Pierwsze strony mnie nie zachęciły. Do stylu tej ksiązki należy się przyzwyczaić. Nie miałam pojęcia dlaczego jest to w tak dziwnej formie napisane, ciągle coś się wtraca, jakieś zdania nie mające sensu. To było pierwsze, w dodatku mylne, wrażenie. Losy bohaterki mnie bardzo wciągnęły. uderzył mnie fakt, że ktos tak bardzo szanuje słowo pisane, że książki są aż tak dla kogoś ważne. Teraz to nie jest do pomyślenia w zasadzie.
Ale nie byłabym soba, jakbym się nie czepiła drobnych faktów: jakim cudem żyd ukrywany przez rodzine nie zatruł się farbą (idę o zakład, że ołowianą) siedząc tyle czasu w dusznej piwnicy, która ciagle była malowana? Owszem, drzwi były często otwarte no ale bez przesady.
A co do jego ćwiczeń... Stawał się silniejszy zjadając sam siebie? Bo pochłaniał swoje mięśnie, gdyż jedzenie nie dostarczało mu żadnej energii....
Ogólnie rzecz biorąc ksiązka bardzo na plus. Polecam serdecznie, warto przeczytać.

Pierwsze strony mnie nie zachęciły. Do stylu tej ksiązki należy się przyzwyczaić. Nie miałam pojęcia dlaczego jest to w tak dziwnej formie napisane, ciągle coś się wtraca, jakieś zdania nie mające sensu. To było pierwsze, w dodatku mylne, wrażenie. Losy bohaterki mnie bardzo wciągnęły. uderzył mnie fakt, że ktos tak bardzo szanuje słowo pisane, że książki są aż tak dla...