W "Hordubalu" znamy wydarzenia, jednak opowiedziane z kilku perspektyw za każdym razem brzmią inaczej, a i bohaterowie wyglądają mocno odmiennie. W "Meteorze" nic o człowieku i jego historii nie wiemy, a komentatorzy opowiadają odmienne historie poprzez pryzmat własnych doświadczeń, zainteresowań, przekonań. Zaś w "Zwyczajnym życiu" autor rozbiera człowieka od środka. Mamy jednego człowieka i jedno zwyczajne życie, jednak podobnie jak białe światło przepuszczone przez pryzmat daje paletę barw, tak i człowiek będący pojedynczą jednostką składa się z wielu warstw i aspektów.

Wszystkie te nowele warto poznawać razem, wtedy dają przenikliwy, kompleksowy obraz człowieka i jego miejsca w społeczeństwie. Człowiek jest wielością i nawet pozornie sprzeczne rzeczy i zjawiska mogą w nim istnieć zupełnie harmonijnie.

Wysłuchałem w niezłej interpretacji Artura Ziajkiewicza.
8/10

W "Hordubalu" znamy wydarzenia, jednak opowiedziane z kilku perspektyw za każdym razem brzmią inaczej, a i bohaterowie wyglądają mocno odmiennie. W "Meteorze" nic o człowieku i jego historii nie wiemy, a komentatorzy opowiadają odmienne historie poprzez pryzmat własnych doświadczeń, zainteresowań, przekonań. Zaś w "Zwyczajnym życiu" autor rozbiera człowieka od środka. Mamy...

Treściowo niepowiązane, ale w filozoficznym sensie jak najbardziej. Trzy opowieści. Dla mnie "Hordubal" - super, "Zwyczajnie życie" - ciekawy pomysł, "Meteor" - mnie akurat nie wkręcił.

Treściowo niepowiązane, ale w filozoficznym sensie jak najbardziej. Trzy opowieści. Dla mnie "Hordubal" - super, "Zwyczajnie życie" - ciekawy pomysł, "Meteor" - mnie akurat nie wkręcił.

Na początek wyjaśnię, że lubię Čapka w formie bardziej satyrycznej, gdzie po mistrzowsku opanował formę i tworzył barwne historie. "Inwazja jaszczurów" taka była.
Trzy opowieści, które zostały wydane w jednym tomie jako tak zwana trylogia nie łączą się nijak ze sobą, ale posiadają wspólne cechy, spajające je wyraźnie.
"Hordubal" w skrócie opowiada o wracającym z Ameryki człowieku - mężczyźnie, który się trochę tam dorobił, ale po powrocie stwierdza, że żona nie była mu raczej wierna. Jest i zbrodnia, są i odmienne wersje wydarzeń występujących tu bohaterów, różne ich - sprzeczne przeważnie - opinie, niczym w "Rashomonie" Kurosawy.
"Meteor" jest o lotniku, który spadł z nieba i jego zagadkowa historia stanowi pole do popisu dla uczesniczących w opowieści postaci, próbujących poskładać jakoś do kupy jego życie, ulepić je w jednolitą całość, na kilka sposobów. Każdy z inną, własną wersją.
Wreszcie "Zwyczajne życie" opisujące człowieka na wskroś zwyczajnego, ale mającego w sobie kilka innych, zróżnicowanych charakterów, będących pochodną tego jednego człowieka.
Co jest wspólną cechą opowieści Čapka? Ludzkie wnętrze i wnikanie w nie bardzo głęboko, pytanie o istotę życia. Często z różnych punktów widzenia jak w "Hordubalu", tworzenie wymyślonych biografii w "Meteorze", czy grzebanie we wnętrzu jednego człowieka i znalezieniu tam tłumu różnych żyjącym w nim osobowości - "Zwyczajne życie".
Jako całość oceniam dosyć surowo, bo to lektura niełatwa i bez wątpienia wymagająca sporego skupienia, czasem nazbyt chaotyczna, przegadana.
Pierwsza historia wydaje się najbardziej czytelna i najciekawsza. Drugą męczyłem, bo za nic nie potrafiłem wejść w świat(y) jednego, tajemniczego "człowieka z nieba". Trzecia początkowo wciągnęła, w środku stała się monotonna, a na koniec mocno filozoficzna. To na plus i na minus jednocześnie.
Wolę Čapka w innym wydaniu, ale doceniam kunszt pisarski i niebanalną tematykę owej trylogii, która, choć nie sprawiła mi wielkiej przyjemności, należy do rzeczy wartych chyba poznania. A książka czasem jest po to by nas czegoś nauczyć.

