Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O milosci dojrzalej, krotko i bez zbednych sentymentow. Urzekla mnie jej prostota, bezogrodkowosc (to jedyne slowo-twor, ktore mi tu pasuje) i lekkosc, mimo czesto trudnych tematow. Romans z ta ksiazka to byla dla mnie czysta przyjemnosc.

O milosci dojrzalej, krotko i bez zbednych sentymentow. Urzekla mnie jej prostota, bezogrodkowosc (to jedyne slowo-twor, ktore mi tu pasuje) i lekkosc, mimo czesto trudnych tematow. Romans z ta ksiazka to byla dla mnie czysta przyjemnosc.

Status: to skomplikowane. Zaczelo sie tak dobrze, wiec nawet nie wiedząc gdzie, zgubiłam focus i orientacje w terenie. O czym to mialo byc? Czemu sluzy cala masa dygresji, osobistych historii, powtarzanie w kolko tych samych kwestii? Szkoda, potencjal byl ogromny. Maja Ostaszewska uratowała mi odbior tej ksiazki, mam wrazenie, ze w wersji papierowej poddalabym sie w polowie.

Status: to skomplikowane. Zaczelo sie tak dobrze, wiec nawet nie wiedząc gdzie, zgubiłam focus i orientacje w terenie. O czym to mialo byc? Czemu sluzy cala masa dygresji, osobistych historii, powtarzanie w kolko tych samych kwestii? Szkoda, potencjal byl ogromny. Maja Ostaszewska uratowała mi odbior tej ksiazki, mam wrazenie, ze w wersji papierowej poddalabym sie w polowie.

“Lubie wloczyc sie po Wielkiej Drodze, gdy asfalt jest taki przyjemnie cieply. Albo sluchac jak pszczoly bzycza na kwiatkach. A potem jeszcze polezec na sloncu i popatrze w niebo. (…) Mysle, ze wy, ludzie potrzebujecie za duzo rzeczy: kosiarek, toalet, sensu zycia i tak dalej.”

Nie spodziewalam sie, ze naucze sie czegos od Frankie’go, a jednak. To krotka, niezobowiazujaca opowiesc, ktora swoim cieplem i humorem ogrzewa i dodaje nadziei na lepsze jutro. Trudny temat, potraktowanny z lekkoscia. Polecam na przestoj czytelniczy, cos na przegryzienie miedzy bardziej wymagajacymi pozycjami.

“Lubie wloczyc sie po Wielkiej Drodze, gdy asfalt jest taki przyjemnie cieply. Albo sluchac jak pszczoly bzycza na kwiatkach. A potem jeszcze polezec na sloncu i popatrze w niebo. (…) Mysle, ze wy, ludzie potrzebujecie za duzo rzeczy: kosiarek, toalet, sensu zycia i tak dalej.”

Nie spodziewalam sie, ze naucze sie czegos od Frankie’go, a jednak. To krotka,...

Rodzinnych sag przeczytalam juz wiele, ale musze przyznac, ze Napolitano udalo sie uchwycic w swojej powiesci cos wyjatkowego. Moze to dopracowane postacie, glebokie relacje, jezyk, wrazliwosc… Trudno to sprecyzowac, ale czulam lekkosc i zaufanie przewracajac kolejne kartki powiesci. I choc jak to w zyciu bywa, i ta historia jest slodko-gorzka to gorycz w tej ksiazce nie przytlacza, wrecz przeciwnie - napawa nadzieja, otula, ogrzewa od srodka.

Rodzinnych sag przeczytalam juz wiele, ale musze przyznac, ze Napolitano udalo sie uchwycic w swojej powiesci cos wyjatkowego. Moze to dopracowane postacie, glebokie relacje, jezyk, wrazliwosc… Trudno to sprecyzowac, ale czulam lekkosc i zaufanie przewracajac kolejne kartki powiesci. I choc jak to w zyciu bywa, i ta historia jest slodko-gorzka to gorycz w tej ksiazce nie...

Nie porwalo mnie. Ksiazka napisana na jedno kopyto. Zabrakło mi roznych perspektyw, szerszego spojrzenia, odrobiny obiektywizmu. Od pierwszych stron bije silny przekaz: kobiety w Korei maja ciezko, ale im dalej w las tym bardziej monotematycznie. Podjecie decyzji o dziecku wiaze sie z wyrzeczenimi, wie o tym kazdy czlowiek, ktory sie na to decyduje, wiec caly elaborat o tym, jak macierzynstwo ograniczylo autorke i sciezke jej dalszej kariery… No nie wiem, temat bardziej do przepracowania z terapeta niz do opisania w powiesci.

Nie porwalo mnie. Ksiazka napisana na jedno kopyto. Zabrakło mi roznych perspektyw, szerszego spojrzenia, odrobiny obiektywizmu. Od pierwszych stron bije silny przekaz: kobiety w Korei maja ciezko, ale im dalej w las tym bardziej monotematycznie. Podjecie decyzji o dziecku wiaze sie z wyrzeczenimi, wie o tym kazdy czlowiek, ktory sie na to decyduje, wiec caly elaborat o...