W tym roku (dość nieoczekiwanie) udało mi się rozpocząć realizację pewnego postanowienia sprzed lat... Miałam swego czasu plan przeczytać wszystkie części poświęcone Ani Shirley i inne książki tej autorki. Przez wiele lat jakoś się nie złożyło, ale w tym roku zainspirował mnie serial Netflix, "Ania nie Anna".
Serial bardzo mi się spodobał, choć co chwilę zastanawiałam się "czy w książce tez tak było?"...żeby się przekonać musiałam wrócić do "Ani z Zielonego Wzgórza" i przeczytać ją jeszcze raz. Gdy to zrobiłam, pomyślałam, że czas na realizację postanowienia i zamówiłam sobie całą serię książek Montgomery.
Co ciekawe inne bohaterki tej autorki ujęły mnie o wiele bardziej niż Ania, osobiście wolałabym, by powstało więcej powieści poświęconych Emilce, czy Pat, ale i tak Ania ma w rankingu całkiem wysokie miejsce.
Przy okazji czytania kolejnych dzieł L.M.M. sięgnęłam tez po "Błękitny zamek", to jedyna książka autorki, którą na długo przedtem przeczytałam więcej niż raz. Sięgnęłam po nią przypadkiem w bibliotece jakieś 100 lat temu ;) i już na zawsze została moją ulubioną książką autorstwa pani Montgomery. Pamiętam, że czytając po raz pierwszy bardzo emocjonowałam się losami Joanny (teraz już wiem, że w oryginale bohaterka miała na imię Valancy), a kiedy skończyłam czytać byłam prawie załamana, że to już koniec [teraz trochę mnie to moje rozczarowanie śmieszy, ale cóż, wtedy byłam dopiero w podstawówce]. Niemniej do "Błękitnego Zamku" lubię wracać i jest to dla mnie o wiele ciekawsza historia, niż opowieść o Ani. Jest jak piękna baśń, jednocześnie mająca znamiona historii, która mogłaby wydarzyć się na prawdę nawet dziś.
Ania nigdy nie była moją ulubioną postacią literacką. momentami mnie irytowała, trochę za bardzo zadzierała nosa, trochę za bardzo chodziła z głową w chmurach i co odkryłam dopiero teraz, była próżna i bardzo zwracała uwagę na wygląd (nie tylko własny). Podczas czytania kolejnych powieści z serii o Ani rozczarowało mnie to, że Montgomery poświęciła bardzo mało miejsca postaciom z części pierwszej. Bardzo liczyłam na kontynuację wątku przyjaźni z Dianą Barry, bo przecież dziewczęta "były przyjaciółkami od serca". Myślałam więc, że Diana będzie zawsze zajmować ważne miejsce w sercu głównej bohaterki, a wzmianek o niej było jak na lekarstwo. Co gorsza przeważały komentarze, o tym, że Diana z czasem roztyła się i zamieniła w matronę, co kontrastowało z Ani "jak to dobrze, że mimo lat wciąż udaje mi się zachować dobrą figurę". Może nie dokładny cytat, ale sens ten sam ;) Podobnie autorka postąpiła z Marylą, która choć była surową opiekunką, to jednak pokochała Anię i można twierdzić, że Ania pokochała ją. jednak gdy poślubiła Gilberta, MAryla stała się osobą nie mającą już miejsca w jej życiu. Przynajmniej taki wniosek się nasuwa, skoro o jej śmierci czytelnik dowiaduje się dopiero kilka tomów później i jest to zaledwie wzmianka jednym zdaniem. Nikt jej nie opłakuje, nikt nie rozpacza, nie ma wzmianki o odwiedzaniu przez podopieczną jej grobu. To mnie trochę rozczarowało...myślałam, że w kontynuacjach osoby będące ważne dla Ani na początku serii, będą miały należne im miejsce i w późniejszych książkach. Seria o Ani zawierała lepsze i gorsze pozycje. Myślę, że widać iż niektóre powstały z przymusu, inne, to prawdziwe perełki, np. "Rilla ze Złotego Brzegu". Pokochałam Rillę. W porównaniu do pozostałych dzieci Ani i Gilberta była pełna życia i o wiele bardziej prawdziwa niż reszta rodzeństwa. Pisząc jej historię autorka wyszła poza schemat i to zrobiło bardzo dobrze tej postaci. Gdyby była kontynuacja losów Rilli przeczytałabym ją z przyjemnością.
Dla kontrastu ucieszyłam się, że nic nie podkusiło Montgomery do rozwinięcia wątku Marigold ("Czary Marigold"), na więcej niż jedną powieść. Ta postać była dziwnie nijaka. Niby obdarzona dużą wyobraźnią i wyjątkowa, ale przede wszystkim nudna i nieciekawa w odbiorze.
Także "Dzban ciotki Becky" nie trafił na moją listę ulubionych, ale i tak uważam, że był o wiele ciekawszy niż książka o złotowłosej Marigold, której jedynym problemem było to, że pierwsza żona jej nieżyjącego ojca była ładniejsza niż jej własna matka.
Z zamówionej serii została mi już tylko "Jana ze Wzgórza Latarni". Jestem bardzo ciekawa jaka będzie. To zdaje się kolejna sierota w dorobku autorki, ale być może czymś mnie zaskoczy.
Gdybym miała podsumować, powiedziałabym, że wiele książek napisała Montgomery trzymając się pewnego schematu...Dziewczyna jest sierotą lub półsierotą, jest obdarzona bujną wyobraźnią, jest zdolna lub/i bardzo ambitna, dorastając ma kilku adoratorów, których mniej lub bardziej kocha, ale po latach i tak wychodzi za mąż, za kumpla ze szkolnej ławki / sąsiada zza płotu, który całe życie kochał się w niej.
Gdy autorka wychodzi poza ten schemat robi się o wiele ciekawiej i z przyjemnością pochłania się rozdział za rozdziałem. Choć trzeba przyznać, iż mimo podobieństw losy Ani i np. Emilki nie były takie same, a dziewczynki różniły się bardzo charakterami i spojrzeniem na wiele spraw.
Trochę przykre były dla mnie wątki osób chorujących lub umierających na gruźlicę. Nie założę się już teraz, ale z 90% pewnością napiszę, że w każdej historii pojawia się taka osoba... u Ani jest to Ruby Gillis, u Emilki jej własny ojciec, w "Historynce" jedna z sióstr King, a w "Błękitnym zamku" koleżanka Valancy z dzieciństwa . Śmierć u Montgomery jest powszechna, może zapukać do drzwi bohaterów każdego dnia. To może przygnębiać, ale jednocześnie mówi dużo o czasach, w których żyła autorka. Gruźlica rok rocznie zbierała śmiertelne żniwo, nie znano jej źródła, nie wiedziano jak ją skutecznie leczyć. Poza gruźlicą postrach siały takie choroby jak odra, ospa czy świnka, na którą także chorowały poszczególne postaci z książek kanadyjskiej autorki. Kobiety często umierały przy porodzie lub w wyniku komplikacji poporodowych. Zwykłe przeziębienie mogło przerodzić się w zapalenie płuc, a ono w ekspresowym tempie potrafiło wysłać danego bohatera na cmentarz. Niestety takie były czasy. To co dziś wydaje się prawie nierealne, wtedy było codziennością. Dlatego łatwiej wytłumaczyć sobie tak liczne grono bohaterek będących sierotami lub półsierotami, które dorastały pod okiem krewnych lub zupełnie obcych ludzi. Skoro tak łatwo było rozstać się wtedy z życiem w każdej rodzinie zdarzały się dzieci lub dorośli pozbawieni wsparcia i należytej opieki.
Zetknięcie się z prozą L.M. Montgomery, było dla mnie ciekawym doświadczeniem. Swoistym wehikułem czasu i przestrzeni. W pewnym sensie pokochałam Wyspę Księcia Edwarda, bo jak nie zakochać się w miejscu, które opisywane jest w tak obrazowy, a zarazem piękny sposób?
Lubię sposób pisania tej autorki, wszystkie jej powieści czytało mi się szybko i raczej z przyjemnością, bo nawet w książkach mniej przeze mnie docenionych znalazłam świetne fragmenty i sceny, które mnie rozśmieszyły lub wzruszyły. Montgomery już dawno zaliczyłam do swoich ulubionych pisarzy, ale teraz mogę powiedzieć o niej coś więcej niż to, że wspaniale napisała "Anię z Zielonego Wzgórza".

