Jako niedokończony projekt, Łzy jawią się jako najprzystępniejsze dzieło w dorobku Georges Bataille. Praca jest stosunkowo krótka, około ponad połowę książki zajmują ilustracje do rozdziałów. Więc jest to praca którą można wolno czytając skończyć dłuższy wieczór (w zależności jak ktoś szybko czyta).
Łzy to projekt antropologiczny, to znaczy Bataille próbuje przez analizę danych etnologicznych dokonać analizy "wytworzenia się" erotyzmu w ludziach (albo wraz z ludźmi). Wszystko to jest ciekawe, jednak czuć że jest to uzupełnienie takich prac jak Część przeklęta czy Erotyzm. Czytelnik tych lektur zyska stosunkowo niewiele, gdyż wiele wątków jest w tych dwóch poprzednich bardziej rozwinięta. Można jednak do lektury podejść jako analizy historii erotyzmu w sztuce. Takie podejście też jest możliwe, lecz tylko po wcześniejszym zapoznaniu się z tekstami autora. Jako samoistny tekst Łzy mogą wg. mnie nie wystarczyć. Nie oznacza to że żałuję przeczytania Łez, po prostu nowy czytelnik powinien mieć to na uwadze.

Jako niedokończony projekt, Łzy jawią się jako najprzystępniejsze dzieło w dorobku Georges Bataille. Praca jest stosunkowo krótka, około ponad połowę książki zajmują ilustracje do rozdziałów. Więc jest to praca którą można wolno czytając skończyć dłuższy wieczór (w zależności jak ktoś szybko czyta).
Łzy to projekt antropologiczny, to znaczy Bataille próbuje przez analizę...

Trzeba przeczytać.

Trzeba przeczytać.

Napisany przez Bataille'a niedługo przed śmiercią esej o historii erotyzmu jest nie tylko jego próbą zmierzenia się z problemem śmierci, ale też syntezą wiedzy, która urzeka erudycją autora oraz poetyckim stylem. Niektórzy mogą z tego powodu zarzucić autorowi brak precyzji w używaniu niektórych pojęć, ale przynajmniej tekst Francuza czyta się z przyjemnością.
A o rozkosz w erotyzmie chodzi. Praca Bataille'a dzieli się na kilka części i nie ukrywam, że pierwsza - poświęcona narodzinom erotyzmu - wydaje mi się najbardziej solidna, spójna oraz bogata w obserwacje. Analiza malowideł skalnych z Lascaux, którą przeprowadza w tym rozdziale Bataille, jest brawurowa. W pozostałych częściach ta kondensacja myśli ulega rozmyciu; nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że Bataille ogranicza się do powierzchownego szkicu: sygnalizuje zjawiska, zarysowuje schemat dynamiki przemian w ludzkiej świadomości, a także wymienia artystów, którzy świadczą o słuszności jego tez.
W doborze prac oraz malarzy tkwi zresztą siła tego wydawnictwa. Słowo/obraz terytoria po raz kolejny wykonało świetną robotę - książkę czyta się świetnie ze względu na jakość oraz układ zamieszczonych reprodukcji. Poza tym ilość zawartych w publikacji paratekstów (korespondencja Bataille'a, posłowie tłumacza, wstęp Lo Duci) pomagają umieścić ten esej w szerszej perspektywie związanej z myślą Bataille'a.
Chociaż moim zdaniem ten tekst nie wnosi niczego nowego do spuścizny francuskiego myśliciela(sposób, w jaki potraktowano w nim Sade'a jest więcej niż karygodny),wart jest przeczytania głównie dla przyjemności obcowania z finezją myśli oraz pięknem słowa i książki.

Napisany przez Bataille'a niedługo przed śmiercią esej o historii erotyzmu jest nie tylko jego próbą zmierzenia się z problemem śmierci, ale też syntezą wiedzy, która urzeka erudycją autora oraz poetyckim stylem. Niektórzy mogą z tego powodu zarzucić autorowi brak precyzji w używaniu niektórych pojęć, ale przynajmniej tekst Francuza czyta się z przyjemnością.
A o rozkosz w...

Jeśli ktoś spodziewa się tu dużej ilości tekstu, z pewnością będzie zawiedziony - w książce tej rządzą bowiem ilustracje, same eseje są natomiast krótkie i niezwykle chaotyczne. Mimo to czyta się ją i ogląda wspaniale!

Jeśli ktoś spodziewa się tu dużej ilości tekstu, z pewnością będzie zawiedziony - w książce tej rządzą bowiem ilustracje, same eseje są natomiast krótkie i niezwykle chaotyczne. Mimo to czyta się ją i ogląda wspaniale!