Na podstawie autentycznych wspomnień powstała tu obszerna lektura biograficzna kobiety mieszkającej w Poznaniu w latach 1920-1945. Można się dzięki niej przenieść na ulice miasta z tamtych czasów.
Ale nie jest to opowieść o wielkich, dumnych poznańczykach i nie jest to też powieść historyczna, co niektórych ludzi w Poznaniu może oburzać i budzić kontrowersje.
Jest to obraz życia w tym mieście widziany oczami biednej dziewczynki, potem nastolatki i młodej kobiety zmuszonej do radzenia sobie jak się tylko da. Ujawnia te brzydsze oblicze społeczeństwa, wszystko co się za biedą ciągnie.
Nie wiem do końca kim była pani Maria, ale napisanie takiej książki uważam za dość odważne. Otwarcie opowiada o swoim trudnym dzieciństwie i późniejszym życiu też niełatwym.
Książka napisana jest prostym językiem przepełnionym starą gwarą polską, szczególnie poznańską. Momentami jest wprost wulgarna i prostacka a jednocześnie zawiera wiele cennych i pięknych prawd życiowych oprawionych sformułowaniami bogatymi wręcz w literackie mistrzostwo.
Sama bohaterka też mocno zaskakująca postać - chłopczyca niekryjąca się ze skłonnościami homoseksualnymi, co na tamte czasy jest mega odważne.
"Honor, mój boże, wielu twierdzi, że go nie mam tylko dlatego, że z mego życia nie robię tajemnicy, ale ja to nazywam odwagą cywilną, buntowniczym zrywem przeciwko większości społeczeństwa, które swoje brudy pierze przy konfesjonałach, by potem na nowo broić." Pomimo, że w gruncie rzeczy to dobry człowiek - otwarcie ujawnia ze swego wnętrza tyle złych emocji, złożyczenia innym, wręcz mściwego zacietrzewienia. To mnie najbardziej zaskakiwało w niej.
Jest to książka inna niż wszystkie, dlatego warto przeczytać, szczególnie polecam osobom związanym z Poznaniem.

Na podstawie autentycznych wspomnień powstała tu obszerna lektura biograficzna kobiety mieszkającej w Poznaniu w latach 1920-1945. Można się dzięki niej przenieść na ulice miasta z tamtych czasów.
Ale nie jest to opowieść o wielkich, dumnych poznańczykach i nie jest to też powieść historyczna, co niektórych ludzi w Poznaniu może oburzać i budzić kontrowersje.
Jest to obraz...

Tą razą* wziąłem się za pamiętnik poznańskiej juchty, w dodatku kobiecej odmiany. Niemra o buntowniczym charakterze, pełnym zwady. Mimo, że bieda zaglądała, a nawet zadomowiła się w żołądku, serce pozostało wielkie i polskie czyli Wielkopolskie. Trudności losu przezwyciężane otwartością, szczerością, humorem. Warto sięgnąć za książkę i te kilkaset stron, pisane z pewnymi gwarowymi naleciałościami, szybko przeleci, aż chciałoby się poznać dalsze losy, niestety autorka nie pociągnęła opowieści dalej.
* - określenie gwarowe bardzo często pojawiające się na stronach książki i w mowie rodowitych poznaniaków.

Tą razą* wziąłem się za pamiętnik poznańskiej juchty, w dodatku kobiecej odmiany. Niemra o buntowniczym charakterze, pełnym zwady. Mimo, że bieda zaglądała, a nawet zadomowiła się w żołądku, serce pozostało wielkie i polskie czyli Wielkopolskie. Trudności losu przezwyciężane otwartością, szczerością, humorem. Warto sięgnąć za książkę i te kilkaset stron, pisane z pewnymi...

