Lekki, nawet powiedziałabym młodzieżowy kryminał, przewidywalny na wskroś, mimo tego przyjemny. Historia na jeden wieczór, idealna w podróży - czyta się bowiem łatwo, a sama książka zajmuje bardzo mało miejsca :)

Lekki, nawet powiedziałabym młodzieżowy kryminał, przewidywalny na wskroś, mimo tego przyjemny. Historia na jeden wieczór, idealna w podróży - czyta się bowiem łatwo, a sama książka zajmuje bardzo mało miejsca :)

Vicky nie może się doczekać wyjazdu do Paryża. Pobyt zapowiada się wspaniale- Vicky ma mieszkać z siostrą bliźniaczką i tańczyć w tym samym balecie co Jean-Guy. Kiedy jednak przybywa na miejsce, nic nie układa się zgodnie z przewidywaniami. jej siostra, Claire, zniknęła bez śladu. Vicky nabiera strasznych podejrzeń.

Vicky nie może się doczekać wyjazdu do Paryża. Pobyt zapowiada się wspaniale- Vicky ma mieszkać z siostrą bliźniaczką i tańczyć w tym samym balecie co Jean-Guy. Kiedy jednak przybywa na miejsce, nic nie układa się zgodnie z przewidywaniami. jej siostra, Claire, zniknęła bez śladu. Vicky nabiera strasznych podejrzeń.

Nigdy, nigdy więcej nie wypożyczę niczego patrząc tylko na tytuł, okładkę i opis. NIGDY więcej. Zawsze będę czytała fragment. Jakikolwiek, po prostu. Nawet nie wiecie, jak się na tej powieści zawiodłam. Krótka, bo krótka i mi nawet nie chodzi o to. Nawet na kilku stronach można przedstawić niesamowitą historię. Tutaj koszmarne było niemal wszystko.
Zacznijmy jednak od początku. Co mamy? Zaledwie ponad sto stron obłożone w intrygującą okładkę. Wszystko w odcieniach czerwieni i niebieskiego, dodatkowo jakaś głowa i krew. Do tytułu – pasuje. I właśnie to mnie chyba tak bardzo zaintrygowało. Kryminał? Może być ciekawie. No tak, ale nie było. Czekała mnie niemiłe rozczarowanie. Zachęcona opisem z tyłu, z niemym pytaniem cisnącym się na usta „co tam się wydarzyło?” zaczynam lekturę… i koniec mojego zauroczenia.
Fabuła… jak w wielu kryminałach. Jest sobie morderca, są sobie ofiary, jest tajemnica. Vicky jedzie w odwiedziny do Paryża, do swojej siostry bliźniaczki – Claire. Oczywiście nasza główna bohaterka przed przyjazdem czyta w gazecie o kolejnym morderstwie. Co więcej, kiedy dociera do domu siostry… ona znika! Wiadomo, jaka jest reakcja Vicky. Oprócz głównego wątku, przewijającego się na każdej stronie (dosłownie, autorka potrafi dosadnie drążyć temat),jest balet. To właściwie z jego powodu bohaterka przyjechała do Paryża, do najlepszego baletmistrza – Jeana-Guy, który ma tez być jej opiekunem. Hm… i to wszystko? Mogę jeszcze dodać, że w całej historii występuję psychiczny koleś, przyjaciel Claire i jej, tak jakby, były chłopak. Fabuła sama w sobie zła nie jest. Najgorsze jest wykonanie.
Bohaterowie wcale nie byli mi bliscy. Ten się pojawił, ta była, tamten zniknął – co tam. Nie żyją. Chyba najbardziej lubiłam Jana-Guy’ego (czy jak odmienia się francuskie imiona) i Fernanda. Byli tacy… najciekawsi, aczkolwiek da się bez nich wyżyć.
Po pierwsze – ciągłe powtarzanie tego, że to do Claire niepodobne. To był koszmar. Na co drugiej stronie musiało wystąpić to zdanie. Aż pukałam się w głowę i mówiłam – ale ja to wiem! Wszystko widzimy z perspektywy Vicky, ale nie jest to pamiętnik. Ot, zwykła narracja pierwszoosobowa. Parę razy wystąpiła też zupełnie sztuczna rozmowa. A i moje oko dopatrzyło się paru błędów! Na plus działa to, że nawet nie miałam problemów z wciągnięciem się. Styl pisarki nie należy do tych złych, bo czyta się całkiem płynnie. Nie licząc miejsc z błędami.
Reasumując? Nie polecam. Istnieje o wiele więcej lepszych kryminałów niż ta historia o psychopacie, jak wywnioskowałam z jego własnych słów, nazywanego rzeźnikiem z lasu. Taniec ze śmiercią do ambitnych powieści nie należy, więc z czystym sumieniem można go sobie odpuścić. Jeśli jednak chcecie po nią sięgnąć, to proszę bardzo. Jeden wieczór wystarczy, na poznanie historii Clare.

Nigdy, nigdy więcej nie wypożyczę niczego patrząc tylko na tytuł, okładkę i opis. NIGDY więcej. Zawsze będę czytała fragment. Jakikolwiek, po prostu. Nawet nie wiecie, jak się na tej powieści zawiodłam. Krótka, bo krótka i mi nawet nie chodzi o to. Nawet na kilku stronach można przedstawić niesamowitą historię. Tutaj koszmarne było niemal wszystko.
Zacznijmy jednak od...

http://miqaisonfire.wordpress.com/2011/05/18/9-taniec-ze-smiercia-jean-ure/

http://miqaisonfire.wordpress.com/2011/05/18/9-taniec-ze-smiercia-jean-ure/

Nawet fajna książeczka.
Fabuła nawet nawet.
Tylko okładka zbytnio nie pasuje.
Historia jest kryminalna.
Nie wiem co można o niej napisać jeszcze.
~Paulina

Nawet fajna książeczka.
Fabuła nawet nawet.
Tylko okładka zbytnio nie pasuje.
Historia jest kryminalna.
Nie wiem co można o niej napisać jeszcze.
~Paulina