Oczywiście zostawiam bez oceny.

Nie mam słów. Mocna próba rekonstrukcji dziecięcego strachu. Momentami wychodziła może nieco pokracznie, ale nie mam prawa oceniać cudzych traum i sposobu, w jaki następuje rozliczenie z nimi. Książka przerażająca, obrzydliwa. Jeśli tylko czujecie się na siłach (myślałam, że też się czuję, ale chyba nie do końca...),będę mimo wszystko zagrzewać Was do lektury.

Oczywiście zostawiam bez oceny.

Nie mam słów. Mocna próba rekonstrukcji dziecięcego strachu. Momentami wychodziła może nieco pokracznie, ale nie mam prawa oceniać cudzych traum i sposobu, w jaki następuje rozliczenie z nimi. Książka przerażająca, obrzydliwa. Jeśli tylko czujecie się na siłach (myślałam, że też się czuję, ale chyba nie do końca...),będę mimo wszystko...

Ksiażka jest wstrząsająca! Nie jest mnie łatwo zszokować ale czytając okrutne wspomnienia malutkiego chlopca zapierało mi dech i przyszpieszało bicie serca. Najgorszy jest fakt ze sasiedzi zdawlai sobie sprawe przez co przechodzi mały Dawid i pozwolili temu piekłu ciągnąć sie tak długo! Ksiażke przeczytałam jakieś 3 lata temu ale czasami wracam do niej myślami...
Sama mam ślicznego wrażliwego 6 latniego chłopca, sama myśl ze coś podobnego sie zadziało na świecie takiemu chłopcu...
Bardzo trudna pozycja - wyczerpująca psychicznie...
ZŁO tego świata w najgorszej postaci...

Ksiażka jest wstrząsająca! Nie jest mnie łatwo zszokować ale czytając okrutne wspomnienia malutkiego chlopca zapierało mi dech i przyszpieszało bicie serca. Najgorszy jest fakt ze sasiedzi zdawlai sobie sprawe przez co przechodzi mały Dawid i pozwolili temu piekłu ciągnąć sie tak długo! Ksiażke przeczytałam jakieś 3 lata temu ale czasami wracam do niej myślami...
Sama mam...

Książkę Pelzera przeczytałam 20 lat temu jako nastolatka. To było moje pierwsze spotkanie z literaturą opisującą maltretowanie dziecka. Pamiętam mój szok i emocje które wtedy odczuwałam. Po latach postanowiłam sięgnąć po nią jeszcze raz. Odczucia mam takie same, szok, złość i bezsilność. Autor pisze prostym bardzo obrazowym językiem.

Książkę Pelzera przeczytałam 20 lat temu jako nastolatka. To było moje pierwsze spotkanie z literaturą opisującą maltretowanie dziecka. Pamiętam mój szok i emocje które wtedy odczuwałam. Po latach postanowiłam sięgnąć po nią jeszcze raz. Odczucia mam takie same, szok, złość i bezsilność. Autor pisze prostym bardzo obrazowym językiem.

Lubię literaturę psychologiczna, pedagogiczną dlatego miedzy innymi czytałam tą książkę. Wstrząsnęła mnie historia tego chłopca autora książki. Jest pełna emocji. Polecam jeśli ktoś interesuje się taką literaturą bo nie jest to łatwa pozycja.

Lubię literaturę psychologiczna, pedagogiczną dlatego miedzy innymi czytałam tą książkę. Wstrząsnęła mnie historia tego chłopca autora książki. Jest pełna emocji. Polecam jeśli ktoś interesuje się taką literaturą bo nie jest to łatwa pozycja.

Straszna, ale kiepsko napisana.

Straszna, ale kiepsko napisana.

