Przeczytałam wszystkie książki tego autora, które zostały przełożone na język polski. Wszystkie bardzo mi się podobały. Jednak zastanawiam się czy jest szansa na kolejne książki tego autora w języku polskim. Byłoby fajnie, ponieważ jest to dla mnie jeden z lepszych autorów książek grozy.

Przeczytałam wszystkie książki tego autora, które zostały przełożone na język polski. Wszystkie bardzo mi się podobały. Jednak zastanawiam się czy jest szansa na kolejne książki tego autora w języku polskim. Byłoby fajnie, ponieważ jest to dla mnie jeden z lepszych autorów książek grozy.

Po prostu wow. Moja ukochana książka. Przewróciła moje życie do góry nogami

Po prostu wow. Moja ukochana książka. Przewróciła moje życie do góry nogami

Powiem tak, było naprawdę ciężko. 3/4 książki to totalna nuda i w ogóle jakaś porażka. Treść, bohaterowie płascy bez wyrazu, żadnej akcji. Po przebrnięciu ponad połowy książki wreszcie coś zaczyna się dziać i robi się ciekawie, chociaż uważam, że autor mógłby się bardziej postarać.Szkoda, bo sama historia coś w sobie ma i mogłoby być naprawdę interesująco.
Można przeczytać. Dla wytrwałych.

Powiem tak, było naprawdę ciężko. 3/4 książki to totalna nuda i w ogóle jakaś porażka. Treść, bohaterowie płascy bez wyrazu, żadnej akcji. Po przebrnięciu ponad połowy książki wreszcie coś zaczyna się dziać i robi się ciekawie, chociaż uważam, że autor mógłby się bardziej postarać.Szkoda, bo sama historia coś w sobie ma i mogłoby być naprawdę interesująco.
Można...

Gra toczy się między racjonalnym doktorem psychiatrii Paulem Lacasse, a pacjentem Thomasem Roy'em, który trafia na odział psychiatryczny w stanie katatonii. Z jednej strony, to co jest udziałem Thomasa nie da się wytłumaczyć racjonalnymi przesłankami, a z drugiej strony podejście doktora do swojej pracy, która u progu emerytury nie traktuje już jako wyzwania, a raczej dogrywanie, zaczyna się zmieniać właśnie pod wpływem tego wyjątkowego pacjenta.

Historia w głównej mierze opiera się na rozterkach Roy'a oraz Lacasse'a. Multum przemyśleń, rozważań i rozmów pomiędzy Paulem, a jego koleżanką z pracy, między nimi, a dziennikarzem, które momentami powielają tę samą myśl. Często jest dosłownie powtarzanie przez bohaterów tego samego przy użyciu nieco innych słów w kolejne rozmowie. Odnosiłam wrażenie, iż dokonuje się tu rozbierania myśli na pojedyncze słowa, a tychże słów na poszczególne litery - że tak obrazowo nakreślę formułę rządzącą fabułą "Na progu". Przez co akcja nie posuwa się specjalnie na przód, a dryfuje wokół tematu. Wciąż tkwimy w miejscu i wcale nie pobudza to czytelnika do nadawania większego sensu temu, co czyta. Wypadki są tu przewidywalne, a mozolnie prowadzona akcja, przeciąganie w czasie tego, czego spodziewamy się już po wstępnym rozpoznaniu przypadku Roy'a nie buduje napięcia. Mnie wręcz zniechęcało do dalszego poznawania historii, stąd też tyle czasu poświęciłam tej książce. I prawdę mówiąc, na darmo. NIc mnie w niej nie urzekło. Żaden element nie stanowi novum tego typu historii. Zdecydowanie na poziomie fabuły jest płasko. Jakieś tam wytłumaczenie dla wypadków odkryte na ostatnich stronach i do tego przyprawione ostateczną masakrą naprawdę nie było warte nudzeniem się po drodze do celu.
Dla mnie "Na progu" wypada najsłabiej z dotychczasowo przeczytanych lektur Senecala. Zdaje sobie nawet sprawę z tego, iż gdyby to była moja pierwsza książka pisarza, mogłabym już nie sięgnąć po pozostałe. A to by była wielka szkoda.

Gra toczy się między racjonalnym doktorem psychiatrii Paulem Lacasse, a pacjentem Thomasem Roy'em, który trafia na odział psychiatryczny w stanie katatonii. Z jednej strony, to co jest udziałem Thomasa nie da się wytłumaczyć racjonalnymi przesłankami, a z drugiej strony podejście doktora do swojej pracy, która u progu emerytury nie traktuje już jako wyzwania, a raczej...

