Dwóch fanatyków desperatów (;-) prawie 20 lat błąka się po górach i wyżynach Tybetu i Himalajów za kobietą idealną. Książka się ciekawie zaczyna, wciąga, pierwsze 80 stron to porządna przygodówka w górach, o pokonywaniu kolejnych przeszkód i dążeniu za wszelką cenę do celu. Haggard sam dużo podróżował po egzotycznych krajach, także doświadczenie miał z pierwszej ręki i potrafił to w ciekawy sposób dołączać do swoich książek. Do tego dochodzą rozważania filozoficzne: co jest lepsze spokój ducha i dążenie do nirwany czy miłość razem z jej wszystkimi zaletami i wadami. Niestey, kiedy bohaterowie docierają już do upragnionego celu, a w zasadzie w jego bliskie pobliże - poszukiwaną dolinę (następuje to koło 100 strony), książka "umiera".Główne postacie nagle wyjaśniają sobie całą fabułę, rozwiązują wszystkie zagadki, potem nie ma już żadnej tajemniczości, wszystko jest wiadome (albo można się domyślić) i całość toczy się do znanego miejsca, a historię się coraz trudniej czyta i męczy z każdą stroną coraz bardziej. Czytając tą książkę można się też dowiedzieć skąd Tolkien skopiował pomysł z wieżą z płonącym okiem.

Dwóch fanatyków desperatów (;-) prawie 20 lat błąka się po górach i wyżynach Tybetu i Himalajów za kobietą idealną. Książka się ciekawie zaczyna, wciąga, pierwsze 80 stron to porządna przygodówka w górach, o pokonywaniu kolejnych przeszkód i dążeniu za wszelką cenę do celu. Haggard sam dużo podróżował po egzotycznych krajach, także doświadczenie miał z pierwszej ręki i...