Zmęczyła mnie ta książka. Mam wrażenie że czytam scenariusz do telenoweli. Brak mi głębi,opisów,detali... i pięknego języka. Owszem książkę czyta się szybko i tylko tyle. Temat interesujący,ale potraktowany po macoszemu.Gdyby nie cytaty listów,mielibyśmy nowelkę. Jako powieść historyczna niestety też zawiera przekłamania i "angielską tendencyjność" w stosunku do rodziny Bonapartych. Nie polecam .

Zmęczyła mnie ta książka. Mam wrażenie że czytam scenariusz do telenoweli. Brak mi głębi,opisów,detali... i pięknego języka. Owszem książkę czyta się szybko i tylko tyle. Temat interesujący,ale potraktowany po macoszemu.Gdyby nie cytaty listów,mielibyśmy nowelkę. Jako powieść historyczna niestety też zawiera przekłamania i "angielską tendencyjność" w stosunku do rodziny...

To powieść historyczna. Polecam ją wszystkim miłośnikom gatunku. Czyta się ją z wielką przyjemnością i zaciekawieniem, bo to perełka. Autorka przenosi nas w czasy napoleońskie, a dokładnie w ostatnie lata panowania Napoleona I. Wydarzenia przedstawiane są oczami Marii Ludwiki (Luizy) drugiej żony Napoleona, Pauliny jego siostry i jej szambelana. Michelle Moran ma niezwykły dar subtelnej narracji, prowadzi czytelnika po zakamarkach historii w sposób tak spokojny, że nawet awantury między rodzeństwem Bonapartów nie budzą niesmaku. To zasługa kultury wypowiedzi. W swojej powieści autorka porusza także ważne kwestie, takie jak zdobycze rewolucji francuskiej, problem zniesienia niewolnictwa, skutki zaborczych wojen Napoleona i jego tyranię. Podoba mi przedstawienie osoby cesarza i jego rodziny - ludzi przesadnie ambitnych, zachłannych i samolubnych, którzy zdobywając władzę, zaszczyty i pieniądze zatracili szacunek dla drugiego człowieka. To ważny przekaz tej powieści. Niestety autorka nie uniknęła błędów merytorycznych. Po pierwsze to poród Marii Ludwiki był tak ciężki i skomplikowany, że lekarz poprosił Napoleona o decyzję koga ratować - matkę czy dziecko. Tymczasem w powieści rzecz idzie jak po maśle. Dwa Maria Ludwika nie miała romansu z hrabią Adamem Neippergerem przed zawarciem małżeństwa z Napoleonem. Hrabia otrzymał zadanie uwiedzenia cesarzowej, która chciała trwać przy mężu. I jeszcze jedno, Napoleon miał zaufanego sługę, który miał na imię Constant. Przekazał on w swoich pamiętnikach wiele cennych informacji o życiu cesarza. Nie ma go w powieści. Uważam, że autorzy tego gatunku powinni zwracać wielką uwagę na rzetelność historyczną, ponieważ są przekazicielami i popularyzatorami wiedzy o przeszłości. Mimo to polecam.

To powieść historyczna. Polecam ją wszystkim miłośnikom gatunku. Czyta się ją z wielką przyjemnością i zaciekawieniem, bo to perełka. Autorka przenosi nas w czasy napoleońskie, a dokładnie w ostatnie lata panowania Napoleona I. Wydarzenia przedstawiane są oczami Marii Ludwiki (Luizy) drugiej żony Napoleona, Pauliny jego siostry i jej szambelana. Michelle Moran ma niezwykły...

Takie książki to ja lubię. Autorka skupiła się na ostatnich latach rządów bezwzględnego Napoleona Bonapartego. Oddała głos trzem narratorom: Marii Ludwice (młodziutkiej córce cesarza Austrii, która dla dobra sprawy poświęciła się i została drugą żoną Napoleona),Paulinie (siostrze Bonapartego, która darzyła brata zakazanym uczuciem) i Paulowi Moreau (szambelanowi Pauliny, niegdyś w niej zakochany, obecnie dostrzega jej wady i postanawia wrócić na Haiti).