Na początek wyjaśnię, że lubię Čapka w formie bardziej satyrycznej, gdzie po mistrzowsku opanował formę i tworzył barwne historie. "Inwazja jaszczurów" taka była.
Trzy opowieści, które zostały wydane w jednym tomie jako tak zwana trylogia nie łączą się nijak ze sobą, ale posiadają wspólne cechy, spajające je wyraźnie.
"Hordubal" w skrócie opowiada o wracającym z Ameryki...

Powrót do mistrza fantastycznej groteski, ale tym razem do Čapka-filozofa, pokazał mi wyraźnie, że niewielu pisarzy fantastyki operowało takim piórem. W trzech krótkich powieściach czeski pisarz skłonił się ku takim bohaterom, jak powracającemu do domu po latach pracy w kopalniach Pennsylvanii rolnikowi, ofiarze katastrofy lotniczej, umierającej od odniesionych obrażeń i tropikalnych chorób w czeskim szpitalu lub emerytowanemu urzędnikowi kolei cesarstwa austro-węgierskiego, który krótko przed śmiercią dokonuje oceny i podsumowania swojego życia. Jesteśmy więc tematycznie bardzo daleko od wczesnych utworów Čapka. Jedyne nawiązanie do powstałego przeszło dziesięć lat wcześniej „Krakatit” to rozmiłowanie w tematach wiejskich, tak charakterystyczne dla tego zapalonego ogrodnika.

Mimo że nie jestem zbytnio zainteresowany tak zwanym literackim mainstreamem, to muszę pokłonić czoła przed dokonaniami autora. Čapek genialnie naświetla stan ducha swoich protagonistów, operując często metodą strumienia świadomości i dokładną analizą najmniejszych nawet wydarzeń. Czech zaimponował mi (zwłaszcza w "Hordubalu" i "Zwyczajnym życiu") stylową soczystością i trafnością obserwacji.

Powrót do mistrza fantastycznej groteski, ale tym razem do Čapka-filozofa, pokazał mi wyraźnie, że niewielu pisarzy fantastyki operowało takim piórem. W trzech krótkich powieściach czeski pisarz skłonił się ku takim bohaterom, jak powracającemu do domu po latach pracy w kopalniach Pennsylvanii rolnikowi, ofiarze katastrofy lotniczej, umierającej od odniesionych obrażeń i...

Jeśli ktoś, jak ja, spodziewał się Capka jakiego poznał w "Krakatit", "Inwazji Jaszczurów" czy zwłaszcza (moim zdaniem najlepszej) "Fabryce absolutu"... Zapewne, jak ja, będzie nieco rozczarowany. Tutaj mamy do czynienia z Capkiem poważnym, refleksyjnym, skupionym na człowieku. Literacko, jeśli idzie o wykonanie, przenikliwość, pomysł- jak na Niego przystało, niewątpliwie świetne. Tematycznie i tak bardziej ogólnie... Nie moja bajka, nie mój Capek :)

Jeśli ktoś, jak ja, spodziewał się Capka jakiego poznał w "Krakatit", "Inwazji Jaszczurów" czy zwłaszcza (moim zdaniem najlepszej) "Fabryce absolutu"... Zapewne, jak ja, będzie nieco rozczarowany. Tutaj mamy do czynienia z Capkiem poważnym, refleksyjnym, skupionym na człowieku. Literacko, jeśli idzie o wykonanie, przenikliwość, pomysł- jak na Niego przystało, niewątpliwie...

Chyba ostatní autor w pelni pisarzem, w pelni dziennikarzem.. prejmujace historie stawiajace podstawowe pytania.. istotne.

Chyba ostatní autor w pelni pisarzem, w pelni dziennikarzem.. prejmujace historie stawiajace podstawowe pytania.. istotne.

Jest to średnia ocena trzech opowiadań.... Polecam "Meteor":),pozostałe dwa nie wywarły na mnie takiego wrażenia.

Jest to średnia ocena trzech opowiadań.... Polecam "Meteor":),pozostałe dwa nie wywarły na mnie takiego wrażenia.

Przesłanie wspaniałe, forma wyrazu czasem kazała bić brawo, a czasem drażniła swoim nadbogactwem.

Ale piękny umysł Čapek miał i basta. Dla samej pomysłowości i różnorodności stylów w tych trzech powieściach - warto.

Przesłanie wspaniałe, forma wyrazu czasem kazała bić brawo, a czasem drażniła swoim nadbogactwem.

Ale piękny umysł Čapek miał i basta. Dla samej pomysłowości i różnorodności stylów w tych trzech powieściach - warto.