„– Pamiętaj, żeby nie odchodzić od stada – powiedziała mama. – I nigdy nie zapominaj o tym, jak bardzo cię kocham.” Te dwie rzeczy mama bardzo często powtarzała małemu słonikowi. Dziś przypomniała mu jeszcze, że po deszczu wyrosną niezapominajki – kwiaty, które pomagają słoniom pamiętać. Monty był bardzo zaaferowany tą informacją i ogromnie ucieszył się, kiedy zobaczył coś niebieskiego pod pobliskim drzewem. Maluch wziął „niezapominajkę”, by pochwalić się mamie znaleziskiem, ale ku jego zdziwieniu mamy nigdzie nie było. Stada też nie.
Monty rusza przed siebie. Spotyka kolejno flamingi, surykatki i termity. Wszyscy przestrzegają go, by szybko znalazł schronienie, bo zbliża się deszcz. Razem z kroplami deszczu płyną też łzy słonika. Zgubił się i bardzo się boi. Pamięta jednak słowa mamy, jej zapewnienie o miłości, co dodaje mu sił i pozwala szukać stada. Nagle do jego uszu dobiega znajomy głoś. Ktoś woła go po imieniu! Monty unosi głowę i widzi ukochaną mamę.
„Niezapominajek” to urocza historia, która ma być przestrogą dla dzieci – nigdy nie oddalaj się od rodziców. Słonik został skuszony przez „niezapominajkę”, przez chęć odnalezienia czegoś, co było bardzo ważne i pożądane. Monty szybko znalazł mamę, bo w głębi serca miał jej zapewnienia o rodzicielskiej miłości. Tak więc Drodzy Rodzicie, mówicie często swoim Pociechom, jak bardzo je kochacie. :)
Kogo nie skusi temat, zachęcam do wypożyczenia tej książki i chociaż przekartkowania jej, gdyż ilustracje w „Niezapominajku” są przepiękne. :)

„– Pamiętaj, żeby nie odchodzić od stada – powiedziała mama. – I nigdy nie zapominaj o tym, jak bardzo cię kocham.” Te dwie rzeczy mama bardzo często powtarzała małemu słonikowi. Dziś przypomniała mu jeszcze, że po deszczu wyrosną niezapominajki – kwiaty, które pomagają słoniom pamiętać. Monty był bardzo zaaferowany tą informacją i ogromnie ucieszył się, kiedy zobaczył coś...

Na uwagę zasługują przepiękne ilustracje, którymi wciąż się zachwycam i nie mogę nacieszyć oczu. Mają intensywne kolory, choć nie są rażące, a stonowane. Gruby papier ma szansę na uniknięcie szybkiego poszarpania przez małe rączki. Książka jest wydana w twardej oprawie i dużym formacie, jak na słoniki przystało. Piękna, barwna i z mądrym przesłaniem. Polecam!!!

Całość: http://www.kraina-ksiazka-zwana.pl/2018/03/niezapominajek-michael-broad.html

Na uwagę zasługują przepiękne ilustracje, którymi wciąż się zachwycam i nie mogę nacieszyć oczu. Mają intensywne kolory, choć nie są rażące, a stonowane. Gruby papier ma szansę na uniknięcie szybkiego poszarpania przez małe rączki. Książka jest wydana w twardej oprawie i dużym formacie, jak na słoniki przystało. Piękna, barwna i z mądrym przesłaniem. Polecam!!!

Całość:...

