Fala szwedzkich kryminałów zalała polski rynek książki; jest w tym momencie taki ich wybór, że człowiekowi może zrobić się głupio na myśl o tym, że jest osobą oczytaną a z żadnym z nich nie miał jeszcze do czynienia, prawda?

No dobrze, wcale nie tak głupio, nie każdy przecież musi gustować w kryminałach, na dodatek szwedzkich, ale ja musiałam się przekonać o co całe to zamieszanie.

Tak więc z pewną nutką niepokoju i ciekawości zasiadłam do Pokuty Ollego Lönnaeus .
Na początku poznajemy Konrada, naszego głównego bohatera, dorosły mężczyzna który zostaje przez policję „poproszony” o powrót do swojego rodzinnego miasta, ponieważ jego adopcyjni rodzice zostali zamordowani.
Już w tym miejscu pojawiają się pewne komplikacje, bowiem rodzinny dom dla naszego bohatera wcale rodzinnym nie jest, jak się później okazuje cała miejscowość przywołuje masę wspomnień, czasem dobrych a czasem bardzo bolesnych.
Autor zabiera więc nas w podróże do przeszłości, możemy zobaczyć co tak naprawdę spowodowało te mieszane odczucia Konrada, bardzo dobry i mocny element powieści.
Jedno mi tylko przeszkadzało w związku dzieciństwem bohatera, autor nie rozdzielił żadnymi rozdziałami przeszłości z teraźniejszością co spowodowało, że czasem gubiłam się w tekście.

Wątek kryminalny jest bardzo interesujący, oprócz głównego jakim jest zabójstwo adopcyjnych rodziców, pojawia się wątek zaginionej matki Konrada. Bohater w całym zamieszaniu związanym z zabójstwem poznaje dziennikarza który pomaga mu rozwiązać zagadkę zaginięcia jego biologicznej matki. Akcja rozwija się w bardzo interesujący sposób, a fakty odkryte przez obu Panów zaskakują ze strony na stronę co sprawiło, że nie mogłam oderwać się od książki.

Olle Lönnaeus stworzył bardzo dobrą powieść, którą czyta się z dużym zainteresowaniem, autor świetnie nakreślił psychikę dzieci które zostają odrzucone przez społeczeństwo z racji swojej inności – Konrad jest z pochodzenia Polakiem a jego najlepszy przyjaciel dziwakiem, przez co ta dwójka była zawsze prześladowana przez rówieśników.
Dodatkowo nie bał się poruszyć tak drażliwego tematu jak udział Szwedów w prześladowaniu Polaków podczas II wojny światowej i później.

Jeśli więc traktować książkę „Pokuta” jako przedstawiciela szwedzkich kryminałów, sprawdza się w tej roli bardzo dobrze, a napisana jest w taki sposób, że trafi nie tylko do osoby lubiącej kryminały ale i dobrą powieść o ludzkich problemach.

Fala szwedzkich kryminałów zalała polski rynek książki; jest w tym momencie taki ich wybór, że człowiekowi może zrobić się głupio na myśl o tym, że jest osobą oczytaną a z żadnym z nich nie miał jeszcze do czynienia, prawda?

No dobrze, wcale nie tak głupio, nie każdy przecież musi gustować w kryminałach, na dodatek szwedzkich, ale ja musiałam się przekonać o co całe to...