Masakrycznie nudna powieść. Ma te same wady, co pierwsza część serii: akcja w ogóle nie wciąga, dialogi są drętwe i nic nie wnoszące do sprawy, a egzystencjalne rozterki komisarza są żenująco płytkie. Już sama zbrodnia jest nudna: młoda kobieta zostaje uduszona i porzucona na brzegu jeziora. Policjanci nie mogą zidentyfikować zwłok. Ofiara prawdopodobnie miała dziecko. Nie ma w tym nic dziwnego, ani ekscytującego, stąd dziwi „zaangażowanie” Wintera, który nie może przestać o sprawie myśleć. Autor ze szczegółami opisuje śledztwo, z którego nic nie wynika. Detale, mnóstwo nudnych detali. Denatkę zidentyfikowano w połowie powieści, ale akcja rozkręca się – podobnie jak w "Tańcu z aniołem" – dopiero gdzieś w ¾.

Edwardson to mistrz wodolejstwa. Jego kryminały mnie po prostu męczą. Mnóstwo słów, mało treści. Kiedy tylko przystępowałam do czytania "Wołania z oddali" zaczynałam strasznie ziewać. Raz nawet zasnęłam. Potem sobie uświadomiłam, że to książka mnie tak otumania. Czytam, ale nie wiem co czytam! W nadmiarze różnych szczegółów ginie to, co jest istotne, a to, co jest istotne jest napisane w taki sposób, że i tak nie wiadomo o co chodzi. Intrygi są mało ciekawe i nawet kiedy morderca zostaje złapany, zostaje mi taki niedosyt, bo właściwie nie wiem co się wydarzyło, a przede wszystkim dlaczego się wydarzyło. A bohaterowie? Oni wszyscy zachowują się, jakby byli upośledzeni społecznie, jakby nie potrafili normalnie się komunikować i żyli w jakimś własnym świecie. Przez powieść przewijają się różne postacie, w tym współpracownicy Wintera, ale te wszystkie nazwiska się mylą, bo nic o tych ludziach nie wiemy. Nie są oni postaciami z krwi i kości, bo jedynym dobrze opisanym bohaterem jest Eric Winter – niedojrzały egoista, który nie potrafi zdecydować się na ustatkowanie się. I to wszystko nie jest wina tłumaczenia, bo pierwszą i drugą część tłumaczyły różne osoby, ale styl i klimat książki jest ten sam.
Dla mnie ten kryminał to była po prostu strata czasu.

Masakrycznie nudna powieść. Ma te same wady, co pierwsza część serii: akcja w ogóle nie wciąga, dialogi są drętwe i nic nie wnoszące do sprawy, a egzystencjalne rozterki komisarza są żenująco płytkie. Już sama zbrodnia jest nudna: młoda kobieta zostaje uduszona i porzucona na brzegu jeziora. Policjanci nie mogą zidentyfikować zwłok. Ofiara prawdopodobnie miała dziecko. Nie...