Wydawnictwo Literackie „Anią z Wyspy Księcia Edwarda” zasłużyło sobie na karnego jeżyka, a tak w zasadzie to na całego jeżozwierza. Ja rozumiem potrzebę chwytów marketingowych, ale ten był poniżej pasa. Bo jak się widzi tytuł „Ania z Wyspy Księcia Edwarda”, to się liczy na dalsze losy Ani i jej rodziny!!!! A tutaj co? Opowiadania, które zostały wydane w tomie „Spełnione marzenia” wzbogacone o wieczorki poetyckie, na których Ania czyta bliskim wiersze swoje i Waltera. A do tego luźne przemyślenia – nieznośnie sentymentalne Gilberta i okropnie praktyczne Zuzanny Baker. Moje rozczarowanie osiągnęło ten poziom, jak u żołnierzy z dowcipu, którym po kolacji miał zostać wyświetlony film erotyczny produkcji szwedzkiej pod tytułem „Baba na żołnierzu”, a zostali uraczeni filmem historycznym produkcji radzieckiej pod tytułem „Ballada o żołnierzu”.

To sobie ponarzekałam, a prawda jest taka, że i tak łyknęłam tę książkę jak młody pelikan. I tak, zdaję sobie sprawę ze wszystkich niedociągnięć, ale…to jest Ania, to jest po prostu Ania i niepowtarzalny styl Lucy Maud Montgomery, który pokochałam jako dziewczynka i to jest miłość do grobowej deski. Im jestem starsza, tym więcej smugi cienia dostrzegam w twórczości kanadyjskiej pisarki – bo jednak człowiek nie jest w stanie nawet w marzeniach uciec od swoich demonów. I są takie dwa opowiadania: „Paru głupców i jedna święta” i „Niepozorna kobiecina”, że gdyby nie wzmianka o rodzinie Blythe’ów, to nie powiedziałabym, że wyszły one spod pióra Montgomery – thriller psychologiczny w wersji light, ale jednak thriller.

Obiektywnie rzecz biorąc, nie powinnam się zachwycać tą książką. Ale jestem oślepiona moją głupią miłością do autorki i wykreowanego przez nią świata, więc mimo rozczarowania, jestem zadowolona. Prawda jest taka, że i pod innym tytułem kupiłabym tę książkę w ciemno. I gdyby ten tytuł nie nawiązywał tak wprost do Ani, nie byłabym rozgoryczona, tylko urzeczona możliwością sentymentalnej podróży w czasie.

Wydawnictwo Literackie „Anią z Wyspy Księcia Edwarda” zasłużyło sobie na karnego jeżyka, a tak w zasadzie to na całego jeżozwierza. Ja rozumiem potrzebę chwytów marketingowych, ale ten był poniżej pasa. Bo jak się widzi tytuł „Ania z Wyspy Księcia Edwarda”, to się liczy na dalsze losy Ani i jej rodziny!!!! A tutaj co? Opowiadania, które zostały wydane w tomie „Spełnione...