„Niezapominajek” to książka, która podbiła serce mojej trzyletniej córki. Rozpakowała cudownie ciężką paczkę (co za radość z taszczenia jej na łóżko, rozrywania papieru i przeglądania, czy jest tam coś dla dzieci!) i od razu zaczęła wertować historię o słoniku, któremu mama tłumaczyła świat, ale maluch przez swą ciekawość odłączył się od stada. Wszystkie inne książki zostały odsunięte, by nie przeszkadzały w delektowaniu się przyciągającymi ilustracjami z ulubionym zwierzątkiem. Naśladowaniom odgłosów słonia nie było końca. Ola po prostu kocha słonie, a niezapominajek to taki niewinny bobas, który budzi sympatię. Z trudem udało mi się ją przekonać do mojego czytania, bo to przecież jej książka i jej wspaniały słonik. Udało mi się ją przekupić plastikowymi słonikami, które naśladowały bohaterów książki.
Mały słoń wędruje z mamusią przez suchą Afrykę. Nie ma już sił i mama go pociesza, że niedługo będzie padał deszcz, dzięki któremu sucha ziemia porośnie niezapominajkami pomagającymi słoniom pamiętać, że nie należy odłączać się od stada. Malec zapomina o tej zasadzie, kiedy pod drzewem dostrzega coś niebieskiego. Jest przekonany, że znalazł niezapominajkę. Pochłonięty zabawą niebieskim wiaderkiem nie zauważa zniknięcia stada. Kiedy chce je pokazać mamie okazuje się, że już nie widać ani jednego słonia. Zmartwiony, smutny i przestraszony maluch wędruje od jednej grupy zwierząt do kolejnej, w które powtarzają mu uniwersalną prawdę: zawsze trzeba trzymać się stada/koloni/klucza/klanu. W wydaniu ludzi jest to konieczność trzymania się bliskich. Po długiej i trudnej wędrówce w deszczu słonikowi udaje się odnaleźć mamę, z którą bawi się wśród niezapominajek. Niezapominajki to u nas wspaniały symbol pamiętania i chęci tworzenia stałego związku z obdarowaną osobą.
„Niezapominajek” jest książką pełną pięknych ilustracji i prostego tekstu, który uczy dzieci, że zawsze muszą pilnować rodziców, ponieważ mogą się zgubić i tak jak mały słoń poczuć się zagrożonymi.

Polecam wszystkim maluchom od drugiego roku życia. Młodsze i starsze dzieci będą zachwycone ślicznymi ilustracjami, starsze z chęcią ją przeczytają, ponieważ tekstu jest niewiele, a czcionka duża, co zachęci pociechy do samodzielnego odkrywania świata książek.

„Niezapominajek” to książka, która podbiła serce mojej trzyletniej córki. Rozpakowała cudownie ciężką paczkę (co za radość z taszczenia jej na łóżko, rozrywania papieru i przeglądania, czy jest tam coś dla dzieci!) i od razu zaczęła wertować historię o słoniku, któremu mama tłumaczyła świat, ale maluch przez swą ciekawość odłączył się od stada. Wszystkie inne książki...

Piękna okładka, prawda? Podoba mi się i słonik i otaczające go prześliczne kwiatki mi się podobają, ponieważ są w moim ulubionym niebieskim kolorze... czuję zapach wiosny...
Mojej 11-letniej Groszek bardzo się ta książeczka podobała, zabrała ze sobą do pokoju młodsze rodzeństwo i zaginęli w świecie tej historyjki na parę chwil, a jaka była cisza, tak zasłuchanych moich Miśków dawno nie widziałam! Uważam, że to najlepsza rekomendacja, skoro książeczka przykuła uwagę moich dzieci, nie znudziła im się po sekundzie i siedzieli na miejscu, ciekawi, co będzie dalej!
Poznajemy tutaj słonika o imieniu Monty, który jest bardzo zmęczony i wyczerpany. Rozmawia on ze swoją mamą, która opowiada mu o niezapominajkach, przepięknych drobnych kwiatkach. Według mamy słonika niezapominajki mają wielką moc, dzięki nim słonie mają bowiem dobrą pamięć. Nie zapominają o tym, że trzeba słuchać mamusi, że nie wolno oddalać się od stada i...

" I jeszcze nigdy nie zapominaj o tym, jak bardzo cię kocham - uśmiechnęła się mama. "