Uratowana z gemyli opowieść o brudnych winklach poznańskich fyrtli, prosta, lecz nie prostacka krytyka poznańskiego porzundku i niekiedy naturalistyczne wręcz opisy przeżyć autorki.
Niedawno zasłyszałam, że na poznańskiej Wildzie ma powstać plac Marii Rataj, życzyłabym sobie również wznowienia teżje książki, bo to jest pozycja, która mogłaby wzbogacić półkę nie tylko mieszkańca Poznania.

Uratowana z gemyli opowieść o brudnych winklach poznańskich fyrtli, prosta, lecz nie prostacka krytyka poznańskiego porzundku i niekiedy naturalistyczne wręcz opisy przeżyć autorki.
Niedawno zasłyszałam, że na poznańskiej Wildzie ma powstać plac Marii Rataj, życzyłabym sobie również wznowienia teżje książki, bo to jest pozycja, która mogłaby wzbogacić półkę nie tylko...

Ta książka mnie zszokowała i poruszyła. Historia Poznania z lat trzydziestych i czasów okupacji, opowiedziana z perspektywy dorastającej dziewczynki (autorki),która jest zmuszona niemalże każdego dnia do bezlitosnej walki o przeżycie. Pozbawiona stałej opieki matki alkoholiczki musi sama troszczyć się o jedzenie, o ubranie, o opał, a nawet o schronienie. Dopiero praca w kuchni w niemieckim kasynie wojskowym zapewnić jej może w miarę stabilne utrzymanie.

To nie jest piękna historia o pięknym mieście. Pamiętnik pisany prostym, niewyszukanym językiem poraża swą autentycznością i odkrywa może niezbyt wygodne fakty o życiu najuboższych mieszkańców Poznania.

https://panksiazka.blogspot.com/

Ta książka mnie zszokowała i poruszyła. Historia Poznania z lat trzydziestych i czasów okupacji, opowiedziana z perspektywy dorastającej dziewczynki (autorki),która jest zmuszona niemalże każdego dnia do bezlitosnej walki o przeżycie. Pozbawiona stałej opieki matki alkoholiczki musi sama troszczyć się o jedzenie, o ubranie, o opał, a nawet o schronienie. Dopiero praca w...

Niesamowita książka! Jeśli innym książkom dawałem 10 gwiazdek, to tej powinienem 11 by pokazać, że była to jedna z lepszych książek mojego życia. Powinna być to lektura, bo wiele możemy wynieść dla siebie z każdej strony "grzesznego miasta" Tyle w tej powieści prawdy, autentyczności która rozlewa się na wszystkie dziedziny życia + "piękne" tło Poznania na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Jest to historia o "złamanym" życiu autorki. Gdyby mała Marianna otrzymała w swoim życiu to czego każdy z nas pragnie, jak potoczyłby się jej losy?. Miłość, bo to pragnienie każdego z nas.

Niesamowita książka! Jeśli innym książkom dawałem 10 gwiazdek, to tej powinienem 11 by pokazać, że była to jedna z lepszych książek mojego życia. Powinna być to lektura, bo wiele możemy wynieść dla siebie z każdej strony "grzesznego miasta" Tyle w tej powieści prawdy, autentyczności która rozlewa się na wszystkie dziedziny życia + "piękne" tło Poznania na przestrzeni...

Warto było przemęczyć się z Marcinem Kąckim, który w swoim ostatnim reportażu o Poznaniu jeden z rozdziałów poświęcił Marii Rataj, czy właściwie Mariannie Rudowicz.
Poznaniakiem jestem z urodzenia, na dodatek od 20 lat mieszkam na Wildzie, która jest tłem wielu wydarzeń, więc przy ocenie tej książki nie będę silił się na obiektywność. Jest rewelacyjnym świadectwem dwudziestolecia i czasów II Wojny z perspektywy dziewczynki, dziewczyny, a później kobiety ze społecznych nizin. II RP to nie tylko eleganccy panowie i dostojne panie na pięknie zrekonstruowanych filmach. Wszystkim zafascynowanym tym okresem, książka powinna przypaść do gustu właśnie ze względu na wartość dokumentalną - relacja z gemyli z pierwszej ręki, a na dodatek przewodnik po Poznaniu z tamtych lat. Tym dla zwykłych ludzi, nie dla elit. Na jednym z forów internetowych użytkownicy wyszukiwali nawet w archiwach postacie przewijające się w książce i byli zaskoczeni z jaką dokładnością udało się autorce oddać fakty sprzed lat.
Rewelacja.

