W odróżnieniu do poprzedniego tomu Achai jest o wiele więcej niż poprzednio. Dwa pozostałe wątki, które przeplatały się w pierwszym tomie uległy tutaj osłabieniu. Mowa o postaciach Siriusa, Zaana i Mereditha - czyli męskich, na rzecz silnego wątku kobiecego. Jak doczytałem później, Ziemiański planował dwuksiąg, ale z uwagi na ogromną popularność "jedynki" przepisał resztę na dwa tomy. I bez tego mnie to nie dziwi - książki noszą tytuł "Achaja", a nie "Przygody niesfornych facetów". Czekam na więcej - rozwinięcie wątków męskich bohaterów w trójce. Cóż… dowiem się już niebawem.

Ziemiański przyzwyczaił mnie do wartkiej akcji, dobrze napisanych, zabawnych i błyskotliwych dialogów, sporej ilości humoru - również tego sprośnego. Jak na męską powieść jest tu również sporo militarystyki. Taktyczne zagrania bohaterów, ruchy wojsk i opisy bitew dowodzą, iż Ziemiańskiemu znana jest sztuka wojenna.

Na koniec mała refleksja na temat kobiet. Armia złożona z młodych dziewczyn, żółtodziobów tak podatnych na wszelkiego rodzaju gwałty i nadużycia w połączeniu z wulgarnym językiem i scenami rodem z soft erotyków zaczyna mnie zastanawiać w jaki sposób autor wpadł na ten pomysł. Bo na to mógł wpaść tylko facet z problemami.

Więcej: http://bit.ly/1RU5b1l

W odróżnieniu do poprzedniego tomu Achai jest o wiele więcej niż poprzednio. Dwa pozostałe wątki, które przeplatały się w pierwszym tomie uległy tutaj osłabieniu. Mowa o postaciach Siriusa, Zaana i Mereditha - czyli męskich, na rzecz silnego wątku kobiecego. Jak doczytałem później, Ziemiański planował dwuksiąg, ale z uwagi na ogromną popularność "jedynki" przepisał...