"Syrenka" to moje szóste spotkanie z twórczością Camilli Läckberg.
Twórczością w której brak głębszego przesłania, ambicji literackich.
Tłumaczenia nam różnych aspektów życia.
W której wątki dosyć ciekawe, przeplatają się z nudnymi.

Wątek kryminalny jest potraktowany po macoszemu, moim zdaniem jest to bardziej powieść obyczajowa niż kryminał.

Czytając "Syrenkę" czułem pewną sztuczność, jakby ta cała wioska Fjällbacka nie mogła istnieć w rzeczywistości.
Myślę że winę tak negatywnej oceny (przyznałem zaledwie 6/10), mogę po trochu scedować na tłumaczkę.
Często w dialogach powtarzała te same, nienaturalne sformułowania.

Pani Camilla zalewała mnie potokiem słów.
Raz to słodszymi niż lukier, innym pełnymi boleści opisując nieszczęścia rodzinne.
To bolała nad matką, która musi przewijać dzieci, karmić, sprzątać i tak dalej i od nowa. To nad mężem którego nikt nie rozumie.
No po prostu Pani Camilla ma serce pojemne jak przedwojenna wanna.
Ale nie zapominajmy o dzieciach, jedne są posłuszne, inne tupiące nóżką i się złoszczą.

No cóż, książkę czyta się mimo tych mankamentów lekko i szybko.
Miejscami wątki się powtarzają, ale jest lekturą prostą, nie ma tu trudnych rzadko stosowanych słów.
Nadaje się więc na przykład na podróż, czy dla zabicia czasu.

"Syrenka" to moje szóste spotkanie z twórczością Camilli Läckberg.
Twórczością w której brak głębszego przesłania, ambicji literackich.
Tłumaczenia nam różnych aspektów życia.
W której wątki dosyć ciekawe, przeplatają się z nudnymi.

Wątek kryminalny jest potraktowany po macoszemu, moim zdaniem jest to bardziej powieść obyczajowa niż kryminał.

Czytając "Syrenkę" czułem...