7/10 – BARDZO DOBRY

Jak daleko jesteś w stanie się posunąć, by poznać swoje granice? Poszukiwanie samego siebie i sposobu wyrażenia własnego „ja” jest dla dorastającej osoby jednym z najważniejszych wyzwań. Stając na progu dorosłości każdy zrobić coś niesamowitego i przeżyć wielką przygodę. Tytułowa Alicya jest właśnie w tym momencie własnego życia. Chcąc zerwać z dotychczasową, nudną egzystencją, postanawia przerwać naukę, wyprowadzić się od rodziców i spróbować żyć na własny rachunek w wielkim mieście. W poszukiwaniu przygody bohaterka trafia do nieznanej jej dzielnicy Montrealu. Dzielnicy, gdzie rządzi tajemnicza Czerwona Królowa i gdzie nic nie jest takie, jak się wydaje.

„Alicja w krainie czarów” – kultowa powieść autorstwa Lewisa Carolla, musiała wywrzeć wielki wpływ na Patricka Senécala, skoro ten zdecydował się stworzyć jej własną wariację. Wersja Kanadyjczyka diametralnie różni się jednak od oryginału – jest znacznie bardziej bezpośrednia, brutalna, wyuzdana i perwersyjna. Autor przedstawia w niej szybką i niepohamowaną degrengoladę moralno-obyczajową młodej dziewczyny, która zamiast odnaleźć sens swojego życia, tak naprawdę gubi własną tożsamość. Stopniowy upadek Alicyi dokonuje się w mrocznym i dekadenckim otoczeniu dzielnicy „krainy czarów”, wśród świetnie skonstruowanych postaci drugoplanowych. Sama główna bohaterka to już osobna historia – Alicya to zadufana w sobie pseudointelektualistka, wkurzająca i buńczuczna nastolatka, która nie budzi ani grama sympatii. Niby inteligentna, niby niezależna, niby pewna siebie… tak naprawdę to niewiedząca czego chce, naiwna buntowniczka bez powodu i co gorsza bez sensu. Jej ciągłe pseudofilozoficzne bredzenie o Nietzschem i jego koncepcji nadczłowieka oraz usprawiedliwianie swych czynów motywacją wynikającą z poszukiwania siebie są momentami niedorzeczne. Im dłużej obcowałem z tą irytującą małolatą, tym mniej ją lubiłem. Przyznaję więc, że w odbiorze „Alicyi” trochę przeszkadzał mi fakt, iż w żaden sposób nie potrafiłem się identyfikować z główną bohaterką i podczas lektury musiałem przyjąć rolę obojętnego obserwatora. Mimo to, sama historia jest jednak bardzo absorbująca. Powieść Senécala to swoisty moralitet, pewnego rodzaju przestroga mówiąca o tym, że we wszystkim należy zachować umiar i zdrowy rozsądek.

Książka kanadyjskiego pisarza na pewno będzie budzić kontrowersje, nie jest to też powieść łatwa i oczywista w odbiorze. Główna bohaterka drażni, a fabuła sprawia wrażenie, jakby jej głównym zadaniem było szokować czytelnika, niestety momentami troszeczkę na siłę. Mimo wszystko uważam, jednak że to bardzo ciekawa lektura i naprawdę warto zagłębić się w brudne, zdemoralizowane środowisko „krainy czarów” z przedmieść Montrealu. Polecam!

7/10 – BARDZO DOBRY

Jak daleko jesteś w stanie się posunąć, by poznać swoje granice? Poszukiwanie samego siebie i sposobu wyrażenia własnego „ja” jest dla dorastającej osoby jednym z najważniejszych wyzwań. Stając na progu dorosłości każdy zrobić coś niesamowitego i przeżyć wielką przygodę. Tytułowa Alicya jest właśnie w tym momencie własnego życia. Chcąc zerwać z...