Właściwie nie dotrwałam do końca... A wierzcie, rzadko rzucam książkę po 200 stronach. Ponieważ zaczęłam znajomość z Lynn Raven od "Pocałunek Kier" (nie wiem, czemu nie Kiera- byłoby poprawniej) i byłam mega zachwycowna, sięgnęłam po "Pocałunek demona" pomimo złych opinii... No cóż, nie polecam. Faktycznie uderzająco dużo podobieństw do zmierzchu, bohaterowie płytcy, niczym się nie wyróżniający, infantylni, ale to w końcu książka dla nastolatków, więc tej grupie wiekowej może się spodobać. Tak sobie myślę, że różnice pomiędzy jednym i drugim dziełem wynikają chyba z faktu, że czasy współczesne nie są już tak dobrym tłem dla historii, jak w przypadku "Pocałunku Kier", hmm... czasy średniowieczne (albo raczej rodem ze średniowiecza, bo mówimy o fantasy, świecie nierealnym w końcu). Nawet jeżeli mamy do czynienia z wampirzakami, to jakoś w przypadku "Pocałunku demona" jest mało... demonicznie i mrocznie. Bohater jakoś mało rycerski. I jeszcze nieodparte wrażenie, że to wszystko już gdzieś, kiedyś było... Także Pani Lynn, poproszę o kolejne części "Pocałunku Kier", a "Pocałunek demona" i inne jego części pozostawię dla innych, może bardziej wyrozumiałych czytelników. W końcu szkoda byłoby psuć sobie wrażenia po lekturze z Lijanas i Mordanem, kóre z kolei dzieło uważam za rewelacyjne!

Właściwie nie dotrwałam do końca... A wierzcie, rzadko rzucam książkę po 200 stronach. Ponieważ zaczęłam znajomość z Lynn Raven od "Pocałunek Kier" (nie wiem, czemu nie Kiera- byłoby poprawniej) i byłam mega zachwycowna, sięgnęłam po "Pocałunek demona" pomimo złych opinii... No cóż, nie polecam. Faktycznie uderzająco dużo podobieństw do zmierzchu, bohaterowie płytcy, niczym...