Niestety nasz bohater chyba miał krótką pamięć, niebywale krótką...
i nie skończyło się to dla niego zbyt dobrze. Przeżył do prawda wiele ciekawych, zajmujących przygód, ale mama na pewno w tym czasie bardzo się o niego martwiła.
Mamy tu przepiękne, barwne ilustracje, zachęcające dziecko do oglądania książeczki, moja Laleńka dwuipółletnia z wielkim zafascynowaniem przeglądała już wielokrotnie kartki, strona po stronie. Przyglądała się słonikowi i chyba bardzo jej się spodobał. Zresztą wcale mnie to nie dziwi, ten maluszek potrafi wzbudzić sympatię, nawet wtedy, kiedy nie do końca zachowuje się tak, jak powinien, nawet wtedy, gdy nie jest grzeczny.
To bardzo ciepła opowieść, pełna pięknych uczuć, bijących z każdego zdania, słowa, gestu. Z chęcią sięgniemy po kolejną książeczkę z tej samej serii, o przygodach małego słonika, "Niezapominajek szuka przyjaciół". I dopiero teraz, gdy sama przeczytałam tę opowieść rozumiem dlaczego moje dzieci były aż tak wylewne, kiedy moja Groszek skończyła im ją czytać, myślałam, że mówią o swoich uczuciach, o tym, że mnie kochają z zupełnie innego powodu, że chcą coś słodkiego, czy też chcą pograć na komputerze, a chodziło o bezinteresowne okazanie miłości po przeczytaniu tej pięknej i mądrej historyjki.

Piękna okładka, prawda? Podoba mi się i słonik i otaczające go prześliczne kwiatki mi się podobają, ponieważ są w moim ulubionym niebieskim kolorze... czuję zapach wiosny...
Mojej 11-letniej Groszek bardzo się ta książeczka podobała, zabrała ze sobą do pokoju młodsze rodzeństwo i zaginęli w świecie tej historyjki na parę chwil, a jaka była cisza, tak zasłuchanych moich...

"NIEZAPOMINAJEK" zauroczył synka od pierwszego wejrzenia. Jeszcze zanim ja przeczytaliśmy, przykuła naszą uwagę ślicznymi ilustracjami.
Po kilkakrotnym przejrzeniu przystąpiliśmy do lektury i chociaż nie ocenia się książki po okładce czy ilustracjach, treść również nas nie zawiodła.
Niedługie opowiadanie ale jakże piękne i mądre.
Mama przekazała swojemu synkowi dwie bardzo ważne rzeczy, o których powinien pamiętać. Jednak Monty, jak to maluch, łatwo się rozproszył, gdy zobaczył niebieskie wiaderko i zapomniał.
Wędrował samotnie próbując sobie przypomnieć "to coś" ważnego. Spotykał inne zwierzęta, które pomogły mu przypomnieć, że to "... z mamą zawsze był BEZPIECZNY. Mama się nim OPIEKOWAŁA. Przy mamie zawsze był W DOMU."
Po tej przygodzie Monty zawsze będzie wiedział o czym niezapominajki pomagają pamiętać.


Jako mama, również chciałabym przekazać synkowi, by pamiętał, nawet gdy będzie już dorosłym mężczyzną, że w naszym domu zawsze znajdzie wsparcie i bezpieczeństwo.

Dodatkowym plusem jest duża czcionka. Dzieci, które potrafią czytać, mogą robić to same.
Wspaniała literatura dla dzieci, nie tylko do poduszki.

źródło: http://www.urwiskowo.com.pl/2012/06/niezapominajek-michael-broad.html

"NIEZAPOMINAJEK" zauroczył synka od pierwszego wejrzenia. Jeszcze zanim ja przeczytaliśmy, przykuła naszą uwagę ślicznymi ilustracjami.
Po kilkakrotnym przejrzeniu przystąpiliśmy do lektury i chociaż nie ocenia się książki po okładce czy ilustracjach, treść również nas nie zawiodła.
Niedługie opowiadanie ale jakże piękne i mądre.
Mama przekazała swojemu synkowi dwie...

„Niezapominajek” to książeczka dla najmłodszych, napisana w przystępny sposób i chociaż trzeba tłumaczyć dziecku co to takiego kolonie, klucze czy klan nie ujmuje to jednak jej zalet. Szata graficzna niezwykle różnobarwna, postacie (zwierzęta) realne, ale najbardziej podobały nam się żuczki gnojniczki, które pojawiały się ni stąd ni zowąd prawie na każdej stronie tocząc swoje wielkie kule wiadomo czego...
Mały słonik, który zapomina o przestrodze mamy a także o zapewnieniu matczynej miłości zyskuje naszą aprobatę wywołując szereg emocji u dziecka od smutku aż po śmiech. Książeczka może nie zawiera wyniosłych słów, lecz stanowi doskonały element w postaci bajki na dobranoc.

