William Morris

Czytane w tłumaczeniu na współczesny angielski Nevilla Coghilla. Znakomite, oczywiście. Wyczyn dorównujący "Dekameronowi" Boccaccia, a może nawet go przewyższający, bo Chaucer każdej postaci nadał indywidualny charakter, odzwierciedlający się również w opowiadanej przez nią historii. Wife of Bath rzecz jasna bezkonkurencyjna, ale Nun's Priest, Pardoner i Canon's Yeoman też niezmiernie ciekawi, każdy z innych względów (odpowiednio: prześmiewcza gra tropami retorycznymi, bezwstydna hipokryzja i jadowita krytyka alchemii). Nie można też zapominać, że jedną z postaci w "Canterbury Tales" jest sam Chaucer - ale gdy zaczyna opowiadać swoją historię, gospodarz po paru stronach mu przerywa, jęcząc, że nie da się słuchać jego okropnych rymów... Cudowna autoironia. Edit: Ten błąd pewnie niedługo zniknie, ale kiedy wystawiłam jako czwarta osoba ocenę 8, LC pokazało średnią 10,7 :D I może taka ocena byłaby rzeczywiście najwłaściwsza.