Któż mógłby oprzeć się tej mrocznej okładce, ja nie mogłam. Nawet wówczas gdy niemalże z każdego blurba wyłania się teza, z której wynika, że jest to próba rozliczenia się z tak zwaną niemiecką tożsamością. Może i tak, bo trudno dziwić się, że naród, który wydał takich mistrzów jak Beethoven, Brahms, Geothe i wielu innych dostał zbiorowego zaćmienia i ślepo uwierzył w nazizm. Może i jest to szukanie niemieckiej tożsamości, ale naprawdę bardzo trudno jest mi uwierzyć, że jakikolwiek pisarz siada, bierze pióro z zamiarem, że napisze powieść z tezą. Chcę wierzyć, ze jego głównym zamiarem jest przedstawienie historii.
A ja w w tym wypadku dostałam przepiękną powieść.
Narratorem jej jest Serenus Zeitblom, który podjął się zadania by opisać i przybliżyć postać swojego przyjaciela i genialnego kompozytora Adriana Leverkühna. Z niezwykłym pietyzmem, wysublimowanym i malowniczym językiem, z niemalże z aptekarską dokładnością maluje czytelnikowi szczegóły, które niezbędne są by postać muzyka lepiej poznać i zrozumieć. Chwilami z emfazą czy egzaltacja wyraża się o głównym bohaterze, ale to nic, a nic nie razi, ani nie przeszkadza w odbiorze, bo jest naturalnym sposobem do wyrażenia tej wrażliwej i tragicznej postaci.
Od pierwszych rozdziałów miałam wrażenie, że powieść ta została napisana nutami w spokojnym nieco monotonnym rytmie.
Uwielbiam takie powieści gdzie autor harmonijnie łączy formę z treścią, tak że lektura niczym ukochany utwór muzyczny sprawia, że powstaje taka irracjonalna emocja, która powoduje, że coś uwiera w gardle, a z drugiej strony rodzi się świadomość, że kończąc tę powieść będzie musiał zetknąć się z nadchodząca marnością, bo już nic może nie dorównać temu uczuciu uniesienia; czytając Doktora Faustusa - Tomasza Manna

Któż mógłby oprzeć się tej mrocznej okładce, ja nie mogłam. Nawet wówczas gdy niemalże z każdego blurba wyłania się teza, z której wynika, że jest to próba rozliczenia się z tak zwaną niemiecką tożsamością. Może i tak, bo trudno dziwić się, że naród, który wydał takich mistrzów jak Beethoven, Brahms, Geothe i wielu innych dostał zbiorowego zaćmienia i ślepo uwierzył w...