Książka napisana w ciekawy, barwny i porywający sposób powinna się spodobać również osobom, które nie przepadają za powieściami historycznymi. Michelle Moran snuje opowieść o tym, dokąd może zaprowadzić człowieka chora ambicja, o niszczycielskiej potędze rządzy władzy, o trudnych wyborach i poświęceniu w imię wyższej sprawy.

Autorka rzetelnie przygotowała się do napisania powieści. Jak podkreśla w nocie historycznej przeczytała tysiące zachowanych listów (niektóre z nich nawet przytoczyła w książce) oraz pamiętniki Marii Ludwiki, Hortensji, panny Durand, pana Montholona i Napoleona. Uczciwie przyznaje, że w kilku miejscach zmieniła chronologię zdarzeń i dodała trzy fikcyjne listy.

Podsumowując, jest to świetna powieść o małym, charyzmatycznym człowieku, który trząsł całą Europą i o kobietach z jego otoczenia zarówno tych wpatrzonych w niego, jak i tych odpornych na jego urok.

Takie książki to ja lubię. Autorka skupiła się na ostatnich latach rządów bezwzględnego Napoleona Bonapartego. Oddała głos trzem narratorom: Marii Ludwice (młodziutkiej córce cesarza Austrii, która dla dobra sprawy poświęciła się i została drugą żoną Napoleona),Paulinie (siostrze Bonapartego, która darzyła brata zakazanym uczuciem) i Paulowi Moreau (szambelanowi Pauliny,...

Jako historyczka-pasjonatka, z podejściem czysto nieemocjonalnym muszę przyznać, że Napoleon Bonaparte jest jedną z najbardziej nielubianych przeze mnie postaci historycznych. I to się nie zmieni.
Nie spodziewałam się, że ta książka tak mnie wciągnie i będzie tak ciekawa. Wow.

Jako historyczka-pasjonatka, z podejściem czysto nieemocjonalnym muszę przyznać, że Napoleon Bonaparte jest jedną z najbardziej nielubianych przeze mnie postaci historycznych. I to się nie zmieni.
Nie spodziewałam się, że ta książka tak mnie wciągnie i będzie tak ciekawa. Wow.

Zanim sięgnęłam po tą książkę, przeczytałam trylogię o Józefinie Sandry Gulland, żeby być "bardziej w temacie".
Tam narratorką była tytułowa bohaterka a tu narratorów jest aż trzech: Maria Ludwika, Paulina, siostra Napoleona oraz jej szambelan Paul, więc mamy możliwość poznać wydarzenia z trzech bardzo różnych perspektyw.

Nie umiem określić, czego brakuje książkom Michelle Moran, ale czegoś na pewno. Niby porusza ciekawe tematy, styl pisania też jest w porządku, język powieści nie jest nudny a jednak czyta mi się jej książki bardzo ciężko. Idą mi jak po grudzie, mimo to sięgam po kolejne, bo nie są to złe książki.

Zanim sięgnęłam po tą książkę, przeczytałam trylogię o Józefinie Sandry Gulland, żeby być "bardziej w temacie".
Tam narratorką była tytułowa bohaterka a tu narratorów jest aż trzech: Maria Ludwika, Paulina, siostra Napoleona oraz jej szambelan Paul, więc mamy możliwość poznać wydarzenia z trzech bardzo różnych perspektyw.

Nie umiem określić, czego brakuje książkom Michelle...

Michelle Moran jak zawsze popełniła świetną książkę. „Druga cesarzowa” ma wręcz obowiązek spodobać się wszystkim, którzy kochają powieści w stylu Philippy Gregory. Klimat co prawda nie angielski, ale francusko- austriacki, za to świetnie oddany, postaci znane z historii tutaj zyskują życie i barwne charaktery. Książkę czyta się bardzo lekko już od pierwszych stron, a im głębiej, tym robi się ciekawiej. Ja „…cesarzową” wręcz pochłonęłam w kilka godzin, ciężko było mi się od powieści oderwać. To trzeci przeczytany przeze mnie tytuł Michelle Moran, książka najcieńsza z dotychczasowych, być może dlatego najszybciej przeczytana, jednak na to, że ją wręcz pochłonęłam, miała tez jakość „… cesarzowej”.

