Chciałam zapoznać się z tą książką, pomimo tego, iż spodziewałam się głownie omówienia potraw charakterystycznych ewentualnie na poszczególne regiony lub coś podobnego, a tu dostałam wysmakowaną książkę z całą historią, jak to pewne produkty trafiały do Kraju Wiśni tworząc dziś juz kuchnię fushion.

Ta pozycja przybliża wyrafinowany styl jaki panował na dworach cesarskich, sposób w jaki ucztowano, komponowanie posiłków ze względu na pory roku oraz status społeczny. Posiłki komponowane tradycyjnie na bazie produktów suszonych, surowych i marynowanych z deserami jako uwieńczenie w postaci świeżych lub suszonych owoców oraz chińskie ciasteczka. Ale to wszystko stanowi dodatek do głównego dania jakim, po sprowadzeniu z Chin, staje się ryż. Głównym i najstarszym napojem oprócz wody było sake, potem przyjęło się mleko i herbata, ale ta ostatnia dość droga spożywana była na początku raczej w celach leczniczych.
Wpływ na rewolucyjne zmiany w dziedzinie kulinariów miał buddyzm, który trafił do Japonii w XIIw. rozpowszechniając sztukę picia herbaty, jak i kuchnię wegetariańską, tworząc posiłki przyrządzane zgodnie z regułą 6smaków (gorzkiego, kwaśnego, słodkiego, ostrego, łagodnego, słonego). Potrawy do tej pory spożywane na zimno zaczęto poddawać obróbce i raczyć się ciepłymi posiłkami. Z czasem też zaczęto opracowywać techniki przygotowywania potraw, dzieląc je na różne style. Pózniej, po otwarciu Japonii na rynki europejskie nastąpił kolejny zwrot w dziedzinie kulinarnej. Mimo iż czas otwarcia nie był długi Japonia zdążyła przyswoić sobie wiele warzyw i owoców oraz cukier, jak i techniki przygotowywania potraw mięsnych. Tempura, którą zawsze uważałam za wytwór Azjatów bierze swoje pochodzenie z Portugalii - pierwotnie były to kawałki ryby obtoczone w panierce, smażone w głębokim tłuszczu - było postnym daniem. Również sushi jest obcym wynalazkiem - pierwotnie było sposobem konserwowania ryb przesypywanych ciepłym ryżem i przechowywano do roku czasu w drewnianych beczkach - ten sposób został przywieziony wraz z innymi elementami chińskiej kultury już VIIw. Pod wpływem amerykanizacji po II wojnie zmniejszyło się o połowę spożycie ryżu na rzecz mięs wszelkiego rodzaju. Jednak mimo ogromnemu wzrostowi spożycia mięsa ryż odkąd tylko pojawił się w Japonii stał się podstawowym składnikiem pożywienia i również dziś jemu jest podporządkowana cała kuchnia. Mimo otwarcia się na inne smaki z zewnątrz, Japończycy wybierają przede wszystkim te potrawy, które dobrze komponują się z ryżem i można bez przeszkód jadać je pałeczkami.

Japończycy celebrują życie, zatem nie można się dziwić, że pożywienie jest traktowane z szacunkiem i przy każdym wydarzeniu, świętach nie odmawia się specjalnego charakteru potrawom, szczególnie że kalendarz przepełniony jest nimi. Każdy miesiąc jest zaopatrzony w swój wyjątkowy czas, a skoro przychodzi pora świętowania to i zajadania się smakołykami przewidzianymi na daną okazję dostosowanymi do pory roku. Ostatni rozdział jest w pełni temu zagadnieniu poświęcony.

Chciałam zapoznać się z tą książką, pomimo tego, iż spodziewałam się głownie omówienia potraw charakterystycznych ewentualnie na poszczególne regiony lub coś podobnego, a tu dostałam wysmakowaną książkę z całą historią, jak to pewne produkty trafiały do Kraju Wiśni tworząc dziś juz kuchnię fushion.

Ta pozycja przybliża wyrafinowany styl jaki panował na dworach cesarskich,...