Jestem "teenage" świrem, możliwe też, że zatrzymałam się w rozwoju, co wszystko tłumaczy. Dawno bowiem już przekroczyłam górną granicę bycia nastolatką, a mimo to, wciąż lubię oglądać filmy adresowane do tej grupy wiekowej i czasem czytam książki, których bohaterami są często jacyś kilkunastoletni outsiderzy, często skłóceni z rodziną i światem. Ta książka mnie totalnie zaskoczyła, bo pomimo tego, że jej akcja rozgrywa się w późnych latach 50-tych (jest rok 1957, nasza bohaterka Judyta kończy właśnie 16 lat - o raju, pomyśleć, że teraz Judyta ma już ich 80!),to myślenie głównej bohaterki, jej problemy, są zadziwiająco współczesne. Autorka zapobiegawczo (oj szkoda, marzyłam o tym właśnie!) nie opisała tła kulturalnego, słuchanej przez młodzież muzyki, pożądanych wówczas ubrań, sklepów, audycji w radiu, slangu, filmów w kinie, wyglądu meblościanki i tytułów książek na półce, deseru po obiedzie i tego, jak wyglądały lekcje. Byłam tego niesłychanie ciekawa i na to głównie liczyłam. A tu "klops" (jeden z niewielu odniesień do języka ówczesnej młodzieży, wyłapałam też "do dechy" - na tym "młodzieżowa" leksykologia się kończy). Tego chciałam, o tym marzyłam - zobaczyć takie nastoletnie życie w PRL w pełnym anturażu, tymczasem dostajemy zadziwiająco uniwersalną powieść, problemy Judyty i jej przemyślenia można ze swobodą przenieść we współczesne czasy, bez obaw, że będzie "trącić myszką". Poluzowały się oczywiście ramy obyczajowe, ale poza tym Natalii Rolleczek udało się coś prawie niemożliwego - za to brawa.

Jestem "teenage" świrem, możliwe też, że zatrzymałam się w rozwoju, co wszystko tłumaczy. Dawno bowiem już przekroczyłam górną granicę bycia nastolatką, a mimo to, wciąż lubię oglądać filmy adresowane do tej grupy wiekowej i czasem czytam książki, których bohaterami są często jacyś kilkunastoletni outsiderzy, często skłóceni z rodziną i światem. Ta książka mnie totalnie...

Uwielbiam oddany w książce klimat lat 50. XX wieku.

Uwielbiam oddany w książce klimat lat 50. XX wieku.

Akcja powieści toczy się w Krakowie w 1956 r. Autorka opowiada losy rodziny Jelonków. Główna bohaterka to Judyta – szesnastolatka wychowuje się bez ojca, mieszka z mamą Katarzyną i starszą siostrą – 22 letnią Pauliną. Ważną rolę odgrywa też babcia dziewczyn Kazimiera Szerocka, która za wszelką cenę chce poukładać życie córki i wnuczek. Przeszłość w rodzinie Jelonków jest nieporuszana i nie komentowana. Oficjalna wersja wydarzeń jest taka, że ojciec sióstr – Franciszek zginął pod Monte Casino. Bohater wojenny w rodzinie przedstawiany jest jako czuły ojciec i cudowny mąż, nikt jednak nie chce poruszać tematu przeszłości. Czy babcia mówi prawdę i wraz z matką nie ukrywają czegoś przed Judytą i Pauliną? Judyta uważa się za bardzo dorosłą, jednak wszystkie decyzje które podejmuje i uważa za dobre okazują się pomyłką, nierzadko bardzo zabawną lub porażką. Gdy z Paulą zaczynają podejrzewać, że prawda o ojcu może być inna w domu powstają nowe problemy i kolejne perypetie. Szesnastolatka kłóci się nawet z Julianem – przyjacielem rodziny. Postanawia także wyjechać do Nowej Huty, gdzie pracuje w barze mlecznym, spotyka się z Antosiem – byłym adoratorem siostry, który się jej oświadcza, nocuje u obcych ludzi. Na koniec dziewczyna postanawia wyjechać do PGR-u, gdzie zamierza pracować i żyć. W tym wszystkim jest jeszcze brat ojca dziewczyn – Karol, który wysyła paczki z Londynu. Zbieg okoliczności sprawia, że Judyta dowiaduje się iż Żuczek tak naprawdę nie mieszka w Anglii, a w Australii.
Czy Judycie i Pauli uda się dowiedzieć prawdy o swoim ojcu? Jak potoczą się dalsze losy rodziny Jelonków?
Warta polecenia zabawna powieść dziejąca się w czasach późnych lat PRL-u. Książkę czyta się przyjemnie, jednak zachowania głównej bohaterki są często bardzo irytującą, nieprzemyślane i dziecinne. Tajemnica przeszłości ojca, tak skrupulatnie ukrywana przez babcię i matkę rozciągnięta została na całą książkę. Mimo wszystko powieść warta uwagi, pozwala czytelnikowi zobaczyć różnicę pomiędzy dzisiejszymi nastolatkami, a młodymi ludźmi z tamtego okresu, przecież nie tak bardzo odległego.