Tak smutna książka jakich mało, wyć się chce czytając, przerażające doświadczenia dziecka, wbijają w fotel, z drugiej strony rodzą się pytania, dlaczego niektórzy ludzie mają dzieci, choć nie powinni, bo są ich katami... :(

Tak smutna książka jakich mało, wyć się chce czytając, przerażające doświadczenia dziecka, wbijają w fotel, z drugiej strony rodzą się pytania, dlaczego niektórzy ludzie mają dzieci, choć nie powinni, bo są ich katami... :(

Niewyobrażalne, co przydarzyło się autorowi. Przerażające. Naprawdę trudno sobie wyobrazić, że dziecko może przeżyć coś takiego. Że własna matka jest zdolna do czegoś takiego. Ta książka na pewno na długo zostanie w pamięci. Jest trudna, ale bardzo potrzebna.

Niewyobrażalne, co przydarzyło się autorowi. Przerażające. Naprawdę trudno sobie wyobrazić, że dziecko może przeżyć coś takiego. Że własna matka jest zdolna do czegoś takiego. Ta książka na pewno na długo zostanie w pamięci. Jest trudna, ale bardzo potrzebna.

Bardzo mocna opowieść o dorastaniu w piekle rodzinnego domu. Dave Pelzer ma matkę, która znęca się nad nim fizycznie i psychicznie, ojca, który nie reaguje i rodzeństwo, które także pozostaje obojętne. Doświadczenia bohatera są dramatyczne, nie można tego ująć inaczej. Jest głodzony, zamykany w garażu, bity...
Czytałam sporo o tej książce i wiem, że istnieją kontrowersje co do prawdziwości opisów. Mimo wszystko polecam tym, którzy są przygotowani na naprawdę wstrząsające obrazy. Ja długo nie mogłam dojść do siebie po przeczytaniu tej książki.

Bardzo mocna opowieść o dorastaniu w piekle rodzinnego domu. Dave Pelzer ma matkę, która znęca się nad nim fizycznie i psychicznie, ojca, który nie reaguje i rodzeństwo, które także pozostaje obojętne. Doświadczenia bohatera są dramatyczne, nie można tego ująć inaczej. Jest głodzony, zamykany w garażu, bity...
Czytałam sporo o tej książce i wiem, że istnieją kontrowersje co...

Wstrząsająca opowieść, którą przeczytałam jakieś 10 lat temu, ale trzyma mnie do dzisiaj...

Wstrząsająca opowieść, którą przeczytałam jakieś 10 lat temu, ale trzyma mnie do dzisiaj...

Jest to opowieść człowieka, który będąc dzieckiem doświadczał przemocy ze strony matki. Zarówno jego ojciec, jak i rodzeństwo pozostawali bierni. Przez wiele lat nikt nie przyszedł dziecku z pomocą. Opisy tortur (bo tak to trzeba nazwać),które matka stosowała wobec swojego syna są po prostu przerażające. Trudno nawet wyobrazić sobie to, co chłopiec wówczas przeżywał. Moim zdaniem ta opowieść jest naprawdę niezwykle poruszająca.
Jednak książka, jako całość, w moim odczuciu jest kiepska. Język trudno nazwać literackim. Akcje niby toczy się z perspektywy dziecka, ale tak naprawdę perspektywa ta jest słabo oddana. Kolejne sceny to właściwie opisy tortur i poniżania, brak natomiast podłoża psychologicznego. Całość "zmontowana" dość topornie.
Wydaje się, że dla Autora opowiedzenie tej historii było pewnym rozliczeniem się z przeszłością, albo rodzajem terapii. To oczywiście zrozumiałe i w pełni uzasadnione. Sama historia też jest niezwykle poruszająca. Jednak sposób jej przekazania pozostawia wiele do życzenia.

Jest to opowieść człowieka, który będąc dzieckiem doświadczał przemocy ze strony matki. Zarówno jego ojciec, jak i rodzeństwo pozostawali bierni. Przez wiele lat nikt nie przyszedł dziecku z pomocą. Opisy tortur (bo tak to trzeba nazwać),które matka stosowała wobec swojego syna są po prostu przerażające. Trudno nawet wyobrazić sobie to, co chłopiec wówczas przeżywał. Moim...