Dłużyzny - do przesady rozwlekłe tempo budowania akcji. Choć słowo "akcja" i Tad Williams to jakiś oksymoron. Porównania do Tolkiena - wyjątkowo nie na miejscu. U Tolkiena - nie zasypiałem, u Williamsa oczy same się zamykają. Drugi tom jest moim zdaniem jeszcze gorszy od pierwszego. "Smoczy Tron" jako wstęp do historii - jest od biedy do zaakceptowania. Fakt za długi - ale doczytałem do końca, licząc na lepsza formę autora w kolejnym. Drugi zawodzi na całej linii. Pierwszy zarzut - za dużo wątków, prawie jak u Martina choć zdecydowanie mniej interesująco. Kolejny, brak wyraźnego wątku głównego. Trzeci - tłumacz zaczyna zawodzić, może też zmęczył się tym "przynudzaniem" Williamsa ? Akcja - już wspominałem, akcji brak ! Bohaterowie wałęsają się po niezbyt ciekawie opisanym świecie i marudzą na każdym kroku. Świat u Williamsa nie wytrzymuje porównania do plastycznych opisów Tolkiena. Bo Tolkien prowokował wyobraźnie czytelników a Williams tworzy wizje czegoś wiecznie ponurego, zimnego, szarego, mrocznego i mokrego - ileż można ?

Nie wiem czy dam szansę Wieży Zielonego Anioła - jakoś nie potrafię uwierzyć w opinie innych czytelników o tym, że kolejny tom stanie się interesujący. Nie po męce z tomem drugim w którym pod koniec zacząłem bezmyślnie przerzucać kartki w nadziei, że może na następnej zacznie się w końcu coś dziać.

Dłużyzny - do przesady rozwlekłe tempo budowania akcji. Choć słowo "akcja" i Tad Williams to jakiś oksymoron. Porównania do Tolkiena - wyjątkowo nie na miejscu. U Tolkiena - nie zasypiałem, u Williamsa oczy same się zamykają. Drugi tom jest moim zdaniem jeszcze gorszy od pierwszego. "Smoczy Tron" jako wstęp do historii - jest od biedy do zaakceptowania. Fakt za długi - ale...