Napisany przez Bataille'a niedługo przed śmiercią esej o historii erotyzmu jest nie tylko jego próbą zmierzenia się z problemem śmierci, ale też syntezą wiedzy, która urzeka erudycją autora oraz poetyckim stylem. Niektórzy mogą z tego powodu zarzucić autorowi brak precyzji w używaniu niektórych pojęć, ale przynajmniej tekst Francuza czyta się z przyjemnością.
A o rozkosz w erotyzmie chodzi. Praca Bataille'a dzieli się na kilka części i nie ukrywam, że pierwsza - poświęcona narodzinom erotyzmu - wydaje mi się najbardziej solidna, spójna oraz bogata w obserwacje. Analiza malowideł skalnych z Lascaux, którą przeprowadza w tym rozdziale Bataille, jest brawurowa. W pozostałych częściach ta kondensacja myśli ulega rozmyciu; nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że Bataille ogranicza się do powierzchownego szkicu: sygnalizuje zjawiska, zarysowuje schemat dynamiki przemian w ludzkiej świadomości, a także wymienia artystów, którzy świadczą o słuszności jego tez.
W doborze prac oraz malarzy tkwi zresztą siła tego wydawnictwa. Słowo/obraz terytoria po raz kolejny wykonało świetną robotę - książkę czyta się świetnie ze względu na jakość oraz układ zamieszczonych reprodukcji. Poza tym ilość zawartych w publikacji paratekstów (korespondencja Bataille'a, posłowie tłumacza, wstęp Lo Duci) pomagają umieścić ten esej w szerszej perspektywie związanej z myślą Bataille'a.
Chociaż moim zdaniem ten tekst nie wnosi niczego nowego do spuścizny francuskiego myśliciela(sposób, w jaki potraktowano w nim Sade'a jest więcej niż karygodny), wart jest przeczytania głównie dla przyjemności obcowania z finezją myśli oraz pięknem słowa i książki.

Napisany przez Bataille'a niedługo przed śmiercią esej o historii erotyzmu jest nie tylko jego próbą zmierzenia się z problemem śmierci, ale też syntezą wiedzy, która urzeka erudycją autora oraz poetyckim stylem. Niektórzy mogą z tego powodu zarzucić autorowi brak precyzji w używaniu niektórych pojęć, ale przynajmniej tekst Francuza czyta się z przyjemnością.
A o rozkosz w...