Niebo jest wszędzie - tą ponad 350-stronicową książkę przeczytałam w jeden dzień. Początkowo zniechęcił mnie pospolity opis streszczający się do stwierdzenia - dziewczyna, która straciła siostrę ma problemy sercowe.

Może najlepiej zacząć - jak zwykle - od krótkiego streszczenia, potem zawsze opinia nasuwa się sama.
Główna bohaterka - Lennon, pieszczotliwie zwana John Lennon jest wybitną klarnecistką, zawzięcie rywalizującą z Rachel. Po śmierci starszej siostry, dziewczyna się załamuje i pocieszenia szuka w ramionach narzeczonego nieboszczki. Jednocześnie zakochuje się w nowo przybyłym, francuskiego pochodzenia Joem Fontaine, który gra na gitarze i sam komponuje utwory! Jego marzeniem jest duet z Lennonem, a jej marzeniem (chociaż tego nie wie, ale mniejsza o to) jest solówa na klarnecie w orkiestrze szkolnej, a za kilka lat chce dostać się do pewnej nowojorskiej szkoły. No dobra, cała fabuła polega na tym, że ona kocha obu, ten pierwszy przyłapuje ją z tym drugim, ona chce, aby ten pierwszy jej przebaczył, a ten drugi w nagłym przypływie wyrzutów sumienia jej w tym pomaga i tak dalej. Niezbyt to skomplikowane, no ale cóż, to chyba romansidło, nie?

Podobało mi się wplecenie w wydarzenia losów matki Lennon, jak dziewczyna powoli, sama dochodzi do takich a nie innych wniosków. To właśnie mi się podobało, nie wątki miłosne a właśnie przeżycia dziewczyny po stracie matki we wczesnym dzieciństwie, a kilkanaście lat później siostry.
Oprócz zawiłych (ekhem?) spraw sercowych irytuje mnie również narracja bowiem jest ona w czasie teraźniejszym, z czym, o ile pamiętam, nigdy jeszcze się nie spotkałam. Ciągle mnie do dekoncentrowało, przez co czytanie szło mi strasznie mozolnie.

Dobra, teraz czas na chyba najgorszą część - opinię. Najgorszą, bo, prawdę mówiąc, sama nie wiem jak to ocenić. Z jednej strony te cho.. to znaczy te straszne sceny miłosne (oh, nie polecam ludziom o słabych nerwach) a z drugiej ciekawa fabuła, odkrywanie prawdy o matce i sekretów siostry i babci. Na dodatek opowieść jest zabawna, opowiadana lekkim językiem, wcale nie pozorowanym na młodzieżowym, bo takiego nie cierpię. Autorka rozwaliła mnie wyrażeniami typu: niewiarykurnagodne, no i to była chyba pierwsza książka, w której dostrzegłam WTF w czynnym użyciu.

Niebo jest wszędzie - tą ponad 350-stronicową książkę przeczytałam w jeden dzień. Początkowo zniechęcił mnie pospolity opis streszczający się do stwierdzenia - dziewczyna, która straciła siostrę ma problemy sercowe.

Może najlepiej zacząć - jak zwykle - od krótkiego streszczenia, potem zawsze opinia nasuwa się sama.
Główna bohaterka - Lennon, pieszczotliwie zwana John...