I jeszcze jedno tytułem wtrącenia; choć "Ania nie Anna" mocno odbiega od książki, to polubiłam ten serial za obsadę. Aktorka grająca w nim Anię idealnie pasuje do moich o tej postaci wyobrażeń. Nigdy nie przemawiała do mnie Ania z tego starego serialu... Pozostali aktorzy też o wiele lepiej dopasowani do bohaterów Montgomery niż ci, ze starej wersji, ale każdy ma prawo oceniać sam.

W tym roku (dość nieoczekiwanie) udało mi się rozpocząć realizację pewnego postanowienia sprzed lat... Miałam swego czasu plan przeczytać wszystkie części poświęcone Ani Shirley i inne książki tej autorki. Przez wiele lat jakoś się nie złożyło, ale w tym roku zainspirował mnie serial Netflix, "Ania nie Anna".
Serial bardzo mi się spodobał, choć co chwilę zastanawiałam się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W artykule są pewne nieścisłości. Lucy Maud Montgomery pracowała w redakcji gazety w Halifaxie już po śmierci swojego dziadka, a w tym czasie jej babcią opiekował się kuzyn. Z racji śmierci dziadka musiała porzucić posadę nauczycielki w Badeque, gdzie też miał miejsce jej romans z Hermanem Leardem.
Każdemu kto interesuje się twórczością i życiem LMM polecam przeczytanie pamiętników. Na język polski został przetłumaczony pierwszy volume jako "Krajobrazy dzieciństwa" i "Uwięziona dusza", pozostałe pamiętniki tj Volume II, III, IV i V można kupić na amazonie, niektóre były/są dostępne na polskich stronach jak libristo.pl. Były to jednak tzw Selected journals of Lucy Maud Montgomery, od 2017r można nabyć również orginalne wersje tzw Complete journals of Lucy Maud Montgomery, jak i jej biografię napisaną przez Rubio i Waterstone "The gift of wings".