Akcja powieści toczy się w Krakowie w 1956 r. Autorka opowiada losy rodziny Jelonków. Główna bohaterka to Judyta – szesnastolatka wychowuje się bez ojca, mieszka z mamą Katarzyną i starszą siostrą – 22 letnią Pauliną. Ważną rolę odgrywa też babcia dziewczyn Kazimiera Szerocka, która za wszelką cenę chce poukładać życie córki i wnuczek. Przeszłość w rodzinie Jelonków jest...

Książka o kobietach, napisana przez kobietę, dedykowana kobietom. Przemęczyłem się przez to jakoś, choć nie było lekko. Historia jest nawet niezła, ale fatalnie zrealizowana. Oto mamy Kraków, 1956 rok. Rodzina Jelonków to mama, Katarzyna, dwie córki, 22-letnia Paula i bohaterka-narratorka, 16-letnia Judyta, babcia Kazimiera Szerocka i gosposia Jelonków, Rozalia. To drobnomieszczański świat pełen sztucznej dystynkcji, manier, konwenansów, a przede wszystkim kłamstw i gry pozorów. W imię familijnego taktu nie komentuje się większości spraw głośno. Trwa misterium rodzinne z tajemnicą przeszłości. Rzekomo ojciec Judyty, Franciszek, zginął pod Monte Cassino. Zrobiono z niego nieskazitelnego bohatera, czułego ojca, troskliwego męża, bohatera wojennego, człowieka-pomnik. Tę fasadę wykreowała babcia Szerocka z Katarzyną. Prawda okazuje się zgoła inna...
Judyta jest buntowniczką, bardzo egzaltowaną. Ma co dzień inny nastrój i pomysły. Gdy zaczynają z Paulą odkrywać prawdę o ojcu, zaczynają się rodzinne perypetie. Kłóci się z przyjacielem matki, Julianem, obecnym przez wszystkie strony książki jako dobry duch Jelonków. Ucieka do Nowej Huty, pracuje w barze mlecznym, ale i tam wywołuje zamieszanie. Napotyka przypadkiem byłego amanta siostry, Antosia, który jej się oświadcza. Nocuje u obcych ludzi w obskurnej kamienicy na Kazimierzu, chce wyjechać do PRG-u, tam pracować i żyć. W tle przewija się wątek brata ojca Judyty, Karola, który ma im wysyłać paczki z Londynu. Później okazuje się, że Karol mieszka w Australii...
Wszystko kończy się happy endem, ale czyta się to bardzo ciężko. Przede wszystkim są bardzo sztuczne dialogi. Nikt tak nie mówi, jak spisała to autorka. W ogóle styl całej książki jest bardzo ciężki. Zbyt wiele jest metafor homeryckich, dziwnie rozbudowanych i trudnych do skojarzenia porównań. Przy tym Rolleczek jest bardzo niekonsekwentna i nierówna w budowie tego stylu: z jednej strony szesnastolatka zwraca się do kolegi "co konstatujesz?" i dorzuca łacińską sentencję, a z drugiej mówi "patrzałam", "on patrzał na mnie". Autorka z jednej strony chce ujść za erudytkę i osobę o gigantycznej wiedzy, a z drugiej wplata ludowe, regionalne, galicyjskie słowa i błędy językowe. Poza tym całość jest pisana tak, jakby autorka była pensjonarką rodem z XIX wieku.

Książka o kobietach, napisana przez kobietę, dedykowana kobietom. Przemęczyłem się przez to jakoś, choć nie było lekko. Historia jest nawet niezła, ale fatalnie zrealizowana. Oto mamy Kraków, 1956 rok. Rodzina Jelonków to mama, Katarzyna, dwie córki, 22-letnia Paula i bohaterka-narratorka, 16-letnia Judyta, babcia Kazimiera Szerocka i gosposia Jelonków, Rozalia. To...