Warto było przemęczyć się z Marcinem Kąckim, który w swoim ostatnim reportażu o Poznaniu jeden z rozdziałów poświęcił Marii Rataj, czy właściwie Mariannie Rudowicz.
Poznaniakiem jestem z urodzenia, na dodatek od 20 lat mieszkam na Wildzie, która jest tłem wielu wydarzeń, więc przy ocenie tej książki nie będę silił się na obiektywność. Jest rewelacyjnym świadectwem...

Już dawno nie czytałam tak dobrej książki. Choć miejscami niespójna, to jednak całość wymiata.

Już dawno nie czytałam tak dobrej książki. Choć miejscami niespójna, to jednak całość wymiata.

to moja gwara, moje miasto, a nawet moja dzielnica...
a jednak nie czytało się łatwo, nie tylko ze względu na styl( podziwiam ludzi spoza Wielkopolski, którzy zrozumieli słownictwo ),ale także z powodu pewnego chaosu i pomijania niektórych wydarzeń ( jak choćby urodzenie drugiego syna). No i brakuje mi dalszego ciągu. Chciałabym poznać losy pani Marii także z czasów po wojnie

to moja gwara, moje miasto, a nawet moja dzielnica...
a jednak nie czytało się łatwo, nie tylko ze względu na styl( podziwiam ludzi spoza Wielkopolski, którzy zrozumieli słownictwo ),ale także z powodu pewnego chaosu i pomijania niektórych wydarzeń ( jak choćby urodzenie drugiego syna). No i brakuje mi dalszego ciągu. Chciałabym poznać losy pani Marii także z czasów po wojnie

Piękna i zarazem przerażająca. Mieszkam w okolicy Poznania, miejsca które opisuje, gdzie mieszka gdzie chodzi, jak się miasto pozmieniało. Pamiętnik a jednak chyba nie koniecznie. Straszne losy dziewczynki która musiała szybko dorosnąć, nie miała dzieciństwa. Co mnie najbardziej uderzyło, starsi ludzie mówią "za naszych czasów tego nie było" a książka pokazuje jednak że było....

Piękna i zarazem przerażająca. Mieszkam w okolicy Poznania, miejsca które opisuje, gdzie mieszka gdzie chodzi, jak się miasto pozmieniało. Pamiętnik a jednak chyba nie koniecznie. Straszne losy dziewczynki która musiała szybko dorosnąć, nie miała dzieciństwa. Co mnie najbardziej uderzyło, starsi ludzie mówią "za naszych czasów tego nie było" a książka pokazuje jednak że...

Moja ulubiona książka , okrutne losy dziewczynki mieszkającej w Poznaniu w czasach przed drugą wojną światową ,bliskie dla mnie uliczki mego miasta ,i okres młdości mej babci i jej wspomnienia które zobrazowuje ta powieść.Niekiedy szokujące przezycia wstrząsneły mną i nie dały się zapomnieć do dziś .Zachęcam do przeczytania tej ksiązki ,jakże innej od modnych dziś pozycji.

Moja ulubiona książka , okrutne losy dziewczynki mieszkającej w Poznaniu w czasach przed drugą wojną światową ,bliskie dla mnie uliczki mego miasta ,i okres młdości mej babci i jej wspomnienia które zobrazowuje ta powieść.Niekiedy szokujące przezycia wstrząsneły mną i nie dały się zapomnieć do dziś .Zachęcam do przeczytania tej ksiązki ,jakże innej od modnych dziś pozycji.