W artykule są pewne nieścisłości. Lucy Maud Montgomery pracowała w redakcji gazety w Halifaxie już po śmierci swojego dziadka, a w tym czasie jej babcią opiekował się kuzyn. Z racji śmierci dziadka musiała porzucić posadę nauczycielki w Badeque, gdzie też miał miejsce jej romans z Hermanem Leardem.
Każdemu kto interesuje się twórczością i życiem LMM polecam przeczytanie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja ulubiona autorka (jedna z pierwszych) ,urzekła mnie swoim stylem pisania ,błyskotliwy i okraszone zdrowym humorem :) Obserwacja natury ludzkiej jest jakże trafna ,a bohaterowie stoją przed naszymi oczami jakby "z krwi i kości " ;)
Jej opowiadania mają to coś ',czyta sie je z przyjemnością mogłabym to porównać do rozmowy z przyjacielem ,opisy krajobrazów oraz sytuacji występujących w powieściach mają w sobie ducha poezji którego niejednokrotnie dostrzegam .Szczerze pokochałam świat Wyspy Księcia Edwarda utkany z wyobrazni tej wybitnej pisarki i zawsze chętnie do niego wracam ,m.in. odpoczywając w cieniu "szumiących topoli ' :-)

Moja ulubiona autorka (jedna z pierwszych) ,urzekła mnie swoim stylem pisania ,błyskotliwy i okraszone zdrowym humorem :) Obserwacja natury ludzkiej jest jakże trafna ,a bohaterowie stoją przed naszymi oczami jakby "z krwi i kości " ;)
Jej opowiadania mają to coś ',czyta sie je z przyjemnością mogłabym to porównać do rozmowy z przyjacielem ,opisy krajobrazów oraz sytuacji...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W dzieciństwie uwielbiałam serię o Ani, a ostatnio wróciłam do twórczości pani Montgomery z zamiarem przeczytania innych jej powieści. Świetna pisarka!

W dzieciństwie uwielbiałam serię o Ani, a ostatnio wróciłam do twórczości pani Montgomery z zamiarem przeczytania innych jej powieści. Świetna pisarka!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Kocham Anię, to moja ulubiona literacka bohaterka. Całą serię czytałam wiele, wiele razy! Świetny tekst - wielu rzeczy nie wiedziałam i nie miałam pojęcia, że poszczególne części nie były pisane chronologicznie.. :)

Kocham Anię, to moja ulubiona literacka bohaterka. Całą serię czytałam wiele, wiele razy! Świetny tekst - wielu rzeczy nie wiedziałam i nie miałam pojęcia, że poszczególne części nie były pisane chronologicznie.. :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zawsze miałem ochotę na Annę Shirley i jej ciemnowłosą przyjaciółkę - występowały w moich fantazjach zawsze w duecie :)

Zawsze miałem ochotę na Annę Shirley i jej ciemnowłosą przyjaciółkę - występowały w moich fantazjach zawsze w duecie :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Z racji urodzin autorki będę musiała kolejny raz wziąć Anię w ręce :-)
Jest to zdecydowanie książka mojego życia - ciepła, inspirująca i funkcjonująca jako lekarstwo na zmartwienia.
Maud jako autorka jest równie fascynująca. Po cichu liczę, że któreś z polskich wydawnict zdecyduje się na przetłumaczenie i wydanie 5-cio tomowych dzienników Montgomery. Dostać je choćby w wersji anglojęzycznej jest bardzo trudne :(

Z racji urodzin autorki będę musiała kolejny raz wziąć Anię w ręce :-)
Jest to zdecydowanie książka mojego życia - ciepła, inspirująca i funkcjonująca jako lekarstwo na zmartwienia.
Maud jako autorka jest równie fascynująca. Po cichu liczę, że któreś z polskich wydawnict zdecyduje się na przetłumaczenie i wydanie 5-cio tomowych dzienników Montgomery. Dostać je choćby w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W dzieciństwie przeczytałam całą serię o Ani, po czym sięgnęłam po inne jej powieści. Ciekawie byłoby wrócić do tej lektury po latach :)

W dzieciństwie przeczytałam całą serię o Ani, po czym sięgnęłam po inne jej powieści. Ciekawie byłoby wrócić do tej lektury po latach :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Uwielbiam Anię! Przeczytałam wszystkie książki Montgomery, jakie były w szkolnej bibliotece. Niestety większości nie pamiętam, ale serię o Anii znam na pamięć. Jeśli jednak chodzi o Emilkę, to nie przypadła mi do gustu.

Uwielbiam Anię! Przeczytałam wszystkie książki Montgomery, jakie były w szkolnej bibliotece. Niestety większości nie pamiętam, ale serię o Anii znam na pamięć. Jeśli jednak chodzi o Emilkę, to nie przypadła mi do gustu.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dla kochających Anie i nie tylko: kierunekavonlea.blogspot.com

Dla kochających Anie i nie tylko: kierunekavonlea.blogspot.com

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post