Książka zawiera komentarze o. Pelanowskiego do wybranych fragmentów Biblii. Kluczem wyboru są sytuacje w których ktoś odchodzi, zmienia miejsce przebywania bądź zaczyna zajmować się czym innym. Komentarze mają charakter z pogranicza duchowości i psychologii. Autor niejednokrotnie dopowiada tło bądź charakterystykę postaci, żeby móc snuć swoje rozważania na temat potrzeby odejścia i separacji oraz tego, co dobrego taka sytuacja może przynieść. Osobiście uważam te dopowiedzenia za trafne, rzucające nowe światło na niekoniecznie zrozumiałe fragmenty Biblii, tym niemniej nie każdemu muszą one odpowiadać.

Książka zawiera komentarze o. Pelanowskiego do wybranych fragmentów Biblii. Kluczem wyboru są sytuacje w których ktoś odchodzi, zmienia miejsce przebywania bądź zaczyna zajmować się czym innym. Komentarze mają charakter z pogranicza duchowości i psychologii. Autor niejednokrotnie dopowiada tło bądź charakterystykę postaci, żeby móc snuć swoje rozważania na temat potrzeby...

Bardzo głęboka i dająca do myślenia książka. Nie da się usiąść i przeczytać jej w jeden wieczór. Wymaga ona od czytelnika zaangażowania, refleksji nad sobą, swoim życiem i tym, do czego tak naprawdę dążymy, a co pokazywał nam Jezus przez swoje "odejścia". To co ja zapamiętam z tej książki najbardziej to, że jedną z największych pokus, jakie nas spotykają to jest chęć bycia najlepszym, najlepszych osiągnięć itd.. Autor książki pokazuje jak łatwo jest nam wejść w te sidła i jak uważni powinniśmy być, aby nie pragnąć niczego bardziej niż naszego zbawienia.

Bardzo głęboka i dająca do myślenia książka. Nie da się usiąść i przeczytać jej w jeden wieczór. Wymaga ona od czytelnika zaangażowania, refleksji nad sobą, swoim życiem i tym, do czego tak naprawdę dążymy, a co pokazywał nam Jezus przez swoje "odejścia". To co ja zapamiętam z tej książki najbardziej to, że jedną z największych pokus, jakie nas spotykają to jest chęć bycia...

Na początku czytania tej książki, poczułem się kilka razy dotknięty i niejako oburzony tym, że autor mówi mi o rezygnacji z marzeń, ambicji. Jednak czytałem dalej i zrozumiałem, przynajmniej tak mi się wydaje, co autor miał na myśli to pisząc. Rezygnacja z przyjmowania na swoje barki oczekiwań, jakie świat ma wobec nas, może być uwalniająca.

Bardzo ciekawe spojrzenie na człowieka z wieloma przykładami wziętymi z życia. Wszystko to okraszone bardzo oryginalnie i nieoczywiście zinterpretowanymi fragmentami z Pisma Świętego.

Na początku czytania tej książki, poczułem się kilka razy dotknięty i niejako oburzony tym, że autor mówi mi o rezygnacji z marzeń, ambicji. Jednak czytałem dalej i zrozumiałem, przynajmniej tak mi się wydaje, co autor miał na myśli to pisząc. Rezygnacja z przyjmowania na swoje barki oczekiwań, jakie świat ma wobec nas, może być uwalniająca.

Bardzo ciekawe spojrzenie na...

świetna pozycja dla osoby w każdym wieku, pragnącej poznać mechanizmy rządzące naszymi złymi osądami i toksycznymi relacjami.

świetna pozycja dla osoby w każdym wieku, pragnącej poznać mechanizmy rządzące naszymi złymi osądami i toksycznymi relacjami.

Pelanowski nigdy mnie nie zawiódł, tak było i tym razem. Świetny człowiek, który ewidentnie jest na swoim miejscu i myślę, że zrobił to co mu Bóg polecił, przy tym pozostaje pokorny. Nie mogę wyjść z podziwu jak sprytnie udaje mu się przełożyć rzeczy niepojęte na język znany mi! A może po prostu Bóg otworzył moje uszy i oczy i uzdolnił do rozumienia? Wreszcie!

Pelanowski nigdy mnie nie zawiódł, tak było i tym razem. Świetny człowiek, który ewidentnie jest na swoim miejscu i myślę, że zrobił to co mu Bóg polecił, przy tym pozostaje pokorny. Nie mogę wyjść z podziwu jak sprytnie udaje mu się przełożyć rzeczy niepojęte na język znany mi! A może po prostu Bóg otworzył moje uszy i oczy i uzdolnił do rozumienia? Wreszcie!

Czasami trzeba przestać brylować w towarzystwie, gonić za sukcesami i doskonałością, pędzić, szukać, próbować złapać nieuchwytne. Czasami trzeba odejść. Są chwile, które wymagają od nas wycofania się, oddalenia, wyjścia na pustynię. Inaczej umknie nam Najważniejsze, przepłynie gdzieś obok nas, a my dalej będziemy się szamotać jak dzikie zwierzę w klatce.
Trzeba odejść, by Ktoś mógł do nas przyjść. Trzeba odejść, by zrobić miejsce, by pozwolić się odnaleźć.

