Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wprawdzie jest to "tylko" powieść sensacyjna, ale przynajmniej w tym gatunku to prawdziwe arcydzieło. A co dla mnie szczególnie ważne, zachowany jest pewien poziom, pewien smak. Przy gwałtownej narracji zachowana została subtelna granica pomiędzy dopuszczalną brutalnością a zbędnym sadyzmem. A niestety wielu współczesnych (Jo Nesbo) nagminnie nadużywa tegoż sadyzmu poczytując to jako oryginalność.

Wprawdzie jest to "tylko" powieść sensacyjna, ale przynajmniej w tym gatunku to prawdziwe arcydzieło. A co dla mnie szczególnie ważne, zachowany jest pewien poziom, pewien smak. Przy gwałtownej narracji zachowana została subtelna granica pomiędzy dopuszczalną brutalnością a zbędnym sadyzmem. A niestety wielu współczesnych (Jo Nesbo) nagminnie nadużywa tegoż sadyzmu...

Kiedy się skończyła, bolało. :)

Kiedy się skończyła, bolało. :)

To była pierwsza książka po skończeniu której odczułem tak dotkliwy ból rozłąki z jej bohaterami

To była pierwsza książka po skończeniu której odczułem tak dotkliwy ból rozłąki z jej bohaterami

Wstrząsająca.

Wstrząsająca.

Tak samo jak cz.1 Wspaniała.

Tak samo jak cz.1 Wspaniała.

Świetne postaci. Nie zawsze idealne, ale wiarygodne, posiadające charakter!
Ja też zwlekałem z czytaniem z powodu marnej ekranizacji. Teraz stwierdzam, że nie ma chyba na świecie drugiej aż tak skopanej ekranizacji. Nie ma nic z klimatu powieści.
Oczywiście nie było perfekcyjnie od deski do deski, od słowa do słowa. Były momenty gdzie miałem wątpliwości co do zachowań bohaterów, ale wobec całości były to naprawdę ledwie uchwytne niuanse.

Świetne postaci. Nie zawsze idealne, ale wiarygodne, posiadające charakter!
Ja też zwlekałem z czytaniem z powodu marnej ekranizacji. Teraz stwierdzam, że nie ma chyba na świecie drugiej aż tak skopanej ekranizacji. Nie ma nic z klimatu powieści.
Oczywiście nie było perfekcyjnie od deski do deski, od słowa do słowa. Były momenty gdzie miałem wątpliwości co do zachowań...

Moim zdaniem najlepsza książka Whartona. Powinien przeczytać każdy ojciec, każdy syn.

Moim zdaniem najlepsza książka Whartona. Powinien przeczytać każdy ojciec, każdy syn.

Jeżeli ktoś lubi fantasy. Rewelacja.

Jeżeli ktoś lubi fantasy. Rewelacja.

Pan Remigiusz mi zaimponował... Młody człowiek i taki... Zmysł.
Napisać w miarę dobry horror to jedno, ale powyginać wszystko tak, żeby to było coś więcej niż kolejny horror, noooo mój szacunek.
To moja pierwsza książka tego autora i zdecydowanie muszę sprawdzić jak inne.

Pan Remigiusz mi zaimponował... Młody człowiek i taki... Zmysł.
Napisać w miarę dobry horror to jedno, ale powyginać wszystko tak, żeby to było coś więcej niż kolejny horror, noooo mój szacunek.
To moja pierwsza książka tego autora i zdecydowanie muszę sprawdzić jak inne.

Podszedłem sceptycznie, jak do każdej kontynuacji, ale tu zostałem pozytywnie zaskoczony. Styl pisania oczywisty King, ale sporo ciekawych pomysłów.

Podszedłem sceptycznie, jak do każdej kontynuacji, ale tu zostałem pozytywnie zaskoczony. Styl pisania oczywisty King, ale sporo ciekawych pomysłów.

W swoim czasie "wizjonerska", ale najważniejsze, że wyjątkowa wśród masy książek o samotnych detektywach. Humor, intryga. Surowe męskie spojrzenie.

W swoim czasie "wizjonerska", ale najważniejsze, że wyjątkowa wśród masy książek o samotnych detektywach. Humor, intryga. Surowe męskie spojrzenie.

Nie ze wszystkim się zgadzam, natomiast to co do mnie trafia jest PORAŻAJĄCE.

Nie ze wszystkim się zgadzam, natomiast to co do mnie trafia jest PORAŻAJĄCE.