Od jakiegoś czasu zauważyłam u mojego dziewięcioletniego syna pewne znużenie literaturą. Coraz mniej ciągnęło go do książek, a samo czytanie stało się obowiązkiem, a nie przyjemnością. Ze szkolnej biblioteki przynosił same zbiory bajek, które wyraźnie go nudziły. Kiedy trafiła do mnie książka Pani Anny Gras „Misiek i fałszerze czekolady” dałam ją synowi i czytaliśmy razem. Jakie książka zrobiła na nas wrażenie? O tym za chwilkę…

Pozornie Misiek to przeciętny uczeń z lekką nadwagą. Ma swoich przyjaciół, ale ma też wrogów. Stroni od sportu, lekcje wuefu to dla niego prawdziwa tortura, ale za to uwielbia jeść. Tutaj osiąga mistrzostwo. Nie jest łakomy, on jedynie smakuje potrawy i jak prawdziwy wirtuoz odkrywa symfonię wszystkich smaków. Jedzenie to dla niego największa przyjemność, jaką ludzkość wymyśliła, a że ma słabą wolę, korzysta z tej przyjemności tak często, jak się da. W szkole sławę smakosza zyskał odkąd, jako jedyny zauważył, że popsuła się jakość posiłków serwowanych w stołówce. Dlatego też dyrektor zgłosił go do konkursu, który polega na rozpoznawaniu potraw jedynie po smaku i zapachu. Misiek przegrywa i to z kretesem. Staje się pośmiewiskiem szkoły, a u nauczycieli zyskuje miano osoby, która nie potrafi przegrywać. A to wszystko tylko dlatego, że uparcie twierdzi jakoby czekolada, której smaku nie rozpoznał, była sfałszowana. Oczywiście nikt mu nie wierzy, dlatego chłopiec rozpoczyna własne śledztwo. Dokąd go ono zaprowadzi?

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. „Misiek i fałszerze czekolady” to świetna książka nie tylko dla dzieci. Trzyma w napięciu, wciąga, bawi i uczy. Wątek detektywistyczny jest ciekawie poprowadzony, nie ma scen mrożących krew w żyłach, za to jest wartka akcja i spora dawka humoru. Głównego bohatera po prostu nie da się nie lubić. Młody czytelnik bardzo łatwo może się utożsamić z chłopcem, który zupełnie nie zdaje sobie sprawy ze swojego wielkiego talentu, który ma swoje wzloty i upadki, lęki i małe sukcesy. Fabuła nie jest skomplikowana, bez zbędnych zawiłości i pisana prostym językiem. Mój dziewięciolatek bez problemu radził sobie z czytaniem i zrozumieniem tekstu. Dziecko łatwo też wyciągnie wniosek, że warto jest walczyć o to w co się wierzy, warto rozwijać w sobie pasję, choćby innym wydawała się bezsensowna. „Misiek i fałszerze czekolady” to prawdziwy relaks dla dorosłego, a świetna i pouczająca zabawa dla dziecka. Gorąco polecam!

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/

Od jakiegoś czasu zauważyłam u mojego dziewięcioletniego syna pewne znużenie literaturą. Coraz mniej ciągnęło go do książek, a samo czytanie stało się obowiązkiem, a nie przyjemnością. Ze szkolnej biblioteki przynosił same zbiory bajek, które wyraźnie go nudziły. Kiedy trafiła do mnie książka Pani Anny Gras „Misiek i fałszerze czekolady” dałam ją synowi i czytaliśmy razem....