Zanim sama zaczęłam pisać opinię, przeczytałam zdania innych. Jeden z czytelników bardzo trafnie określił fabułę: ,,Ogólnie książka jest o tym jak kobieta, która jest czarownicą, ale nią nie chce być, siedzi przez 3/4 powieści w bibliotece i nie może z niej wyjść. Do tego dosiada się wampir i zaczyna siedzieć przy niej.'' No właśnie, moooonooootooooniaaaaa, ziew. 3/4 książki dzieje się w kółko to samo. Wątek miłosny też rozwija się wyjątkowo opornie.
Teraz przejdę do zdań na okładce: ,,połączyła to co najlepsze, bla, bla, bla
1. suspens, przygodę i poszukiwanie wielkiego sekrety historii Kodu Leonarda da Vinci'' - nie czytałam powieści Dana Browna, ale oglądałam ,,Anioły i demony'' i myślę, że o taki klimat jak w tym filmie chodziło piszącemu te zdanie, ale SŁUCHAM? W sumie to w tej książce jest zaledwie kilka, może kilkanaście stron poświęconych owej tajemnicy, więc proszę, darujmy sobie mówienie o przygodzie i poszukiwaniu wielkiego sekretu historii.
2. ,,miłość wielką i nieziemską Zmierzchu'' - w sumie to ,,Zmierzch'' to trochę przypomina: biedna, mimo zaprzeczeń, nieporadna, potrzebująca ochrony istotka zakochuje się w (buuu!) groźnym, tajemniczym wampirze i niby się boi, niby go nie lubi, niby go unika, a jednak chce go zaciągnąć do łóżka, ale ,,nie! tak nie można! nie możemy być razem'' i kochaś dla jej dobra od niej odchodzi. Pachnie ,,Zmierzchem''.
3. ,,magię Harry'ego Pottera'' - teraz to dowalili. Jak fani ,,Harry'ego'' przeczytają tę książkę, a później to zdanie to rykną śmiechem. Też jestem fanem, też mnie to bawi.
i 4. ,,tajemnicę, nastrój i piękno opowieści Cienia wiatru'' - GDZIE?! Za porównywanie tej książki do ,,Cienia wiatru'' powinni chłostać. Te dwie powieści łączy jedynie to, że dużo w nich o książkach, ale poza tym, to nie obrażajmy pana Zafóna, za bardzo go lubię.
Nie jest z drugiej strony ta książka aż tak okropna, żebym nie miała ochoty sięgnąć po drugi tom, ale... nie oszukujmy się, wielkie, piękne, genialne dzieło to to nie jest i moją duszą nie zawładnęło.
Wypożyczając ją z biblioteki miałam takie o niej wyobrażenie: usiedli przy niej Brown, Rowling, Zafón i Meyer i stworzyli wielkie, piękne dzieło: Zafón pisał, Brown zajął się z nim na spółkę wątkiem sekretnej księgi, Rowling stworzyła nowy, piękny, magiczny świat, a Meyer wprowadziła wątek miłosny. To byłaby książka idealna, a co wyszło: mierna. Widownia buczy, pani Harkness, buuuuuu, mogłoby być dużo lepiej, przykro mi, 4 gwiazdki. Mam nadzieję, że drugi tom będzie lepszy, bo lubię dobre czytadła i wybaczyłabym, gdyby była to trochę głupiutka ale bardzo wciągająca powieść, a jak się mierzy wyżej, to trzeba pisać na przyszłość trochę lepiej.

Zanim sama zaczęłam pisać opinię, przeczytałam zdania innych. Jeden z czytelników bardzo trafnie określił fabułę: ,,Ogólnie książka jest o tym jak kobieta, która jest czarownicą, ale nią nie chce być, siedzi przez 3/4 powieści w bibliotece i nie może z niej wyjść. Do tego dosiada się wampir i zaczyna siedzieć przy niej.'' No właśnie, moooonooootooooniaaaaa, ziew. 3/4...