To wcale nie jest oryginalna książka. Ona nie funduje nam terapii wstrząsowej, nie wylewa nam przysłowiowego kubła zimnej wody na głowę. Ona jedynie kłuje lekko w boku, troszeczkę uwiera, tak minimalnie, delikatnie, acz stanowczo. I chyba to jest w tej książce piękne. Autor jawi się jako zwykły człowiek, dokładnie taki jak my. Zdecydowanie można go polubić – jego niewymuszoną skromność, jego sposób bycia, w końcu jego mądrość, którą się nie obnosi. Ojciec Augustyn nie poucza, jedynie przelewa swoje myśli na papier, jakby pisał tę książkę sam dla siebie. On tylko drąży, zaciekawia, snuje historie, dzieli się spostrzeżeniami. Chcesz? Trafi do Ciebie. Nie chcesz – Twoja sprawa, ale licz się z przegraną.

Augustyn Pelanowski odkrywa Pismo Święte w niezwykły sposób. Zgłębia, tłumaczy, przenika Słowo. Wyciągnięte wnioski czasem wprawiają w osłupienie, ale… Przecież to już było, my to wiemy, to jest fundamentalna wiedza.
Ale przecież jakże często zapominamy o tych oczywistych sprawach? Wiedzę natomiast warto podeprzeć wiarą.

To jest dobra książka. Niby nie jest specjalnie mocna i dosadna, ale jednak trafia do czytelnika i głęboko się zagnieżdża. Ona trochę prowokuje, trochę zachęca. A przede wszystkim: buduje. Co z tego, że woła: Zostaw to wszystko! Odejdź! Idź na pustynię, odejdź jak Chrystus, rzuć przyzwyczajenia, rzuć to, Człowieku! Co z tego, skoro zarazem pokrzepia, przynosi spokój i ukojenie.

Dobra, mocna, a zarazem delikatna rzecz.

brulion-literacki.blogspot.com

Czasami trzeba przestać brylować w towarzystwie, gonić za sukcesami i doskonałością, pędzić, szukać, próbować złapać nieuchwytne. Czasami trzeba odejść. Są chwile, które wymagają od nas wycofania się, oddalenia, wyjścia na pustynię. Inaczej umknie nam Najważniejsze, przepłynie gdzieś obok nas, a my dalej będziemy się szamotać jak dzikie zwierzę w klatce.
Trzeba odejść, by...

Odejścia a jednak powroty. Może i ucieczka, ale w konkretnym celu. Schowanie się, żeby coś znaleźć. Żeby komuś zrobić miejsce.
Książka traktuje o sprzecznościach. Nie są one wyszukane, nie raz pewnie obiły nam się o uszy zestawienia słów sobie przeciwstawnych, które zupełnie wbrew logice tworzą ciąg przyczynowo-skutkowy. Bo i nie taki jest cel tej pozycji, ona nie ma być oryginalna na siłę. Ot, ma przypominać o tym, co zdaje się każdy w miarę myślący człowiek wie. Że życia nie jest proste, przejrzyste, bywa zupełnie nielogiczne.
I w tym braku ludzkiej metody jest sens. Tylko pamiętając o tym możemy coś ze swoim życiem duchowym zrobić.

Książka podzielona została na rozdziały dla niektórych niczym ze sobą nie związane. Poczynając od tego, że pierwszy wycofał się Bóg, stwarzając świat. A skoro On mógł ograniczyć swoją władzę to czemu człowiek nie mógłby się czasem powstrzymać i usunąć w cień? Poprzez porównanie stłuczenia naczynia z olejkiem nardowym przez Marię Magdalenę z przepołowieniem się ciała Judasza po jego samobójstwie, które pokazuje dobrą i złą formę odejścia od grzechu.
Jezus odchodził na pustynię, w miejsce ustronne. Odszedł umierając i wstępując do nieba. Miłosierni odchodzą do potrzebujących, modlący się w modlitwę. Grzesznicy cofają się przed pychą, chowając się w pokorę.
Pelanowski twierdzi, że człowiek powinien uciekać przed swoimi przyzwyczajeniami (jedzeniem, telewizją, komputerem, a nawet książkami) po to, aby stworzyć w sobie pustkę, której nic do końca nie potrafi wypełnić. Wytworzyć w sobie dotkliwą próżnię. Po to, aby zrobić miejsce dla Ducha. Ducha, który nigdzie nie pcha się na siłę, mówiąc dobitnie.

Chociaż w tej książce nie ma nic nowego, to jest ona napisana w taki sposób, że czytając ją można spojrzeć na pewne sprawy zupełnie z innej strony. I stwierdzić, że się, tak naprawdę, o nich nie słyszało. To pozycja o życiu duchowym, przewartościowaniu pewnych sytuacji i zdarzeń, więc nie skłamię, jeśli powiem, że może (lecz nie musi) wpłynąć na czyjeś myślenie, sposób życia. Może to życie zmienić.
Mnie bardzo zaciekawiła, odkryła zupełnie nieznany mi sposób patrzenia na kilka spraw, których do tej pory nie rozważałabym w kategorii tytułowych "odejść".

Odejścia a jednak powroty. Może i ucieczka, ale w konkretnym celu. Schowanie się, żeby coś znaleźć. Żeby komuś zrobić miejsce.
Książka traktuje o sprzecznościach. Nie są one wyszukane, nie raz pewnie obiły nam się o uszy zestawienia słów sobie przeciwstawnych, które zupełnie wbrew logice tworzą ciąg przyczynowo-skutkowy. Bo i nie taki jest cel tej pozycji, ona nie ma być...

Najlepsza książka o duchowości jaką w tym roku przeczytałem. Mówi o pokorze, o pracy nad samym sobą i odejściach, które są dobrymi w naszym życiu. Czyta się świetnie. Polecam

Najlepsza książka o duchowości jaką w tym roku przeczytałem. Mówi o pokorze, o pracy nad samym sobą i odejściach, które są dobrymi w naszym życiu. Czyta się świetnie. Polecam