Akcja rozwijała się powoli, jednak książkę czytało się bardzo dobrze, trzymała w napięciu. Nie zabrakło tajemnicy, wątpliwości i klimatu, czyli tego, czego oczekuje po dobrym thrillerze/horrorze.

Akcja rozwijała się powoli, jednak książkę czytało się bardzo dobrze, trzymała w napięciu. Nie zabrakło tajemnicy, wątpliwości i klimatu, czyli tego, czego oczekuje po dobrym thrillerze/horrorze.

Różne są powody dla których sięgamy po książkę:przede wszystkim ulubiony autor,często jednak rewelacyjny opis,ładna okładka itd.,chyba dziwne ale mnie skusił zupełnie nieznany autor i to że jest kanadyjczykiem.Nigdy (przynajmniej tak mi się wydaje)nie czytałem nic pisarza z tego kraju.Oczywiście nie sposób było nie zauważyć porównanie Go do Kinga ale na takie rzeczy akurat nie zwracam uwagi:)
Zacząłem czytać i baaardzo przyjemne zaskoczenie,to naprawdę solidna powieść grozy napisana przystępnym,nie męczącym językiem.Trochę przewidywalna akcja,to jedyny minusik książki lecz nie drażniący,nie przeszkadzający absolutnie w lekturze..
Tomek poleca.

Różne są powody dla których sięgamy po książkę:przede wszystkim ulubiony autor,często jednak rewelacyjny opis,ładna okładka itd.,chyba dziwne ale mnie skusił zupełnie nieznany autor i to że jest kanadyjczykiem.Nigdy (przynajmniej tak mi się wydaje)nie czytałem nic pisarza z tego kraju.Oczywiście nie sposób było nie zauważyć porównanie Go do Kinga ale na takie rzeczy akurat...

2011

2011

Dawno nie czytałam tak świetnej książki. Wspaniała, wstrząsająca. Akcja powolutku sie rozgrywa aczkolwiek ksiazka nie nudzi. Wciąga z każdą stroną.

Dawno nie czytałam tak świetnej książki. Wspaniała, wstrząsająca. Akcja powolutku sie rozgrywa aczkolwiek ksiazka nie nudzi. Wciąga z każdą stroną.

To rzeczywiście horror. Rzadko sięgam po ten gatunek, jednak zachęcona inną pozycją autora (choć tamta horrorem w zasadzie nie była ),chciałam go więcej. "Alicya", którą czytałam uprzednio, sprowadziła mnie na granice absurdu. Tak, "granice" to dobre słowo. Senécal przekracza je w każdym możliwym wydaniu. Również tutaj. Przede wszystkim tutaj.

Nie spodziewałam się tak mocnych wrażeń. A powinnam była, bo "Alicya" też przecież lekką pozycyjką nie była. Wiedziałam, że to horror, jednak nie miałam pojęcia z czym to się wiąże. Horrory najczęściej pochłaniam w wersjach filmowych i dziwię się ich mało realistycznym, słabo przekonującym kreacjom. Teraz już rozumiem. To, co potrafi ludzka wyobraźnia, jedynie czytając taką książkę... Tak. Takie rzeczy nie nadają się do kręcenia. Nic nie ma większej siły perswazji niż to, co wydarza się w głowie. Tak sobie myślę.

Książka była dobra. Naprawdę była dobra. Wcisnęła mnie w fotel i nie chciała puścić. Po przeczytaniu miałam ochotę jedynie wtulić się w ramiona jakiegoś dużego mężczyzny i krzyczeć: Co on im zrobił! Widziałeś? Jak on mógł?!

No ale. Nie chciałabym jej przeczytać ponownie.

To rzeczywiście horror. Rzadko sięgam po ten gatunek, jednak zachęcona inną pozycją autora (choć tamta horrorem w zasadzie nie była ),chciałam go więcej. "Alicya", którą czytałam uprzednio, sprowadziła mnie na granice absurdu. Tak, "granice" to dobre słowo. Senécal przekracza je w każdym możliwym wydaniu. Również tutaj. Przede wszystkim tutaj.

Nie spodziewałam się tak...

Kolejna książka z dreszczykiem. Mnie czytało się świetnie, polecam

Kolejna książka z dreszczykiem. Mnie czytało się świetnie, polecam