Michelle Moran jak zawsze popełniła świetną książkę. „Druga cesarzowa” ma wręcz obowiązek spodobać się wszystkim, którzy kochają powieści w stylu Philippy Gregory. Klimat co prawda nie angielski, ale francusko- austriacki, za to świetnie oddany, postaci znane z historii tutaj zyskują życie i barwne charaktery. Książkę czyta się bardzo lekko już od pierwszych stron, a im...

Druga opowieść tej autorki i jestem zachwycona. Tak pięknie pisze o tym jakimi pobudkami kierowali się wielcy ludzie tego świata, jak ich najbliżsi na to reagowali, o ich uczuciach, słabościach. Ani na chwilę nie potrafiłam oderwać się od tej, jakże nieprawdopodobnej historii. To wspaniałe, że Michelle Moran potrafi w taki sposób oddać sens i energię swoim powieściom, że miotają człowiekiem najróżniejsze emocje. Zdecydowanie polecam!

Druga opowieść tej autorki i jestem zachwycona. Tak pięknie pisze o tym jakimi pobudkami kierowali się wielcy ludzie tego świata, jak ich najbliżsi na to reagowali, o ich uczuciach, słabościach. Ani na chwilę nie potrafiłam oderwać się od tej, jakże nieprawdopodobnej historii. To wspaniałe, że Michelle Moran potrafi w taki sposób oddać sens i energię swoim powieściom, że...

takie książki zasługują na miano lektury obowiązkowej na lekcjach historii - nie można lepiej zachęcić do zbadania tła historycznego... a bohater (w tym przypadku drugoplanowy) przestaje być sztywnym i wypranym z emocji "pionkiem na planszy" historii stosunków międzynarodowych... POLECAM nawet na wakacje :)

takie książki zasługują na miano lektury obowiązkowej na lekcjach historii - nie można lepiej zachęcić do zbadania tła historycznego... a bohater (w tym przypadku drugoplanowy) przestaje być sztywnym i wypranym z emocji "pionkiem na planszy" historii stosunków międzynarodowych... POLECAM nawet na wakacje :)

Niepokonany dowódca postanawia zakończyć bezdzietne,swoje małżeństwo
z Józefiną żąda o rękę pięknej,młodej osiemnastoletniej Marii Ludwiki.
Dla nowej Cesarzowej Francji Napoleon Bonaparte jest starszym,kapryśnym,okropnym mężczyzną.
Bardzo intrygująca i interesująca ta historia natychmiast wkręciłam się w nią,a fabuła doskonała,zaś akcja wciągająca,trzymająca w dobrym napięciu powieść historyczna.
Bardzo lubię takie książki czytać,ponieważ wciągające,ciekawe są przenieść się można w świat historyczny i tamte czasy.
Uważam,tą powieść za piękną,wspaniałą,wciągającą,a także znakomitą.

Niepokonany dowódca postanawia zakończyć bezdzietne,swoje małżeństwo
z Józefiną żąda o rękę pięknej,młodej osiemnastoletniej Marii Ludwiki.
Dla nowej Cesarzowej Francji Napoleon Bonaparte jest starszym,kapryśnym,okropnym mężczyzną.
Bardzo intrygująca i interesująca ta historia natychmiast wkręciłam się w nią,a fabuła doskonała,zaś akcja wciągająca,trzymająca w dobrym...

O tyle co każdy wie kto to Napoleon Bonaparte to nikt by się nie spodziewał że Borgiami tu zaleci.

O tyle co każdy wie kto to Napoleon Bonaparte to nikt by się nie spodziewał że Borgiami tu zaleci.