Po bardzo dobrej Diunie, kompletnie nieudany drugi tom. Nic ciekawego się nie dzieje, postacie jakieś takie oddalone, wszystko się ogląda jakby z dalszej perspektywy, masa filozofii i mało akcji. Paul rządzi już od ładnych paru lat i zostajemy rzuceni w środek jego panowania. Nie wiadomo skąd, gdzie, co i jak. Nie wiadomo czemu cała sytuacja jest taka, a nie inna. Dowiadujemy się, że Hitler to nędzne zero przy Paulu, który wymordował ileśtam miliardów ludzi, a jego parszywe araby narzuciły całemu kosmosowi swoją chorą wiarę. Nie wiadomo dlaczego w tym podbitym wszechświecie wszystko zaczyna się psuć, Paul jest w niebezpieczeństwie, z którego sobie nic nie robi. Jest to wszystko totalnie bezsensowne - Paul wie, że czyhają na jego życie, ale nie widać żadnych podjętych środków zaradczych. Wydaje się totalnie bezsilny i niezdolny niczemu zapobiec. A przecież chwilę wcześniej czytamy, że rządzi całym wszechświatem i ma miliony żołnierzy! Jeśli w pierwszym tomie robił niezłe wrażenie jako wojownik, przywódca arabusów, to teraz jest jak nędzna, szmaciana lalka z przebłyskami jasnowidzenia. Nikogo pewnie nie zniechęcę do tej pozycji, bo wszyscy się tu w komentarzach masturbują nad Mesjaszem Diuny, ale może ktoś mimo wszystko zwróci uwagę na to jak beznadziejnie jest poprowadzona i przedstawiona ta historia.

Po bardzo dobrej Diunie, kompletnie nieudany drugi tom. Nic ciekawego się nie dzieje, postacie jakieś takie oddalone, wszystko się ogląda jakby z dalszej perspektywy, masa filozofii i mało akcji. Paul rządzi już od ładnych paru lat i zostajemy rzuceni w środek jego panowania. Nie wiadomo skąd, gdzie, co i jak. Nie wiadomo czemu cała sytuacja jest taka, a nie inna....