Chętnie czytamy ją będąc już w łóżeczku, wielokrotnie. Zastanowił mnie fakt jak 3-letnie dziecko potrafi doskonale przyswoić sobie czytany tekst, kiedy przypadkowo zauważyłam jak Majeczka rozłożona na łóżku sama „czyta” właśnie tą książeczkę używając do tego zapamiętanych słów i odnosząc je do treści bajki. Wychodziło jej to znakomicie!! Jak widać tekst, którym M. Broad operuje w książce jest na tyle dostosowany do wieku dziecka, gdyż jego zrozumienie nie stanowi (poza małymi wyjątkami) żadnego problemu.
Mały słonik Monty to milutkie, choć nie do końca roztropne zwierzątko, wrażliwe a jednocześnie ciekawe przygód. Jak dziecko, któremu czegoś się zabroni zawsze znajdzie sposób, aby po omacku obejść zakazy tłumacząc się zapomnieniem.
„Niezapominajek” to również gwarancja ogromnej miłości matki do dziecka. I tak jak na jednej łodyżce niezapominajki widnieje co niemiara kwiatków, tak jedno serce matki to bezgraniczna miłość wypełniająca je po brzegi. Kolor niebieski uspokaja, może napawać nadzieją, dlatego miejmy nadzieję, że bliskie nam osoby nie zapomną jak bardzo je kochamy...

„Niezapominajek” to książeczka dla najmłodszych, napisana w przystępny sposób i chociaż trzeba tłumaczyć dziecku co to takiego kolonie, klucze czy klan nie ujmuje to jednak jej zalet. Szata graficzna niezwykle różnobarwna, postacie (zwierzęta) realne, ale najbardziej podobały nam się żuczki gnojniczki, które pojawiały się ni stąd ni zowąd prawie na każdej stronie tocząc...

Ta książka spodobała mi się już w chwili gdy wzięłam ją do ręki. Przepiękne i kolorowe ilustracje pokochałam niemalże natychmiast. A, że na każdej z nich był mały słonik byłam pewna, że ta lektura przypadnie do gustu mojej Ali.

I nie myliłam się. To krótkie opowiadanie trafiło do serduszka mojej córeczki, która bardzo chętnie do niego wraca. Historyjka opowiada o małym słoniku, który szukał swojej mamy. Monty, bo tak ów słonik miał na imię, miał zapamiętać dwie rzeczy: by nie oddalać się od stada i, że jego mama bardzo go kocha.

Niewiele i wydawałoby się, że nie jest to trudne zadanie. Ale gdy coś niebieskiego przykuwa jego uwagę, słonik natychmiast o wszystkim zapomina. W taki oto sposób pozostaje zupełnie sam i wtedy zaczyna się jego przygoda. Słonik wędruje szukając swojej mamusi. Przy okazji spotyka na swej drodze mnóstwo ciekawych zwierzątek dowiadując się przy tym, że niektóre z nich żyją w koloniach, inne w klanach itp.

Ale stada naszego słonika nigdzie nie było widać. A wkrótce ma spaść deszcz. Czy naszemu małemu bohaterowi ud się odnaleźć mamę zanim zacznie padać? Jak myślicie?

Opowiadanie utrzymane jest w ciepłym i spokojnym nastroju. Słonik podczas swojej wędrówki uświadamia sobie:
"...że z mamą zawsze
był BEZPIECZNY.
Mama się nim OPIEKOWAŁA.
Przy mamie zawsze był W DOMU."

Nasz malec przypomniał sobie, że mama bardzo go kocha.

Ta książeczka choć króciutka wlewa do naszego serduszka trochę ciepełka. Niezapominajek przypomina nam, byśmy zawsze pamiętali powiedzieć naszym bliskim jak bardzo ich kochamy...

Ta książka spodobała mi się już w chwili gdy wzięłam ją do ręki. Przepiękne i kolorowe ilustracje pokochałam niemalże natychmiast. A, że na każdej z nich był mały słonik byłam pewna, że ta lektura przypadnie do gustu mojej Ali.

I nie myliłam się. To krótkie opowiadanie trafiło do serduszka mojej córeczki, która bardzo chętnie do niego wraca. Historyjka opowiada o małym...