Chaos życia. Coraz więcej fatalnych wydarzeń. Niekończący się korowód pecha, chorób, braków, kłótni, awarii... Aż w końcu po 3 latach powolnego opadania w tym bagnie, wreszcie dotknęłam palcami dna. I zaczęłam się odbijać. Ku górze i ku nadziei. Chwyciłam za książkę człowieka, którego znałam skądinąd z przelotnych i krótkich wypowiedzi na YouTube. I nagle, bach, dostaję patelnią po głowie. I jest mi z tym uderzeniem tak... niebotycznie bosko! Nagle dociera do mnie wieloletnia tęsknota za taką literaturą. Poszukiwania sensu życia, układania swojego życia, swoich myśli, dystansowania się do wszystkiego, akceptacji. Kiedyś wstrząsnął mną de Mello i jego "Przebudzenie". Tu jednak odnalazłam pełnię sensu, jakiego poszukiwałam przez całe moje prawie 40-letnie życie. Nagle potrafię przestać myśleć, a w mojej głowie robi się dziwnie luźno, jakby te wszystkie zestresowane połączenia podjęły naukę relaksacji. Robi się przyjemnie. Nagle kłopoty się kończą. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. A ja nie przykładam do tego żadnej miary, nie nazywam. Jest i trwa - i to jest super. I minie. Jak wszystko. Wiem. Ale jest TERAZ dobrze :) A kilka tygodni później wyjeżdżam na pierwsze wakacje od 5 lat - i jak nigdy dotąd - upajam się każdą chwilą. Chłonę. Doświadczam. To niesamowite uczucie, pomimo drobnych problemów zdrowotnych, ja wciąż się śmiałam i delektowałam zapachem jeziora, lasu, ziemi po deszczu, ciszą... Ta książka to nowy rozdział w moim życiu. Niech się schowają te wszystkie poradniki o tym jak żyć lepiej! TA książka rozwala każdy system. Jest trudna i, jak pisali inni, trzeba do niej dojrzeć. Jednak każda chwila z nią spędzona to najcenniejsze dobro. Aha, i jeszcze jedno: książkę pozakreślałam i porobiłam na marginesach tyle notatek, jak jeszcze nigdy w żadnej innej książce :) Ale w końcu to taka książka, która musi się z tym liczyć ;)

Chaos życia. Coraz więcej fatalnych wydarzeń. Niekończący się korowód pecha, chorób, braków, kłótni, awarii... Aż w końcu po 3 latach powolnego opadania w tym bagnie, wreszcie dotknęłam palcami dna. I zaczęłam się odbijać. Ku górze i ku nadziei. Chwyciłam za książkę człowieka, którego znałam skądinąd z przelotnych i krótkich wypowiedzi na YouTube. I nagle, bach, dostaję...