Od tego typu książek warto zacząć edukację dzieci w tematyce II wojny światowej. Chociaż, tak naprawdę, można by ją odnieść do każdego konfliktu zbrojnego, do każdej rzeczywistości okupacyjnej. Pojawiają się tu wprawdzie Niemcy i Hitler - jako ci źli, jako wrogowie; są niemieckie samoloty, bombardujące Warszawę, jest wzmianka o warszawskim powstaniu - czyli dla każdego polskiego czytelnika czas i miejsce akcji są logiczne. Ale w zasadzie cała treść ukazana jest w bardzo uniwersalny sposób, bez szkicowania tła historycznego i politycznego. Bo w końcu podobne przeżycia dotyczą każdej wojny, bez względu na to gdzie i kiedy się rozgrywała.

Jest tu bowiem nastrój niepokojącego oczekiwania: czy będzie wojna, czy nie? A gdzieś w tej tlącej się grozie - dzieci, z całą ich beztroską i niewinnością, z całą ich wiarą w to, że choćby i świat miał się zawalić, silny tata i tak osłoni je swoim ramieniem i uratuje... Wojna przerywa beztroskie dzieciństwo, zmusza dzieci do szybszego dorastania, do wyrobienia w sobie nowych cech: utrzymanie tajemnicy wiąże się teraz z ocaleniem czyjegoś życia, trzeba przemóc własny strach i obrzydzenie (choćby na widok krwi), żeby pomóc komuś innemu itd. Najgorsze, że trzeba też nauczyć się, że wojna wymaga ofiar, że nie każdy wyjdzie z niej cało, a już na pewno nikt nie wyjdzie z niej bez blizn - na ciele i duszy...

Dobra, mądra książka. Bez moralizowania, bez nadmiernego dydaktyzmu, bez patosu. Wartości takie, jak honor, miłość ojczyzny, poświęcenie i oddanie sprawie oddane są tu w prostych słowach, w prostych obrazkach. Tym łatwiej trafiają do czytelnika, tym mocniej nie dają o sobie zapomnieć.

Od tego typu książek warto zacząć edukację dzieci w tematyce II wojny światowej. Chociaż, tak naprawdę, można by ją odnieść do każdego konfliktu zbrojnego, do każdej rzeczywistości okupacyjnej. Pojawiają się tu wprawdzie Niemcy i Hitler - jako ci źli, jako wrogowie; są niemieckie samoloty, bombardujące Warszawę, jest wzmianka o warszawskim powstaniu - czyli dla każdego...