieny. Jest to opowieść o tym, jak potężna armia Królowej Bakterii, prosto z muszli klozetowej wyrusza na wojnę z Królem Przeciwciałusem i jego gwardią. Mają tylko jeden cel - ZARAZIĆ WIELKOLUDA!
Historia ta opowiedziana jest oczami jednego małego zarazka, Bolusia, który wcale nie chciał iść na wojnę, nie chciał zarażać i właściwie to lubił wielkoluda. W wojenną historię pięknie został wpleciony wątek miłosny

Oryginalna oprawa graficzna nadaje książce wyjątkowy charakter.

Bardzo dynamiczne ilustracje wręcz wciągają czytelnika.

Oliwiera zafascynowała opowieść o zarazkach, już zawsze pamięta o umyciu rąk wychodząc z toalety. I o to chodziło :)

Polecam serdecznie

źródło: http://www.urwiskowo.com.pl/2012/11/zarazki-martin-howard.html

Jak przekonać dzieci do codziennej higieny? Jak wytłumaczyć, że po skorzystaniu z toalety trzeba za każdym razem umyć ręce, choć wydają się czyste? No i jak te okropne zarazki i mikroby powodują w ludziach choroby? Na te oraz inne pytania świetnie odpowiada książka "ZARAZKI" autorstwa Martina Howarda i Colina Stimpsona, Wydawnictwa Debit.

W bardzo przystępny sposób...

Czy historia zawsze musi być nudna? Zdecydowanie nie! Wszystko zależy od przedstawienia tematu. Jeśli opowiada o niej pasjonat, widać to na pierwszy rzut oka.
Pasjonatem na pewno jest Tomasz Kruczek. Swoje zamiłowanie do średniowiecza i etnografii pokazuje w książce "Bitwa o gród Sędziwoja".

Akcja książki rozgrywa się w 999 roku. Cesarz niemiecki Otton III planuje pielgrzymkę do Gniezna, do grobu świętego Wojciecha. Wyprawa ta jednak stoi pod znakiem zapytania ponieważ na dworze cesarza knują spisek.

Przygody młodych bohaterów, Leszka, Janka i Dis, opowiadają o tym jak dzięki odwadze, męstwu, szczerości i innym rycerskim cechom, można nawet mimo młodego wieku dokonywać wielkich czynów.
Dzięki bardzo ciekawej narracji i interesującym opisom, przenosimy się w dawne czasy i poznawajmy kulturę oraz obyczaje mieszkańców średniowiecznej osady - Bnina.

Każdy młody, nie tylko miłośnik historii, chętnie poczyta o wojach, wikingach, posłach, szpiegach, zdrajcach i bohaterach zwłaszcza, że może identyfikować się z postaciami opowieści.


Mało jest takich książek, które sprawiają, że historię poznaje się dzięki fascynującym przygodom. Mnie czytało się książkę z niesamowita lekkości i przyjemnością. Już nie mogę doczekać się kolejnej części. A będzie ich więcej, ponieważ "Bitwa o gród Śędziwoja" jest pierwszym tomem z serii "Kroniki Łowców Przygód".

źródło: http://www.urwiskowo.com.pl/2012/07/bitwa-o-grod-sedziwoja-tomasz-kruczek.html

Czy historia zawsze musi być nudna? Zdecydowanie nie! Wszystko zależy od przedstawienia tematu. Jeśli opowiada o niej pasjonat, widać to na pierwszy rzut oka.
Pasjonatem na pewno jest Tomasz Kruczek. Swoje zamiłowanie do średniowiecza i etnografii pokazuje w książce "Bitwa o gród Sędziwoja".

Akcja książki rozgrywa się w 999 roku. Cesarz niemiecki Otton III planuje...

Ostatnia z książeczek o żółwiku Franklinie, jakie w naszym domu zagościły to "FRANKLIN I PRZYJĘCIE U CIOCI".

Tym razem Franklin wraz z przyjaciółmi odwiedza sklepik swojej cioci, która nazywa go pieszczotliwie przy kolegach swoją "Mydlaną Banieczką". Franklin to już duży chłopak i zawstydził się tego przezwiska, bo koledzy zaczęli się trochę z niego śmiać. Miał dylemat gdyż ciocia chciała zorganizować przyjęcie i wszystkich na niego zaprosić a żółwik nie chciał by goście słyszeli jak nazywa go ciocia.
Co zrobił Franklin, że o mały włos nie doszło do przyjęcia ?? Jak odkręcił wszystko ?? Kto pomógł mu zrozumieć, że czułe przezwiska wcale nie znaczą nic złego??

Tego dowiecie się z tej właśnie książeczki.

Kolejna mądra historyjka z życia ulubionego bohatera synka, wzbogacona miłymi ilustracjami.

Podsumowując serię, każda z książek to pouczająca opowieść z morałem. Warto je czytać na co dzień, jak również po to by rozwiązywać opisane w nich problemy. Każdy maluch chętnie będzie identyfikował się z Franklinem a dzięki temu z wielką przyjemnością sięgnie po książki wielokrotnie. Nas czeka niebawem wizyta w księgarni lub bibliotece, bo Oliwier już się upomina o nowe przygody :)

Polecam serdecznie.

Ostatnia z książeczek o żółwiku Franklinie, jakie w naszym domu zagościły to "FRANKLIN I PRZYJĘCIE U CIOCI".

Tym razem Franklin wraz z przyjaciółmi odwiedza sklepik swojej cioci, która nazywa go pieszczotliwie przy kolegach swoją "Mydlaną Banieczką". Franklin to już duży chłopak i zawstydził się tego przezwiska, bo koledzy zaczęli się trochę z niego śmiać. Miał dylemat...

Dziś kolejna odsłona przygód żółwia Franklina z serii "Franklin i przyjaciele".

"FRANKLIN I SKACZĄCE BUTY" to kolejna opowieść o ulubionym bohaterze Oliwiera.
Tym razem Franklin chce mieć takie same skaczące buty jak jak jego przyjaciel miś. Rodzice postanawiają, że żółwik musi na nie zapracować. Wyznaczają mu zadania a za ich wykonanie Franklin zbiera punkty. Nasz bohater ciężko pracuje, ale w końcu dostaje wymarzoną rzecz. Tu jednak historia się nie kończy bo jak się okazuje, skakanie w butach na sprężynkach wcale nie jest takie łatwe.

To chyba moja ulubiona część. Już kilka razy mówiłam Oliwierowi, że ma taką samą tablice do zbierania punktów jak Franklin i dzięki temu synek jeszcze chętniej wykonuje punktowane zadania. Historyjka ta uczy nie tylko pracy i cierpliwości w dążeniu do celu ale również mówi, że jeśli coś na początku nie wychodzi to zamiast się poddawać, trzeba ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć.

Polecam nie tylko dzieciom ale i rodzicom :)

Źródło http://www.urwiskowo.com.pl/2012/05/franklin-i-skaczace-buty.html

Dziś kolejna odsłona przygód żółwia Franklina z serii "Franklin i przyjaciele".

"FRANKLIN I SKACZĄCE BUTY" to kolejna opowieść o ulubionym bohaterze Oliwiera.
Tym razem Franklin chce mieć takie same skaczące buty jak jak jego przyjaciel miś. Rodzice postanawiają, że żółwik musi na nie zapracować. Wyznaczają mu zadania a za ich wykonanie Franklin zbiera punkty. Nasz...