Lekkostrawna lektura głównie dla młodzieży. Osadzona w realiach z późnych lat pięćdziesiątych PRL-u, przez co niezwykle ciekawa. Można zaobserwować, jak zmienił się świat i jego rekwizyty w ciągu tych sześćdziesięciu lat. Nastolatka, która marzy o figurze Marylin Monroe i niezadowolona jest ze swej chudości! Wychodząc, łapie żakiet i beret, a nie iPhone’a. Młodzi ludzie mówiący do siebie per pan i panna. Dla odprężenia warto posłuchać, bo lektorka – Hanna Kinder-Kiss, bardzo ładnie czyta.

Lekkostrawna lektura głównie dla młodzieży. Osadzona w realiach z późnych lat pięćdziesiątych PRL-u, przez co niezwykle ciekawa. Można zaobserwować, jak zmienił się świat i jego rekwizyty w ciągu tych sześćdziesięciu lat. Nastolatka, która marzy o figurze Marylin Monroe i niezadowolona jest ze swej chudości! Wychodząc, łapie żakiet i beret, a nie iPhone’a. Młodzi ludzie...

J

J

Cudowna.

Cudowna.

Chyba już wiecie, że jestem wielbicielką powieści dla młodzieży, chociaż mój wiek absolutnie tego nie uzasadnia;). Czytam zarówno te współczesne, jak i te nieco "podstarzałe". Po raz kolejny stwierdzam, że także to, co powstało dawno temu, może być mądre, urokliwe, zabawne, wartościowe i choć w części nadal aktualne. Nawet jeśli dzieje się w latach 50-tych.

Judyta Jelonek, szesnastolatka, uważa się za niezwykle dorosłą, świadomą świata i jego zasad, a tak naprawdę jest wciąż dziecinna i bardzo naiwna... Łatwo przewidzieć, jakie mogą być tego skutki - wszystkie decyzje, które Judyta podejmuje i uważa za słuszne, okazują się albo zabawną pomyłką, albo straszliwą w skutkach porażką, która całemu otoczeniu przysparza siwych włosów... Judyta sprawia kłopoty sobie i innym, i ma też problemy z wyciąganiem wniosków ze swojego zachowania. W końcu taka mądra, dojrzała i odpowiedzialna osoba jak ona wie wszystko najlepiej... Jeśli dodamy do tego skłonności panny Jelonek do obrażania się i ujmowania honorem... Efekt może być naprawdę piorunujący.

Podczas czytania tej rewelacyjnej powieści śmiałam się wielokrotnie, ale najczęściej miałam ochotę dziewczynę udusić... Opis jej wszystkich perypetii i rodzinnych zawirowań sprawił mi ogromną frajdę. Kolejnym plusem jest świetnie oddany klimat tamtych czasów, a także humor, który sprawił, że wiele scen pozostanie mi w pamięci na bardzo długo.

Polecam z całego serca - cudowna książka.

Chyba już wiecie, że jestem wielbicielką powieści dla młodzieży, chociaż mój wiek absolutnie tego nie uzasadnia;). Czytam zarówno te współczesne, jak i te nieco "podstarzałe". Po raz kolejny stwierdzam, że także to, co powstało dawno temu, może być mądre, urokliwe, zabawne, wartościowe i choć w części nadal aktualne. Nawet jeśli dzieje się w latach 50-tych.

Judyta Jelonek,...

Pierwsza część trylogii o Judycie i jej rodzinie. Judyta to szalona nastolatka, wychowywana bez ojca, uważająca się już za bardzo dorosłą pannę, która wszędzie węszy intrygi. Jej starsza siostra, Paulina, choć ma pracę i swoje życie towarzyskie, próbuje wychowywać tę młodszą. Poza nimi spokój krakowskiego mieszkania burzy Julian – wieloletni wielbiciel matki obu pannic – oraz stryj Karol, babcia i koleżanka Katarzyny.

Pierwsza część trylogii o Judycie i jej rodzinie. Judyta to szalona nastolatka, wychowywana bez ojca, uważająca się już za bardzo dorosłą pannę, która wszędzie węszy intrygi. Jej starsza siostra, Paulina, choć ma pracę i swoje życie towarzyskie, próbuje wychowywać tę młodszą. Poza nimi spokój krakowskiego mieszkania burzy Julian – wieloletni wielbiciel matki obu pannic –...

Niesamowite przypadki Judyty Jelonek i jej Kochanej Rodzinki . Przepełniona humorem podróż sentymentalna do przeszłości.

Niesamowite przypadki Judyty Jelonek i jej Kochanej Rodzinki . Przepełniona humorem podróż sentymentalna do przeszłości.