Chyba czas najwyższy przestać oceniać książki Harrisona. Nie chcę go minusować tylko dlatego, że go nie zrozumiałem. Nie zmienia to jednak faktu, że Harrisona należy docenić za szczerość. Otóż książce przyświecają trzy cytaty. Pierwszy pochodzi od braci Strugackich. I rzeczywiście, w książce "Nova Swing" mamy tajemniczą Strefę, bardzo podobną do tej z "Pikniku na skraju drogi", a jednak zdecydowanie inną. Drugi cytat należy do Gill'a i dotyczy nostalgii. Rzeczywiście, powieść tchnie nutą smutku i melancholii. Ale najważniejszy jest ostatni cytat - Gray'a. Cała seria "Światło" (lub "Pusta Przestrzeń" wg Goodreads) to nie trzy powieści, a nieskończona ilość urywków wydarzeń, spotkań, zachowań, rozmów, konfrontacji, itp. Multum przeplatających się motywów powoduje wrażenie chaosu, nad którym nikt nie chce panować, nawet sam Autor. I to właśnie budowa trylogii powoduje, że Harrison tak hipnotyzuje. Dostajemy misz-masz, w którym nie potrafimy się przez długi czas odnaleźć. A to, czy zechcemy coś z tej lektury wynieść zależy od nas. Jak zwykle z resztą.

Chyba czas najwyższy przestać oceniać książki Harrisona. Nie chcę go minusować tylko dlatego, że go nie zrozumiałem. Nie zmienia to jednak faktu, że Harrisona należy docenić za szczerość. Otóż książce przyświecają trzy cytaty. Pierwszy pochodzi od braci Strugackich. I rzeczywiście, w książce "Nova Swing" mamy tajemniczą Strefę, bardzo podobną do tej z "Pikniku na...